Berend Verdoes is een gelukkig man. Hij geniet elke dag van zijn jonge gezin, heeft een prima baan als Product Designer bij Zilveren Kruis in Leiden en hij gaat in januari weer terug verhuizen naar zijn geliefde Katwijk. ,,Lekker hoor, twee minuten van het strand af.” De nu nog in Leiden woonachtige 32-jarige voetbalt daarnaast sinds de zomer bij LSVV’70 in de vierde klasse. De overstap van UVS naar de studentenclub zonder studenten in het eerste elftal bevalt hem tot in elke vezel. Het beduidend lagere niveau past hem op deze leeftijd prima na zijn eerdere avonturen bij Katwijk, FC Rijnvogels en de genoemde blauwwitten.
,,Op hoger niveau heeft mijn leven altijd in het teken gestaan van het voetbal. Vanaf mijn achttiende heb ik zes seizoenen deel uitgemaakt van de selectie bij Katwijk. Ik speelde wel hoofdzakelijk in het tweede, maar ik kwam toch nog tot twintig wedstrijden in de hoofdmacht. Ik was te groot voor het servet en te klein voor het tafellaken om het zo te zeggen. Bij FC Rijnvogels maakte ik deel uit van het kampioenselftal in 2014. Ook daar viel ik vooral net buiten de boot met middenvelders als Yuri Guijt, Sander van der Horst en Pieter van der Breggen voor mij. Ik zou vervolgens naar Voorschoten’97 gaan, maar ik besloot te gaan reizen na mijn studie. Daarna weer terug naar Katwijk 2 en via Elroy Lammers ben ik in contact gekomen met Bart van der Weijden, die toen nog bij UVS speelde. Ik heb daar drie prima seizoenen gekend en werd een belangrijke pion op het middenveld. Helaas grepen we telkens naast promotie, maar ook hier beleefde ik een mooie tijd. Door een polsbreuk, opgelopen tijdens de wintersport, kwam ik op de bank terecht en later in het tweede en vervolgens een bierelftal, maar dat was het toch niet echt voor mij.”
Mede door zijn gezinsleven kwam een verzoek vanuit LSVV’70 om daar te gaan spelen als geroepen. ,,Freek Jansen benaderde mij en hij had een goed verhaal. Het kwam er op neer dat ze elke wedstrijd wel wilden winnen, maar dat ze zichzelf ook niet al te serieus namen gezien het feit dat er in de ( toen nog) laagste klasse werd geacteerd. Die zienswijze klopt als een bus, maar ik speel echt bij een geweldige groep gasten. Guido (Leugering) en Jos (van Beuningen) kende ik al van dee groep. De (voetbal) humor bij LSVV’70 is ongekend en als we er allemaal zijn, staat er eigenlijk best een leuk elftal. Enkel is dat nooit twee keer achtereen in een seizoen. Met de as Thomas Waasdorp, Neal Petersen, Freek zelf, Jos en mijn persoontje hebben we een team met spelers die allemaal hogerop hebben gespeeld. Tel daarbij onze veel scorende spits Jiddo Doornenbal bij op naast alle andere nuttige spelers. We kunnen het dan ook elke tegenstander lastig maken. Zo ook afgelopen onlangs tegen Zevenhoven. Een ploeg die kampioen wil worden en bol staat van de ambitie, maar ze scoorden wel pas de 2-2 in de laatste speelminuut. We lazen ergens dat de titelkandidaat teleurstellend gelijk had gespeeld tegen een veredeld campingelftal. Laat ze ons maar lekker onderschatten.”
Toch staat de Leidse cultclub elfde en dat zou straks nacompetitievoetbal impliceren om te voorkomen uit te gaan komen in de absolute kelderklasse. ,,We gaan een hoop punten nodig hebben om ons veilig te spelen, maar we staan aan de andere kant ook maar drie punten achter de nummer vijf. Zoals bekend heeft de training bij ons niet de hoogste prioriteit en daardoor is onze conditie niet geweldig te noemen. We kunnen echter wel allemaal een aardig balletje raken en daarmee kunnen we regelmatig tegenstanders verrassen. Deze competitie kan werkelijk nog alle kanten op. Dat geldt eigenlijk ook altijd voor LSVV’70, maar bij een meer unieke club zal ik nooit meer spelen. Ook als ik straks in Katwijk woon, zal ik de club hoe dan ook trouw blijven.”
Veel clubs gaan met de winterstop op trainingskamp. LSVV’70 vindt het maar onzin. ,,Dammes Waasdorp had een projectje met zijn huis in Italië. Toen zijn we wel die kant opgegaan als een soort van trainingskamp. Echter hebben we enkel een wedstrijdje gespeeld en voor het overige hebben we allemaal de handen uit de mouwen gestoken om mee te helpen aan het huis. Zo zijn we dan ook weer. De overige tijd spendeerden we in de kroeg om met elkaar sterke verhalen te delen. Aan teambuilding doen we het hele jaar al.”
