Oude clubheld Matthieu van Winsen en de naderende reünie bij Warmunda

Ex-voorzitter en Erepreses Matthieu van Winsen:  ‘Warmunda is gedoemd om klein te blijven’

1945 – 2020. SV Warmunda bestaat 75 jaar. Groot feest, met toeters en bellen, zoals ook bij het 25- en 50-jarig bestaan. Laat dat maar aan Warmonders over, ze weten wat feestvieren is. Corona gooide roet in het eten. Het jubileum werd uitgesteld, maar niet geheel afgesteld. Op zaterdag 3 juni gaat het alsnog los op het gemeentelijk sportpark Overbos. Van ’s morgens tot ’s avonds zijn er tal van activiteiten en festiviteiten, met een reünie als één van de hoogtepunten.

Dat het een dag-met-een-kroontje zal worden, staat bij voorbaat vast. De Commissie Reünie  gaat echter voor meer, voor GOUD, voor een goudomrande soort van jubileumviering. LeidenAmateurVoetbal (LAV) in gesprek met de ex- en erevoorzitter van SV Warmunda, en coördinator en de aanjager van het festijn.

Het is een zonnige middag, wanneer het LAV-paar-apart Hennie Kanbier en Cees Mentink hun bolide in het Sportpark Overbos parkeert. Gelijktijdig komt Matthieu van Winsen (69) monter aanfietsen. Hij is gebruind, een sportief kleurig shirt omspant het ranke lijf,  een lach die de komende drie uur om de mond zal blijven dansen. Een tasje aan het stuur. ‘Een wasje,’ verwijst hij naar de inhoud, met dank aan Els, de liefde-van-zijn-leven. Wie via de hagelwit geverfde entree richting spiksplinternieuwe kantine flaneert, wordt ‘groots’ welkom geheten.

‘Welkom bij Warmunda’ staat er in reuzebelettering op een gigantisch groot spandoek. Binnen is het welkom persoonlijker. Jos Halman komt met uitgestoken hand aan gedribbeld. Al meer dan 40 jaar is hij het gezicht, de gastheer van de inmiddels 78-jarige voetbaltrots van Warmond. ‘Jos is hier vrijwel dag-en-nacht te vinden,’ aldus Matthieu, die de club onder meer zo’n 20 jaar als voorzitter heeft geleid. ‘Het is zijn tweede huis en het zou mij niet verbazen, wanneer Jos hier of daar een  stretcher heeft staan, voor de late avond en nacht,’ grapt Van Winsen.

Het interview is terdege voorbereid. Boeken, clubbladen, knipsels, alles wat maar kan bijdragen aan ‘een mooi gesprek’, ligt klaar. Direct nodig om data, jaartallen en namen te noteren is dit ‘spul’ niet, Matthieu beschikt over een parate kennis, die verrassend is. Ook niet bevreemdend, generaties Van Winsen hebben belangrijk bijgedragen aan de geschiedenis van Warmunda. Dat zeggen wij dan ook. ‘Ho ho,’ reageert hij. ‘Er zijn meer namen die als een rode draad door de historie van club lopen.’ Matthieu schudt ze losjes uit de mouw: ‘Schavemaker, Van Grieken, Van der Hulst, Heemskerk, Van Rijn, De Winter, Van Dam, Meskers.’ Om er meteen aan toe te voegen: ‘Weet je wat wel vervelend is? Dat je altijd namen vergeet. Sorry bij voorbaat.’

Teylingen

Terwijl de robot op het hoofdveld het gras millimetert, eigenbeweging naar het hok gaat om zich op te laden en daarna weer terugkeert om het karwei af te maken, gidsen Matthieu en Jos ons door de bestuurskamer, het wedstrijdsecretariaat en de massageruimte. En het ballenhok, waar elke trainer zijn eigen ‘locker’ met ballen en materialen heeft. Alles nieuw. Vorig jaar opgeleverd.

