Begin vorig jaar stroomde jeugdig talent Bauke Doeven van de A-jeugd door naar de selectie van het vlaggenschip van Meerburg. Het is immer een mijlpaal voor een echte clubvoetballer, die ooit als ukkie voor de eerste keer zijn voetbalschoenen aantrok, wanneer hij kan debuteren in het eerste. Het voetbalgeluk van Doeven werd eind vorig jaar tijdens een training wreed onderbroken toen hij door zijn knie ging. Omdat een MRI onheilspellende resultaten opleverden, stond eind maart een operatie gepland.
Bijna overbodig te zeggen dat corona ook hier roet in het eten gooide: géén operatie. Tot zijn eigen niet geringe verbazing en die van zijn omgeving bleek de student bedrijfskunde dit voorjaar en deze zomer vrijwel probleemloos te kunnen tennissen, hardlopen en voetballen. De behandelende orthopeed oordeelde dat de band wellicht toch niet geheel was afgescheurd en dat het met de stabiliteit naar omstandigheden goed zat. Het pechduiveltje sloeg echter al rap weer toe: opnieuw ging het mis bij een training en nu was er geen redden meer aan.
Vorige week is de speler geopereerd en het revalideren heeft inmiddels een aanvang genomen. Er is een lange weg begonnen, maar de nu negentienjarige Doeven kijkt met een mengeling van optimisme en realisme tegenaan. Als alles werkelijk meezit en verder malheur uitblijft, zou de linksbuiten wellicht in pakweg april zijn rentree kunnen maken. Indien de competitie, zoals de ware voetballiefhebber hoopt, in zijn geheel kan worden uitgespeeld zal hij nog wedstrijden kunnen spelen voor Meerburg. Doeven erkent dat de titel ‘vlaggenschip’ de lading de laatste jaren niet helemaal dekt, maar gelooft oprecht in een krachtig herstel. Met de mix van jong en oud plus het feit dat je kunt spreken van een vriendenteam zal Meerburg een rol van betekenis moeten kunnen gaan spelen.
Natuurlijk wenst LAV de onfortuinlijke speler veel sterkte toe op het pad naar een volledig herstel.
