Ronald Mink (jr) speelt volgend seizoen voor DoCoS en is dus aan zijn laatste seizoen bezig bij Sporting Leiden. Beide ploegen staan momenteel elfde in hun klasse en strijden tegen degradatie. De middenvelder hoopt dat zijn huidige en zijn toekomstige club het vege lijf zullen redden. De opmerkelijke overstap vraagt om enige uitleg en dus nam onze redactie contact op met de speler die op het veld nooit verzaakt.
,,Het was een lastige keuze en op zich had ik het graag anders gezien. Sporting Leiden, voorheen FC Rijnland, is mijn cluppie en dat zal het blijven. Er is geweldig werk verricht rondom de fusie en het is er altijd beregezellig en ik gun iedereen het beste daar. Enkel heb ik het voetbalplezier deels verloren en dat wil ik graag weer terug krijgen. Ik ben net dertig geworden en wil simpelweg nog een paar leuke voetbaljaren hebben. Het is al langere tijd onrustig op de club en dat vreet al een tijd aan mij. Ik heb vier jaar terug al mijn bezorgdheid geuit, maar naar mijn idee is er weinig veranderd. In die tijd hadden we al een groep die redelijk op leeftijd was en op een zeker moment moet je dus door selecteren en dat is te weinig gebeurd.”
Mink vervolgt: ,,Uiteraard heb ik er veel met mijn pa over gesproken, die sinds enkele weken voor de groep staat. Hij vindt het lastig en jammer dat ik weg ga, maar dit is een beslissing die ik zelf moest nemen. Enkele weken terug kwam ik in gesprek met DoCoS, omdat ik open stond voor een andere uitdaging. Dat was een plezierig gesprek en ik heb de knoop doorgehakt. Heel belangrijk voor mij is dat Kenneth Maaskant daar speelt en hij is een van mijn beste vrienden. Dan geraakt zoiets in een stroomversnelling. Er staat natuurlijk nergens dat je niet naar een andere club mag gaan. Het kan gevoelig liggen, maar een speler moet wel de keuze kunnen hebben om het plezier erin te houden.”
De ervaren speler ging niet over één nacht ijs, maar was wel klaar met een aantal gebeurtenissen. ,,Een keer of drie ben ik voor niets naar een training gereden omdat er maar vier of vijf jongens waren. Dat kan en mag gewoon niet en ik baalde daar stevig van. De resultaten gingen er onder lijden en we weten hoe het afgelopen is met de staf. Dat alles gaat je niet in de koude kleren zitten. Spelers moeten zichzelf een spiegel voorhouden. Geloof me, ik wil niets liever dan met Sporting Leiden in de derde klasse blijven en daar zullen we nog alles aan doen. Voor de toekomst moet er echter wel het nodige veranderen. Er zal meer stootkracht moeten komen om spelers bij de club te houden of te krijgen. Dat geldt voor alle clubs als je wat wilt. Gezelligheid is heel belangrijk, maar een eerste elftal is ook belangrijk voor een club. Voor nu en in de toekomst.”
