Het is mooi geweest voor Technisch Jeugd Coördinator Marcel Rietbergen. Vijfenveertig jaar hield hij zich bezig met het trainen van jeugd, het aansturen van trainers, het schrijven van voetbaltechnische plannen, zijn visie delen en alle andere taken die horen bij het laten doorgroeien van jonge spelers en het coördinerende werk bij diverse clubs. FC Oegstgeest, de laatste club waar hij werkzaam was, gaat hem missen en Rietbergen weet ook dat hij de sociale contacten en kinderen zal gaan missen. Maar het is wel goed zo.

LFC

Zijn roots liggen bij LFC. De Leidse club is al lang niet meer, maar hij blikt nog steeds met genoegen terug op de periode bij de club aan de Boshuizerkade. ,,Ik speelde daar met mannen als John Verschoor, Gerrie Nagtegeller, Koos Bekooij en Aadje Neuteboom. Dat was ook in de tijd van het Zilveren Molen Toernooi. We speelden onder meer tegen Ajax C en Feyenoord C met onder meer de gebroeders Van der Blom. Man, wat een drukte langs het veld leverde dat op.”

Van het een kwam het ander. ,,Toen ik een jaar of 18 was, kwam de vraag of ik wat met de jeugd wilde gaan doen bij de club. Ik wilde de vereniging graag helpen en zo ben ik er eigenlijk als vanzelf ingerold. Later werd ik technisch coördinator bij VV Leiden. Er was veel voetballend talent aan boord en dat was leuk werken. Ik had al vroeg mijn eigen visie en probeerde die zoveel mogelijk te delen. De F’jes bestonden toen nog niet. De jongste jeugd speelde aanvankelijk op een groot veld. Waanzin, die knaapjes kregen de bal niet eens uit de zestien. In de loop der tijd is er veel veranderd en ik hoop dat ik daar mijn steentje aan heb bijgedragen.”

Rivaliteit in Katwijk

Rietbergen was ook nog twee jaar werkzaam bij het roemruchte VUC in Den Haag. Met nog meer plezier kijkt hij terug op zijn werkzaamheden bij Katwijk. ,,Een machtige tijd. Het was werkelijk ongekend hoe de rivaliteit verliep tegen Quick Boys. Dat is met weinig te vergelijken. Er is een tijd geweest dat de blauwwitten vrijwel altijd wonnen, maar mede door mijn inzet bij Katwijk kwam daar verandering in. Als ik dan met een jeugdteam won van ‘Nieuw-Zuid’ dan kon je simpelweg niet meer stuk. Wel heeft Katwijk het altijd moeilijk gehad v.w.b. de jeugd. Tot aan de leeftijd van 13 ging het nog wel, maar aan de jeugd daarboven werd altijd getrokken. Ofwel door een BVO of door Quick Boys. Doorbouwen was dan altijd wel lastig. De strijd in Katwijk heb ik altijd wel mooi gevonden, maar zo kijk ik ook met plezier terug op de goede oude tijd in Leiden met UVS, Roodenburg, Lugdunum en LFC. Zelf de wedstrijden in de A-en B-regionalen trokken veel publiek. Dat zal nooit meer terugkomen. Best jammer, maar de tijden zijn nu eenmaal veranderd.”

Weg van de geleidelijkheid

Zeven jaar was hij werkzaam bij de oranjehemden en dat gaf wel aan hoe honkvast Rietbergen was. ,,Ik ging graag voor de langere termijn. Dan kan je zaken goed neerzetten met de weg van de geleidelijkheid. Ik ben niet zo van de botte bijl en dan weer wegwezen.” Omdat hij lang in het trainersvak zat, kwamen er uiteraard wel meer clubs voorbij waar hij met plezier werkte. Daar zaten GHC, VV Oegstgeest, Voorschoten’97 en dus uiteindelijk FC Oegstgeest tussen. Bij Oegstgeest ben ik terecht gekomen via Henk Buyn die ik kende van GHC. Het voetbalwereldje is klein en je komt elkaar altijd weer tegen. Met hem en Eelco Fielemon (foto hieronder, red.) heb ik altijd geweldig kunnen werken, maar zo zijn er gelukkig nog veel meer geweest. Hoe kan het ook anders in 45 jaar? Ik heb er altijd van genoten.”

Over de FC van de Voscuyl: ,,Een fusieclub met ongelooflijk veel mogelijkheden. Er zit veel potentie en als men de lijn door kan trekken, geloof ik er in dat de club zich de komende jaren nog veel meer op de kaart zal zetten in deze regio met de aanwezige jeugd.”

Kladblokje en pen

Met het voetbalspelletje is Rietbergen nooit klaar, maar toch komt er op zijn vierenzestigste (pas geworden) een einde aan. ,,Tijd voor andere leuke dingen in het leven. Vrije tijd is mij ook een hoop waard. Ik ben nu nog werkzaam bij de NS, maar het pensioen nadert al wel. Niet in alles wat er is veranderd binnen de voetballerij wil of kan ik mee. Ik ben nog van de generatie van een kladblokje en een pen. De jongere generatie werkt vooral met een laptop en de modernste technieken. Niets mis mee hoor, begrijp me goed, maar het is voor mij tijd om een stap terug te doen. Grappig is wel dat er na mijn aankondiging om ermee te stoppen direct contact door andere clubs is opgenomen om daar wat te gaan doen. Ik sluit dat niet uit op zich, maar voor nu even niet. Op zich heb ik niets tegen werken bij andere clubs, maar dan moet het plaatje wel goed zijn en moet het kunnen worden ingevuld via mijn wensen qua tijdsindeling enzovoorts.”

Vertrouwen in FC Oegstgeest

,,Ik moet zeggen dat het in de voorbije pakweg anderhalf jaar wel lastig is geweest door corona. De onderlinge afstanden zijn groter geworden en het werd onpersoonlijker. Ook heeft FC Oegstgeest natuurlijk te maken gehad met de fusie en de logistieke perikelen met de kleedkamers en velden als bijkomende uitdaging. Dat was niet ideaal in die tijd, maar zoals ik al zei: de club heeft een goede weg ingeslagen en ik heb er alle vertrouwen in dat de successen worden uitgebouwd.”

De sociale contacten zullen dus wegvallen voor de bevlogen trainer. ,,Ook de waardering die ik kreeg van spelertjes ga ik ontberen. Ik was altijd open minded en eerlijk en dat werd gewaardeerd. Volgens mij kon ik de poppetjes altijd op de goede plek zetten en dat werd dikwijls teruggekoppeld. Ik ga de club ook missen als zijnde een grote en warme familie, maar ik sta desalniettemin achter mijn beslissing. Tijd voor anderen. En wie weet keer ik nog eens terug op de velden.”