In de rubriek ‘De mens achter de scheidsrechter’ zet de scheidsrechterscommissie van Voorschoten ‘97 de scheidsrechter graag in het zonnetje. Zonder scheidsrechter is er immers geen wedstrijd.
Daarnaast biedt deze rubriek een inkijkje in de persoonlijke kant van onze scheidsrechters. In dit deel lees je meer over Menno Bruning.
Menno Bruning (foto Voorschoten’97)
Kun je jezelf kort voorstellen? Waar werk je?
Ik ben Menno Bruning, 55 jaar oud en vader van twee kinderen (een zoon van 21 en een dochter van 17). Ik werk als cassatieadvocaat in Den Haag en ben lid van de rechterlijke macht. Daarnaast ben ik voorzitter van de commissie Veilig Sportklimaat (VSK).
Sinds wanneer ben je betrokken bij Voorschoten ‘97?
Sinds 2019 loop ik rond op Sportpark Adegeest. Mijn zoon Ferdinand maakte toen de overstap van Meerburg naar Voorschoten ‘97. In de teams waarin hij speelde (JO17-1, JO19-1 en JO23-1), was ik grensrechter.
Sinds wanneer ben je scheidsrechter? Waarom heb je ervoor gekozen om scheidsrechter te worden?
In mijn studententijd was ik als voetballer actief bij onder andere FC Rijnland. Daar hadden we bij een wedstrijd geen scheidsrechter, waarop ik besloot de wedstrijd in goede banen te leiden. Later, in 2015, begon ik op vaste basis wedstrijden te fluiten bij Meerburg. In 2022 heb ik de SO3 afgerond.
Wat maakt het voor jou leuk om wedstrijden te fluiten?
Ik haal voldoening aan het faciliteren van een voetbalwedstrijd. Als scheidsrechter draag je verantwoordelijkheid om de wedstrijd goed te laten verlopen. Je voedt de spelers op en begeleidt de wedstrijd aan de hand van de spelregels. Zo ben je een belangrijk onderdeel van de wedstrijd, waarbij ik ernaar streef zo onzichtbaar mogelijk over het veld te bewegen.
Slotwoord?
Op 11 mei aanstaande loopt mijn zoon Ferdinand de halve marathon van Leiden, en hij doet dit met een heel bijzondere reden. Hij zamelt geld in voor de Aanmoedigingsprijs Fleur, een fonds dat jonge onderzoekers en promovendi stimuleert om onderzoek te doen naar complexe psychiatrische problematiek bij jongeren, waaronder eetstoornissen zoals anorexia.
Mijn dochter, Ferdinands zusje, lijdt aan anorexia. Als derdejaars geneeskundestudent werd Ferdinand zich bewust van haar strijd, en het raakte hem diep. Nu wil hij zijn passie voor het helpen van anderen combineren met zijn liefde voor zijn zus, door geld in te zamelen voor dit belangrijke initiatief.
Met zijn actie hoopt hij niet alleen bewustwording te creëren, maar vooral een substantiële bijdrage te leveren aan het onderzoek dat zo hard nodig is voor jongeren zoals zijn zus. Elke donatie, groot of klein, helpt om de Aanmoedigingsprijs Fleur te ondersteunen en het onderzoek verder te brengen. Via deze link vind je meer informatie over de actie.
Ingezonden artikel Voorschoten’97