Met de velden, die erbij liggen om door het bekende ringetje te halen, zijn Warmunda Handbal en Warmunda Voetbal klaar voor de toekomst. Een cliché-uitdrukking, maar daarom niet minder waar. Deze upgrading heeft de nodige voet-in-de-aarde gehad. Op  deze hectares hadden huizen gebouwd kunnen worden, hele wijken. Niet dus. Eén van de redenen daarvan af te zien: Warmond, heel Warmond behoort tot een beschermd dorpsgezicht.

Deze parel van de Randstad, met campings, zomerhuisjes, watersport, wandel- en recreatiegebied en meer moet in al zijn aantrekkelijkheid behouden blijven, mag niet ontsierd worden. ‘Ja, maar,’ klonk er met name in 2006, ‘ze gaan maar voetballen en handballen in de buurt, bij Teylingen, Ter Leede of Foreholte bijvoorbeeld. ASC is ook in de buurt.’ Niks daarvan. Sinds dat jaar zijn Sassenheim, Voorhout en Warmond één gemeente. Teylingen. Drie geheel verschillende dorpen, met verschillende bloedgroepen en culturen. In Voorhout is het gemeentehuis gevestigd, in Sassenheim een soort gemeentelijke dépendance. In Warmond niks. Laat Warmond daarom maar lekker Warmond blijven, met al decennialang eenzelfde aantal inwoners, rond de 5.000. Ze redden zich daar wel.

Warmond tegen Engeland

Warmond is altijd al een dorp geweest waar voetballen met plezier werd bedreven. In 1915 waren er twee clubs actief, SMC en Concordia. Ze stierven een voortijdige dood, door gebrek aan geld en leden. ‘In 1945,’ vertelt Matthieu, ‘brachten de Amerikaanse en Engelse bevrijders niet alleen chocolade en sigaretten, de in Warmond gelegerde Engelse soldaten speelden hier partijtjes voetbal tegen elftallen van Warmonders. De animo was zo groot, dat op 3 augustus 1945 RKSV Warmunda werd opgericht.’

Een veldje om de wedstrijden op te spelen werd gevonden bij veeboer Heemskerk. Huur 500 gulden per jaar, een kolossaal bedrag, dat later verhoogd werd. In het verrukkelijk geschreven, met anekdotes doorspekte boek ‘Warmunda 50 jaar’ schrijven de auteurs Herman van Amsterdam en Jozef van der Voorden, dat ‘Heemskerk het recht behoudt om het speelveld te beweiden met schapen en paarden, maar in geen geval van koeien en pinken’.  Hij is verplicht, zo staat er te lezen, ‘dat vee eraf te halen op dagen dat er gespeeld of getraind wordt.’

Op dat voetbalveld waarop het gras nodig gekortwiekt moest worden en met doorzakkende doelen zonder netten, werden direct na mei 1945 enkele vriendschappelijke wedstrijden met de Engelse militairen gespeeld. Van vriendschappelijk of ‘om des Keizers baard’ is geen sprake. Het werden ‘rauspartijen’ waarbij de ‘hospik’ herhaaldelijk het veld in moest om het hevigste bloed te stelpen en drukverbanden aan te leggen. ‘Die partijtjes leken wel oorlog,’ kon toentertijd beluisterd worden.

‘Warmunda is een bedrijf’

‘Er werd getwijfeld of een voetbalclub nu wel een lang leven beschoren zou zijn,’ weet Matthieu. ‘Aan alles was na de oorlog gebrek. Shirts, kousen, broekjes en vooral voetbalschoenen. Dat moest gegarandeerd mislukken. Niet dus.’  In Warmunda Nieuws ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan, staat: ‘De baby was geboren. Het werd in de wieg gelegd met een blauw/wit hemdje en zwart broekje aan.’ Hoe poëtisch.

