Kort geleden liet UVS weten op zoek te zijn naar een nieuwe HJO (Hoofd Jeugd Opleiding), een niet onbelangrijke functie bij een voetbalvereniging. De zoektocht heeft alles te maken met het vertrek na dit seizoen van Henk Buijn bij de blauwwitten. Onze redactie was nieuwsgierig naar de beweegredenen van de Leidenaar om te stoppen.
,,Ik heb er al de nodige vragen over gehad, omdat het enigszins uit de lucht kwam vallen. Laat ik voorop stellen dat ik nog heel veel zin heb in de tweede seizoenshelft en dat ik mijn stinkende best blijf doen om de club te helpen. Ik heb daarnaast aangegeven dat ik stop als HJO, maar de deur is zeker nog niet dicht voor wat betreft een andere functie binnen de club als het aan mij ligt. Ik ben de club dankbaar voor de geboden kans en het gestelde vertrouwen in al die jaren. Het is geen misselijke functie die ik mocht vervullen (en nog) en ik realiseer mij dat terdege.”
Maar toch komt deze samenwerking na het seizoen te vervallen. ,,We hebben diverse gesprekken gehad. De club heeft daarin aangegeven wat het wil en zo had ik ook mijn eigen wensen. Dan kan je elkaar ergens in het midden tegenkomen. Mijn besluit heeft echter te maken met wat mij niet lekker zat. Ik deed teveel waar ik niet helemaal achter stond en dan verloochen je jezelf. Het werken met die jonge knapen vind ik echt fantastisch om te doen, maar tegenwoordig zit daar veel omheen. Ik ben wel eens bedreigd geweest door een ouder. Tja, dat gaat mij echt te ver. Natuurlijk kan je een verschil van inzicht hebben, maar niet elke speler is goed genoeg voor het hoogste niveau. En bovenal; laat die gasten vooral plezier hebben en bemoei je niet met zaken waar je feitelijk niets mee te maken hebt. De mentaliteit bij spelers en ouders heb ik ook zien veranderen. Het hele Coronagebeuren heeft mij daarnaast persoonlijk ook aangegrepen. Tot twee keer toe was de JO19-1 met een geweldig seizoen bezig en spatte het talent er vanaf. Helaas werd de competitie even zo vaak niet uitgespeeld en bleef promotie uit. Soms werd ik dan bevangen met het idee ‘waar doen we het allemaal voor’. Lastig vond ik ook dat ik een overwinning niet kon vieren met het het team. Of bij een nederlaag goed nababbelen over het hoe en waarom. Dat kwam omdat ik zoveel mogelijk teams wilde zien spelen en daardoor miste ik soms dat gevoel van de aansluiting. Ik merk dat ik daar moeite mee had. Dan moet je ook eerlijk tegen jezelf en de club kunnen zijn.”
Buijn ziet zichzelf straks niet op de bank zitten. ,,Nee joh, daar ben ik de persoon niet naar. Onze boys doen aan rugby en voetbal (UVS) anderzijds en die zie ik graag spelen. Daarnaast zou ik bij UVS zeker nog van waarde kunnen zijn. Concreet speelt er verder nog niets, maar het scouten bij een BVO en de vrijheid die je daarbij krijgt liggen mij ook goed. Er heeft al wel een BVO geïnformeerd. Op dit moment laat ik alles echter nog open. Maar een leven zonder voetbal is voor mij ondenkbaar. Maar bovenal; ik wil nu nog minimaal een halfjaar knallen bij UVS. Al met al heb ik het zeker nog naar mijn zin.”
