Als er één regioclub is die het afgelopen seizoen zo snel mogelijk achter zich wil laten, dan is het DoCoS wel. Nadat de Morsbewoners vorig jaar het vege lijf via de nacompetitie wisten te redden, ging het dit seizoen ook niet veel beter met de brigade van Dennis Olman. Medio maart stonden de Leidenaren op de laatste plaats en leek ook dit seizoen deelname aan p/d-wedstrijden het maximaal haalbare voor de tweedeklasser. Doordat de KNVB niet veel later besloot om, vanwege de coronauitbraak, de competitie ongeldig te verklaren, is de Leidse formatie echter ook volgend seizoen ‘gewoon’ weer tweedeklasser.

Eén van de spelers die zijn steentje wil bijdragen aan het sportieve herstel van DoCoS, is Floyd de Ridder. De 21-jarige Leidenaar, inzetbaar als linksback en controlerende middenvelder, keert na een verblijf van vijf jaar bij Ter Leede weer terug naar zijn
oude cluppie.

Floyd, waarom heb je voor DoCoS gekozen?

,,Ik heb in mijn jeugd tot de B-junioren bij DoCoS gevoetbald. Had het daar prima naar mijn zin, maar toen mijn broer Lars overstapte naar Ter Leede, besloot ik met hem mee naar Sassenheim te gaan. Lars (inmiddels alweer een paar seizoenen uitkomend voor DoCoS 1, SN) is drie jaar ouder dan ik en ging naar de senioren, terwijl ik nog een paar jaar in de junioren mocht voetballen. Ter Leede is toch een niveautje hoger dan DoCoS en heb daar nog met de A-junioren divisievoetbal gespeeld. In de senioren heb ik twee jaar in het tweede van Ter Leede gespeeld en ik vond dat het nu het juiste moment was om terug te keren naar DoCoS. De overgang van Ter Leede 2 naar Ter Leede 1,dat nu in de derde divisie speelt, is toch vrij lastig en ik denk eerlijk gezegd dat die stap voor mij nu
ook wat te groot is. Nu ga ik van de reserve hoofdklasse naar de tweede Klasse en dat lijkt mij toch meer passend. Daarnaast speel je in de reserve hoofdklasse voor weinig publiek en dat is in de tweede Klasse, met al die derby’s, toch anders. Ik ga bij DoCoS ook weer spelen met jongens als Danny Disselveld, Enno van Wieringen en Iljas Amine, spelers waar ik ook in de jeugd mee gevoetbald hebt. Wat dat betreft voelt het echt een beetje als thuiskomen. Daarnaast lijkt het mij natuurlijk ook leuk om samen met mijn broer in één elftal te spelen, dat hebben we nog niet eerder gedaan. Het kan trouwens nog wel even duren voordat het zover is. Lars is geblesseerd en wacht op een oproep om geopereerd te worden aan zijn kruisband, dus hij is voorlopig niet inzetbaar.’’

Vervolgend:,,Ik heb DoCoS vorig seizoen een paar keer zien spelen en zag dat ze vaak in de slotfase de punten uit handen gaven. Daarnaast was er vanaf het begin van het seizoen ook een waslijst aan blessures, dat hielp natuurlijk ook niet. Veel van die geblesseerden zijn hopelijk bij het begin van het nieuwe seizoen weer fit, dus ik ben zeker niet pessimistisch over het komende seizoen. Deze week beginnen we bij DoCoS met trainen in kleine groepjes. Ik kijk er in ieder geval erg naar uit om weer lekker een balletje te kunnen trappen’’, aldus De Ridder tot besluit.