‘Met 56 leden ging Warmunda van start. Drie seniorenelftallen, een C- en een B-team. Momenteel zitten wij op 370 leden, voetballers en handballers.’ Het ledental van de club schommelt altijd tussen de 300 en 400. Een door en door gezonde vereniging, met wisselingen van de wacht, zoals dat bij elke club gaat. Doordat Warmond Warmond is en blijft, met een stabiel aantal inwoners, zal het ledenbestand nooit veel hoger worden.

Matthieu geeft daar een eigen vertaling aan: ‘Warmunda is gedoemd om klein te blijven.’ Met Van Winsen aan het roer haalde Warmunda een clubman pur sang binnen het bestuur, die bovendien als registeraccountant (met een eigen kantoor) alles van financiën weet. ‘Mijn klanten waren vooral ondernemers van het Midden- en Kleinbedrijf, harde werkers, met wie ik meedacht en die adviseerde. Ik beschouwde Warmunda ook een klein beetje als een bedrijf. Met andere woorden: Warmunda moet je als een bedrijf leiden. Een leuk, gezellig, ontspannen bedrijf met onbetaald personeel, dat wel, maar wel door mensen op ‘hun’ taak te wijzen, die vrijwillig is maar niet vrijblijvend.’

Ondanks zijn drukke leven – eigen accountantskantoor, gezin met opgroeiende kinderen, Warmunda en de nodige vrijwillige nevenfuncties – zei hij ‘ja’, toen hem gevraagd werd ook leiding te geven aan het binnenhalen van sponsors. Hij had immers de contacten met ondernemers en wist hij als geen ander hoe hij hen moest aanspreken om de club te steunen. Matthieu glimlacht. De ‘directie’ van dat bedrijf bestond al die 20 jaren onder Matthieu min of meer uit dezelfde kern van mensen, zoals Geco de Winter en Marcel Pont (en Jos natuurlijk!)

Iconen

Jos Halman behoort tot het elitegroepje binnen Warmunda, dat zich, weliswaar nooit in het bestuur gezeten, ‘icoon’ mag noemen. Hij is niet de enige die de club in voor- en tegenspoed trouw bleef. Dat zijn er meer. Stuk-voor-stuk ‘iconen’, een titel die hier zeker van toepassing is. Matthieu hoort het aan, met een veelzeggende knik (‘Zo is het’). Liefst 40 jaar is Jos binnen en buiten Sportpark Overbos actief. ‘Niet als  speler,’ laat hij weten.

‘Hoewel, éénmaal ben ik in de clubkleuren uitgekomen. In die wedstrijd scheurde ik alles wat je maar kunt scheuren in een knie. Einde verhaal. Na de langdurige revalidatie ben ik me op andere terreinen binnen Warmunda bezig gaan houden.’ Er wordt weleens gefluisterd,  of na een paar biertjes hardop gezegd, dat ‘Jos zich overal mee bemoeit’. Hij kan het niet ontkennen. Er zijn er die het daar moeilijk mee hebben of er dito mee om kunnen gaan, vindt Van Winsen. Dan moet Halman een bekentenis doen. Hij zet de cappuccino’s neer, raapt gevallen bierviltjes van de grond op, gaat zitten, neemt een pauze (de spanning stijgt) en zegt: ‘Volgend jaar word ik 70, ik wil dan een stapje terug doen.’

Is dit de plaats en het moment om een uitspraak van een zo’n ver gaande strekking te doen? Er valt een stilte, Jos staat op en zegt: ‘Er is nog wat werk aan de winkel.’ Weg is hij. Er is en zal nog met Jos gepraat worden door het nieuwe bestuur. Halman hoort bij Warmunda als Landgoed Huys te Warmont bij het dorp. Dat moet je niet willen scheiden.

