Eerste klasse B (zondag)- ROAC heeft het eerste punt van 2020 binnen. Op bezoek bij VUC haalde de formatie van Hein Leliveld een punt op (0-0) en daar kon Dick Heemskerk, terug na lang blessureleed, best tevreden mee zijn. Na nederlagen tegen achtereenvolgens Spartaan’20, Olympia, Vlissingen en TOGB konden de paarswitten ook wel weer eens een succesje gebruiken.
Vorige week kreeg ROAC een forse veeg uit de pan bij kampioenskandidaat TOGB. In Berkel en Rodenrijs kwamen de bezoekers er met 6-0 nog genadig vanaf. In dat duel viel Heemskerk in bij een al hopeloze achterstand en viel er geen eer te behalen. In Den Haag liet zijn ploeg een ander en meer vertrouwd gezicht zien en dat leverde dus een winstpunt op.
Heemskerk: ,,VUC had veelal, vooral in het eerste deel van de wedstrijd, een optisch overwicht. Daar kwam echter weinig gevaar uit en dat had alles te maken met het feit dat wij de gelederen gesloten hielden. Op wat hachelijke momenten na voor ons doel kon ik de tegenstander niet betrappen op veel creativiteit. Dammes (van der Poel, HK) moest eenmaal een bal onder de lat vandaan halen, maar dat deed hij met verve. Bij ons kreeg Floris (Hupkes, HK) een schietkans, maar helaas voor ons schoot hij wild over.”
VUC moest het stellen zonder zijn vaste doelman en zijn vervanger raakte al vroeg geblesseerd en moest het veld verlaten met een vingerbreuk. De thuisploeg moest het duel dus uitspelen met de derde doelman en ROAC rook wat kansen voor de tweede helft.
De routinier: ,,Zij trokken wel feller van leer na de rust en dat leverde al snel een kans op, maar Dammes liet zich niet passeren. Ik durf te stellen dat VUC daarna weinig tot niets meer heeft gecreëerd. We kregen steeds meer het gevoel dat zij niet zouden gaan scoren en we probeerden zelf wat brutaler te worden. We werden ook gevaarlijker, maar tot twee keer toe ging de vlag-naar wij begrepen- ten onrechte omhoog. Dan worden je dus kansen ontnomen. Uiteindelijk was Sam van der Geest er niet ver voor tijd nog dichtbij met een prima kopbal. Al met al was deze eindstand wel okay en voor ons was het ook heel belangrijk om de mindere reeks te doorbreken. Wij weten echt wel dat we er nog lang niet zijn, maar in elk geval houden we VUC achter ons. Het is jammer dat Rood Wit wel won, want zij kunnen via inhaalwedstrijden nog over ons heen wippen.”
De tweelingbroer van Freek, die dit keer moest passen en aandachtig toeschouwer was, bladert nog even terug. ,,Na de winterstop speelden we wedstrijden met een verhaal. Tegen Spartaan’20 waren we simpelweg kansloos. Bij Olympia toonden we twee gezichten en tegen Vlissingen zat er meer in, maar misten we een strafschop. Vorige week hebben we een wanprestatie geleverd en om die reden staken we j.l. dinsdag even de koppen bij elkaar. De conclusie was dat we ons niet moeten blindstaren op het puntenaantal van voor de winterstop. Het is in die tijd best wel eens onze kant op gevallen en misschien hebben we een beetje boven onze stand geleefd. Het kwartje is daarna wat anders gaan rollen en dan is het niet zo verwonderlijk dat we zijn gaan zakken. Veel clubs hebben gewoonweg meer kwaliteit in huis. Wij moeten er wekelijks staan als team, dan hebben we en kans. Verzaken we dan krijgen we het alsnog heel zwaar, maar daarvan zijn we ons meer dan bewust. Sommige spelers lieten tijdens dat gesprek weten dat we meer moeten gaan voetballen, maar anderen-waaronder ik- vinden dat we moeten vasthouden aan onze spelopvatting. Als ROAC teveel ruimte weggeeft, is de kans groot dat ploegen ons voorbij gaan lopen. Onze tactiek heeft heel lang gewerkt en daar moeten we ook in blijven geloven. Tegen VUC ging het in elk geval weer stukken beter en dat moet onze houvast zijn.”
Bij ROAC is men blij met de terugkomst van de ervaren speler. Vanaf het begin van het seizoen moest de allround speler gemist worden. ,,Ik speelde twee oefenpotjes en op een zeker moment ben ik door mijn enkel gegaan. Dat heeft allemaal langer geduurd dan gehoopt en verwacht. Daarnaast kreeg ik te maken met een ontstoken hartzakje en daarvoor moest ik in die tijd met spoed naar het ziekenhuis. Ja, daar schrok ik wel van. Met medicatie is het probleem weer onder controle gekomen en gelukkig ben ik nuchter genoeg om niet in de stress te schieten of te gaan dramatiseren. Ik heb nu nergens last meer van en recent ben ik weer aangesloten bij de selectie. Het was leuk om weer in de basis te staan, maar ik moet wel beseffen dat het er bijna op zit. Ik had de gedachte al een paar keer eerder om te stoppen, maar de kans is groot dat dit uiteindelijk na dit seizoen zal gebeuren. Ik kan op veel plaatsen uit de voeten in het team, maar op elke plaats staat wel een betere speler ondertussen. Zeker als mijn medespelers fit zijn. Recent is er een tweede wereldburger bijgekomen bij ons thuis en het wordt allemaal wat veel dus dan moet je keuzes gaan maken. De jaren gaan tellen. Dat neemt niet weg dat ik redelijk tevreden ben over mijn inbreng tegen VUC. Ik startte op ‘8’, maar heb meer op ‘6’ gespeeld en mij bemoeit met hun diepst spelende middenvelder. Dat ging best okay.”
Foto’s: met dank aan Coos Hübscher!
