Column: opgeruimd staat netjes

Deze week werd bekend gemaakt dat Leidsche Boys na ruim 98 jaar ophoudt te bestaan. Leidsche Boys is met ingang van volgend seizoen de zoveelste in de reeks van clubs die de laatste decennia van het Leidse voetbalpodium zijn verdwenen. Oranje Groen, VNA, Unitas Leiden, VNL, VTL, LDWS, De Sleutels, vv Leiden, ZLC en LFC zijn zomaar wat namen van Leidse voetbalverenigingen die heden ten dage niet meer bestaan.

Genoemde clubs, vaak gesitueerd in woonwijken, floreerden in de jaren zeventig van de vorige eeuw en hadden een belangrijke maatschappelijke functie in de Leidse samenleving. De kinderen voetbalden samen met hun vriendjes bij de vereniging in de buurt, bouwden daar levenslange vriendschappen op en kregen zo nodig ook normen en waarden van de club mee. De klusjes bij de club werden gezamenlijk uitgevoerd en van het woord ‘vrijwilliger’ had nog nooit iemand gehoord. Hele gezinnen waren verbonden met de club en vormden samen een voetbalfamilie, waarbij lief en leed met elkaar werd gedeeld. De voetbalclub was het sociaal cement van de wijk.

De bekendmaking van het opheffen van Leidsche Boys leidde op social media tot een storm aan verdrietige reacties bij de Leidse voetballiefhebber. Veel (oud)leden van Leidsche Boys, maar ook spelers van andere verenigingen  bleken een hoop warme herinneringen aan deze Leidse familieclub te hebben.

Op het Leidse stadhuis zullen er weinig mensen wakker liggen van het verdwijnen van de zoveelste Leidse voetbalclub. Wethouder Paul Dirkse, ook verantwoordelijk voor het volledig geflopte en geldverslindende project ‘Voetbal Vitaal’,  toonde zich onvermurwbaar wat betreft de wens van Leidsche Boys om in ieder geval nog het 100-jarig bestaan te mogen vieren. ‘Hoe minder voetbalclubs, hoe beter en opgeruimd staat netjes’ is het credo op het Stadhuisplein. Leidsche Boys is niet de eerste Leidse voetbalclub die verdwijnt en zal waarschijnlijk ook niet de laatste zijn.

Ondertussen buigt men zich op het stadhuis over de vraag, wat er in deze tijd van individualisering nodig is om de Leidse inwoners te stimuleren om meer te participeren in hun leefomgeving.

Misschien kan een werkbezoekje aan Leidsche Boys, nu het nog kan, de lokale beleidsmakers op een ideetje brengen.

Sem Nazloomian
Sem Nazloomian
Ik wist op mijn 11e jaar dat ik voetbaljournalist wilde worden. Ik heb daarom op de middelbare school de vakken gekozen, die benodigd waren om toegelaten te worden voor de School voor Journalistiek in Utrecht. Ik werd echter uitgeloot voor deze opleiding en besloot daarom om vervroegd in militaire dienst te gaan. Na mijn dienstplicht ben ik nog even bij Defensie gebleven en ben daar uiteindelijk na een slordige 32 jaar vertrokken. Ik ben daar voornamelijk werkzaam geweest in het HR-veld. In 2017 kwam ik in contact met Hennie en ben sindsdien betrokken bij LeidenAmateurVoetbal. Het heeft dus uiteindelijk 43 jaar geduurd alvorens ik over ons geliefde spelletje kon gaan pennen.😊 Moraal van het verhaal? ‘Duurt soms effe, maar het komt goed’Vriendelijke groeten,Sem

Laatste nieuws

Mede mogelijk gemaakt door

Voor de laatste updates!

Volg ons op social media!