‘Er is veel om dankbaar en tevreden op terug te kijken, maar dat is gisteren,’ meent Matthieu, ‘we moeten vooruit blijven kijken.’ September vorig jaar trad hij af als voorzitter en werd bij die gelegenheid benoemd tot Erevoorzitter. Matthieu’s opvolger André Bunders gaat een eigen invulling geven aan de functie. Dat is ook goed, vindt Van Winsen: ‘Zijn aanpak en aansturing zullen anders zijn. Gelukkig maar. Wij zijn allemaal anders. Ook dat is gelukkig. Dat vraagt echter wel om elkaar te nemen zoals we zijn. Linksom, rechtsom, rechtdoor, we willen allemaal het beste voor Warmunda.’

Onder Matthieu van Winsen is de club ‘van niets naar iets’ gegaan, wordt er beweerd. Kijk naar hoe het sportpark er nu bij staat. Top. ‘Het zou nog meer gebruikt moeten worden, ook overdag. De kantine is een ideale ruimte voor naschoolse opvang, voor huiswerkbijles, voor…noem maar op.’ De voormalige penningmeester van de club, die Van Winsen ook nog een paar is geweest is geweest, en niet te vergeten 15 jaar bestuurslid van de Leidse Voetbal Bond (LVB), blijft vanaf de zijlijn ‘zijn’ club volgen en gevraagd en ongevraagd daar richtingen aangeven waar het hem nuttig en nodig lijkt.

By the way, Matthieu heeft toch ook voetballend van zich doen spreken? ‘Dat klopt,’ bevestigt hij. ‘Ik heb van jongsaf lid van Warmunda geweest, heb in alle selectie-elftallen gespeeld (met onder meer Arie van Staveren!), 15 jaar in het eerste, veelal als aanvoerder, mede onder leiding van trainers zoals Mart de Groot en Henk Kruit. ‘k Heb zelfs een paar keer in het Leids afdelingselftal meegespeeld.’ Dat is een palmares om de hoed voor af te nemen. ‘Daar is door een  hernia een abrupt einde aan gekomen. Na de operatie ging het niet meer. Dan houdt het op.’

Nu, als pensionado tennist, fietst en wandelt Matthieu. De tijden dat hij ‘nooit’ thuis was, zijn voorbij. Er is veel in te halen. Samen met zijn vrouw Els, zij heeft haar man veel moeten missen. Deze week verblijven Els, Matthieu en vrienden in Wenen. Ach hemel wat dom: daarom neuriede hij voortdurend Wien, Wien, nur du allein. Hij heeft zin in het reisje, dat zie je en hoor je.

Allard Lindhout, Godenzoon van Warmunda: ‘Ik vond fluiten leuker dan voetballen, nog  steeds trouwens’

Op weg naar huis na een korte vakantie in Zwitserland heeft Allard Lindhout tijd om tussen Frankfurt en Keulen handsfree te vertellen hoe belangrijk Warmunda voor hem is geweest. De topscheidsrechter-van-nu is een van de ‘grote zonen’ die Warmond heeft voortgebracht. Geboren in het Leidse Diac maakte hij al na drie uur zijn entree in het dorp waar hij op 11-jarige leeftijd als clubscheidsrechter zijn eerste wedstrijd floot. Lindhout speelde toen in C1. ‘Toen ik 7 jaar was ben ik bij de F-jes begonnen. Tot mijn 15^e heb ik de clubkleuren gedragen.’ Een mooi moment, vond hij, om de voetbalschoenen aan de wilgen te hangen. ‘Ik vond fluiten veel leuker dan voetballen.’ Dan volgt  er een eerlijke bekentenis: ‘Ik had een nogal grote mond in die tijd. Niet dat ik liep te schelden en vloeken, beslist niet. Met stemverheffing liet ik weten alles beter te kunnen.’ Toen werd er gezegd: ‘Ga het dan zelf doen.’ Dat was niet tegen dovemansoren gezegd, Allard nam contact op met de KNVB, vertelde dat hij op cursus wilde.

