Het boek van de zondagtak van Voorschoten’97 ging gisteren dicht. De formatie van Denis Luhulima werd nog wel verplicht tot het spelen van een finale in de nacompetitie om lijfsbehoud af te dwingen. Dit vond plaats op het terrein van DSS in Haarlem. De groen-gelen gingen, geheel onnodig, onderuit met 2-1 tegen Oudesluis. Dat zou betekenen dat er volgend seizoen geacteerd zou moeten worden op vijfde klasse niveau, maar zover komt het niet. Eerder dit jaar werd besloten om te stoppen op deze speeldag en dus was de laatste wedstrijd eigenlijk om des keizers baard.
Luhulima: ,,We wilden ondanks het gegeven dat we stoppen wel volle bak gaan voor een resultaat om zo nog goed af te sluiten. Ik moet stellen dat we in de eerste helft de kans hebben laten liggen om op een ruime voorsprong op te bouwen. Rob van de Berg scoorde als enige, maar de tegenstander erkende na afloop ook dat zij eigenlijk al bijna kansloos hadden moeten zijn. Zoals zo vaak dit seizoen verkwanselden we kansen of strandden onze aanvallen op de zestien. In de tweede helft waren zij feller en sluwer. Het was heel zuur dat Wout Adriaanse, die zoveel jaar van trouwe dienst erop heeft zitten, zijn tweede gele kaart pakte. In deze situatie was er zeker geen sprake van een exceptionele overtreding en ik kon mij voorstellen dat Wout boos was over de beslissing. De gelijkmaker kwam voort uit een dood spelmoment en niet ver voor tijd belandde een afstandsschot pardoes onder de lat. Een nederlaag die zeker te voorkomen was geweest. Overigens moet ik wel stellen dat het optreden van debutant Ilyas Zaki heel bemoedigend was. En zo hebben we getracht in de loop der jaren veel jeugd in te passen.”
Al met al sprak de trainer van een emotionele dag. ,,Op eigen grond hebben we al eerder afscheid genomen van het voetbal op zondag en onze vaste supportersschare. Nu was het echter echt de laatste wedstrijd en dat deed velen zichtbaar iets. Zelf was ik ook best onrustig en het moet bij mij allemaal nog bezinken. Het is toch een einde van een tijdperk en we hebben veel meegemaakt met elkaar. Op zondag 23 juni sluiten we nog af met elkaar en wellicht dat er dan ook nog emotie los komt. Er is zeker wel berusting over de beslissing die is genomen, maar het moet nog wel echt indalen. Daar benutten we dan ook de zomer maar voor. Op zich snap ik het zeker, want op zondag is er geen toekomst meer in West 2. Gelukkig zit mijn periode Voorschoten’97 er nog niet op en straks ga ik samen met Jeffrey van Veen weer vol energie verder, maar dan op zaterdag met de Onder23.”
Net als bij de zondagtak, waar Luhulima en Van Veen veel te maken hadden met jeugdige spelers, staat de jeugd weer centraal komend seizoen. ,,Het was zaak om spelers aan boord te houden van de club. De grootste talenten komen wel bovendrijven voor een tweede of zelfs eerste elftal, maar daar achter zit ook een grote groep spelers met potentie. Die kunnen kiezen voor een vriendenelftal, maar dan ook het liefst op Adegeest. Er is echter ook een grote groep die daar tussen valt en zij moeten ook spelen en vlieguren maken. Wij zijn ervoor om hen te ontwikkelen en te helpen. Het zou een slechte zaak zijn wanneer je voor die groep een gat laat vallen. Dan ben je ze kwijt en daar is Voorschoten’97 niet bij gebaat. In die zin kijken we echt uit naar de uitdagingen die er straks liggen. Het betekent wel dat ik mijn zoon, die bij Westlandia voetbalt, minder zal zien spelen. Dat is jammer, maar hij weet ook dat ik hier op mijn plek zit. Het is niet de bedoeling om het voor 1 seizoen te gaan doen, hoewel ik nog steeds wel mijn ambities heb om straks weer trainer te zijn van een hoofdmacht.”
Tenslotte laat Luhulima het niet na om een compliment uit te delen buitenom de spelersgroep waar hij mee werkte. ,,Ik heb met veel plezier samen gewerkt met LAV. We kregen altijd een podium en er werd niet gekozen voor louter de zaterdagtak. Ik kon altijd open zijn en ik heb veel mooie gesprekken mogen voeren met medewerkers van LAV. Ik heb veel respect voor wat jullie hebben opgebouwd en de manier van aanpak spreekt mij zeer aan. Daar wil ik jullie voor bedanken en mijn waardering voor uit spreken.”
Vriendelijke woorden van een trainer die altijd bereid was om ons te helpen. Voorschoten’97 had en heeft met Denis een aimabel mens in huis, die heeft bijgedragen aan het voortbestaan van de zondagtak. De gemaakte keuze door de club was evenwel noodzakelijk en onomkeerbaar.
