Zaterdag staat in de eerste klasse B het duel tussen Valken’68 en LFC op het programma. Vorige week koos onze redactie voor het duel tussen LFC en Voorschoten’97 en we richten ons nu op het duel tussen de Valkenburgers en Leidenaren/ Hagenezen met een nadrukkelijke blik op een speler van de thuisploeg. Aan het woord komt Pepijn Duijvenvoorde, de rechtsback van de ploeg van Derek van der Plas en Erwin van der Nagel. Op 16-jarige (!) leeftijd maakte hij zijn debuut al en de nu 22-jarige speler is uitgegroeid tot een vaste waarde op ’t Duyfrak.
,,Het ging destijds snel, ja. Ik speelde in de O17 en werd al rap doorgesluisd naar de Onder 19 en door blessures mocht ik opeens mijn debuut maken in het eerste. Dat kwam werkelijk uit het niets, maar wel iets heel moois voor een jongen van de club. Destijds had Valken’68 een ervaren groep waarin Van der Nagel zelfs nog keepte. Aan hem, Matthijs de Mooij (nog steeds speler van 1) en anderen heb ik heel veel gehad. Ik werd uitstekend opgevangen en voelde me snel thuis tussen de grotere en oudere spelers. Dat debuut maakte ik overigens onder de toenmalige trainer Arie van Duijn.”
Opvallend is dat Van Duijvenvoorde in de jeugd op andere posities speelde. ,,Ik was eigenlijk meer middenvelder en aanvallend ingesteld. Op een gegeven moment verkaste ik naar centraal achterin of werd als back opgesteld. Men bracht mij de kneepjes van het verdedigen bij. Eerlijk gezegd was dat ook meer wat ik in mijn hoofd had toen ik eenmaal op voetbal zat. Later in de tijd wisselde ik nog wel eens van positie, maar inmiddels ziet men mij toch het meest als rechtsback en dat is helemaal okay voor mij.”
Dit seizoen speelde Van Duijvenvoorde alles en het gaat ook lekker. ,,In het eerste jaar onder Van der Plas heb ik mede door blessureleed deels in het tweede gespeeld. Daarna ben ik er weer bijgehaald en sindsdien sta ik op het wedstrijdformulier. Mijn terugkomst was trouwens in een bekerwedstrijd tegen een vierde divisionist, dat zijn ook mooie ervaringen. Het laat zich raden dat ik daar heel blij mee ben want ik ben hier opgegroeid en Valken’68 is echt mijn cluppie. De sfeer is hier fantastisch en de omgang met elkaar al evenzo.”
Tegenwoordig heeft Valken’68 ook nog wel enkel ervaren krachten aan boord, maar de verdediger speelt nu wel meer met leeftijdsgenoten. ,,De onderlinge samenwerking is heel leuk en goed. We hebben een erg leuke groep. Helaas had ik een pittige longontsteking toen de groep op trainingskamp ging en kon ik dus niet mee. Ik volgde wel de filmpjes en berichten van daaruit en het zag er gaaf uit en die verhalen heb ik ook zeker te horen gekregen. Op een zeker moment heb ik wel mijn telefoon ter zijde gelegd, want ik had het er wel moeilijk mee. Ik was daar zo graag bij geweest. Zo’n korte trip brengt verbinding, ook tussen spelers van 1 en 2, en daar wil je onderdeel vanuit maken. Ik denk ook wel dat het uitje heeft geholpen aan de betere resultaten nu.”
Vervolgend: ,,Nee, ik kan niet zeggen dat we slecht speelden, maar we verloren wel te vaak onnodig punten. Dikwijls waren we minimaal gelijkwaardig aan een tegenstander en vaak lag de winst met beter spel voor het grijpen, maar een aantal teams bleek toch over meer killers te beschikken. Uit de winterstop gekomen hebben we nu twee keer gewonnen. Van Alphense Boys met maar liefst 7-1, maar dat was wel een merkwaardige pot. Aan het begin van die wedstrijd hadden zij er zomaar twee of drie kunnen maken. Daarna namen we het echter over en zo ongeveer alles vloog erin. Het zegt ook wel iets dat onze doelman, Frank Kardjani, MotM werd. Toch voelt de zege op HVV (2-3) nog veel beter. Dat hebben we bepaald niet cadeau gekregen en het echt uit het vuur moeten slepen. Het was echt overleven in de slotfase. Iedereen was na afloop ook megablij en dat heb ik in die mate nog niet heel vaak meegemaakt. We zijn door die zwaarbevochten overwinning weer opgeschoven op de ranglijst en staan niet ver meer achter op de ploegen boven ons. Bij een nederlaag hadden we ook naar beneden moeten kijken. Deze eerste klasse is, net als vorig seizoen trouwens, een hele bijzondere competitie. De verschillen zijn akelig klein en het is continue stuivertje wisselen. De vreugde bij ons in Den Haag viel dan ook wel te verklaren.”
Over komend tegenstander LFC: ,,Wat mij betreft blijft het leuk om tegen hen te spelen. Het zijn telkens bijzondere potten. Dat was vorig seizoen al zo en ook in de heenwedstrijd. We verloren daar door een laat doelpunt met 2-1. Dit op een lastig te bespelen veld. Bij ons spelen we op kunstgras en ik schat in dat dit veel beter voetbal oplevert. Zij hebben een technisch vaardige ploeg met individueel goede spelers, maar ook hun zwakheden. Daar kan dit Valken’68 van profiteren. We trekken de opgaande lijn graag door, want wanneer je twee keer onderuit gaat in 1B dan moet je opeens weer opletten om niet in de gevarenzone te komen.”
Dan nog over het doel. ,,We spreken geen doelstellingen af. Het is bekend dat we vorig seizoen de nacompetitie hebben behaald en dat smaakte naar meer. De top vijf lijkt haalbaar en wie weet wat er meer in zit. Maar wat ik zeg; we hebben al veel punten vergooid en moeten er voor waken dat dit niet weer gaat gebeuren. Het gevoel is in elk geval goed.”
Foto’s: met dank aan Saam de Mooij (Valken’68)