‘Zeist’ stuurde hem naar Quick Boys, waar hij de nodige cursussen volgde en de diploma’s met succes binnen harkte. ‘Ondertussen vond ik het geweldig om van alles te doen bij en voor Warmunda.’ Hij werd trainer van de D3, met daarin verschillende 2^e jaars E. Met die groep reisde hij (en leider Leon Kortekaas) driemaal naar Feyenoord, waarvan tweemaal met de C3. ‘Joh, Cees, ik heb allerlei functies vervuld bij Warmunda.’ Een lijstje dat er wezen mag: 10 jaar jeugdleider, 2 jaar jeugdcoördinator, op vrijdagmiddag keeperstraining en vaak trainde hij 2 teams. ‘Wil je nog een hilarische anekdote?’ Wat een vraag, natuurlijk.

Allard: ‘Ik fluit al een tijdje de Nieuwjaarswedstrijd van het huidige 1^ste tegen oud-spelers. Heerlijk om te doen. Toen er een doelpunt werd gescoord, legde ik het spel stil en gebaarde de VAR te willen raadplegen. Langs de lijn stond Michel Schouten, samen deden wij alsof wij het cruciale moment – wel/geen buitenspel – in de herhaling op de telefoon wilden zien. Ik liep het veld in, wees naar de middenstip, waarna er een luid gejuich volgde. Heerlijk.’ Tijdens de Nieuwjaarsreceptie werd er uitbundig om gelachen. Voor 2024 heeft Allard Lindhout weer iets in petto, maar wat, vertelt hij niet. Zelfs niet tegen LAV. ‘Wij rijden nu het plaatsje Opladen voorbij,’ zegt hij, ‘straks komt Bonn, daarna Keulen en Oberhausen. Dan is het nog een kippenstukje naar huis.’ Alles over de prachtige carrière van Allard is te zien en te lezen op https://www.allard-lindhout.nl/ Een aanrader.

Aanstaande zondag 14 mei fluit Allard Feyenoord-Go Ahead Eagles in een tot de laatste plaats uitverkochte Kuip. De aftrap is om 16.45 uur. Wanneer Feyenoord kampioen wordt (en dat wordt Feyenoord!), volgt op maandag om 12.00 uur de huldiging op de Coolsingel. Supporters zijn vanaf 09.00 uur welkom.

Arie van Staveren, nog een Godenzoon van Warmunda: ‘Bij Sparta heb ik nog met Bert Jansen en Woutje Holverda gevoetbald’

Op de kop af 70 jaar geleden werd Arie van Staveren geboren. In het Elisabeth Ziekenhuis in Leiden. Om dezelfde dag nog liefdevol in de weg gelegd te worden in de Warmundastraat(!). Hij is een ambassadeur geworden van het dorp en de plaatselijke voetbalclub. Ook nu nog. Arie (soms Adrie genoemd) woont in het Zuid-Limburgse Eijsden. ‘Het Paradijs van het zuiden’, noemt hij het plaatsje, waar het leven heel veel rustiger en gemoedelijker is dan in de hectische Randstad. Arie is er gelukkig, met zijn vrouw Loekie (‘Een Schavemaker’), zijn zonen Jeroen (hij voetbalde kort bij MVV en FC Den Bosch) en Gordon (hij  voelde niets voor het Talentenplan van MVV, hij ging tennissen), hun partners en kleinkinderen. Nee, Warmond zijn ze – Arie en Loekie – niet vergeten, de kinderen kennen het dorp alleen uit de verhalen, ze zijn in Limburg ter wereld gekomen. ‘Wij komen met een zekere regelmaat op Warmond aan, familie en vrienden bezoeken.’

De voetballoopbaan van Arie kan gerust een glanzende genoemd worden. ‘Op mijn 16^e stond ik al in het 1^ste van Warmunda, met 17 vertrok ik naar Sparta. Dat kwam door George ‘discipline’ Kessler, hij was gecharmeerd van Arie die uitblonk in het Nederlands jeugdelftal. ‘Ik heb 9 jaar bij Sparta gespeeld, fantastische jaren, met misschien wel de beste lichting uit de geschiedenis van Het Kasteel.’ Namen? Om te watertanden: Pim Doesburg, Hans Eijkenbroek, Gerrie ter Horst, Henk Bosveld, Jan Klijnjan, Nol Heijermans. ‘Meer?’ vraagt Arie. Graag. ‘Ik heb ook nog  gevoetbald met Bert Jansen en Woutje Holverda uit Leiden. Wat een tijd! Bert en ik reden samen naar Sparta. Bert en Wout, allebei overleden, heel triest.’ Aan trainers als Elek Schwartz en Barry Hughes bewaart Arie heerlijke herinneringen. In het bijzonder aan Barry.

FC Twente lijfde na de nodige strubbelingen (‘Sparta wilde mij niet verkopen’) de geboren Leidenaar maar de in Warmond getogen Van Staveren in. ‘Dat was van korte duur,’ vertelt hij aan de telefoon. ‘Kohn boekte geen resultaten, werd ontslagen en opgevolgd door Hennie Hollink.’ Deze Oost-Nederlander pakte de zaken anders aan dan de Luxemburger Kohn. ‘Hollink had geen vertrouwen in mij, ik belandde op de bank.’

Na vijf maanden verhuisde Arie naar MVV, om het Limburgse land nooit meer te verlaten. ‘Ik was geen echte topvoetballer,’ vindt hij van zichzelf. Toch heeft Arie 17 jaar op topniveau gevoetbald. ‘En veel van de wereld gezien,’ vult hij aan. ‘Dat pakken ze niet van mij af.’  Na zijn voetbalcarrière behaalde Arie zijn trainersdiploma’s en liet hij een handvol amateurclubs van zijn ervaring profiteren en van zijn verhalen genieten. ‘Mijn conditie is puik,’ laat hij weten. ‘Ik zwem, wandel, fiets, ik ben de hele week sportief in touw.’ Hij voelt zich als een jonge vent. ‘Wanneer ik naar Warmond kom, zal ik jullie bellen,’ belooft hij. ‘Maken wij een praatje met een biertje erbij.’ De reünie moet hij helaas aan zich voorbij laten gaan vanwege vakantie. Wie niet zo lang kan wachten, surft naar YouTube en tikt in: Het Sportinterview 3 Heuvelland – 12 november 2022 – Arie van Staveren. Een geweldig interview.

    Reünie 3 juni

Het programma voor zaterdag 3 juni staat in de steiger. Het ziet er aantrekkelijk uit. Het kan zijn dat het eerste elftal die dag nog betrokken raakt bij een beslissingswedstrijd. In dat geval wordt het programma aangepast.

11.00 uur:  Inloop en ontvangst. Met enige nadruk op de wat oudere reünisten. Koffie met gebak

Rond 12.00 uur: Welkomstwoord voorzitter André Bunders

11.00 uur: Gezellig bijkletsen met elkaar

12.30 uur: Aanvang activiteiten Handbal, 7*7, Walking football, penalty’s

13.00 uur: Optreden Joppekoor

17.00 uur: Optreden DJ Rowan

22.00 uur: Einde

Uiteraard kan iedereen de hele dag in en uit lopen en gezellig herinneringen ophalen.

Vragen over 3 juni? Stuur een email naar: reunie@svwarmunda.nl, of neem contact op met de reünie commissie: Hennie van Velzen (media, film, foto) 06-38922514 hennievelzen@gmail.com. Paul en Hans Smit (activiteiten) en Jos Halman (registratie deelnemers, foto, film).

Naar verwachting zijn de flink aangepakte werkzaamheden rondon de Herenweg en de kruisende wegen in Warmond op 2 juni helemaal klaar. Dus: Hoort, zegt het voort aan vrienden en bekenden. Hoe meer zielen hoe meer vreugd!

Foto’s en knipsels: Archief Matthieu van Winsen

Actuele foto’s: Hennie Kanbier 

1 van 4