FC Boshuizen-voorzitter Joop von Oven: ,,Voetbal Vitaal is een natuurlijke dood gestorven”

,,Voetbal Vitaal is een natuurlijke dood gestorven, de storm is gaan liggen, rust is terug”

Na een bedenkelijk lange voorzittersloze periode ging Frans Stouten, het gezicht van FC Boshuizen, op oorlogspad, hij zette zwaar geschut in. Louis Everard, directeur van de Vereniging van Contractspelers (VVCS, de vakbond van profvoetballers) werd gepolst voor de job. Deze gaf aan niet beschikbaar te zijn, maar ‘hij kende wel iemand die daar geknipt voor zou zijn’. Hij zou proberen voetbalvriend Joop von Oven over de streep te trekken om preses van de blauw-gelen te worden. Louis belde met de Voorschotenaar: ,,Joop, jij bent voorzitter geworden van een Leidse voetbalclub.”

Overdonderd door deze mededeling luidden zijn eerste woorden ‘lazer op’, gevolgd door: ,,Het voorzitterschap is mij een onsje teveel, maar ik wil die club wel een beetje helpen.” Lang verhaal kort: Von Oven, die zich een ‘halve Leidenaar’ noemt, ging ‘voor een jaar’ in zee met de club. Dat was in 2016. De kennismaking met FC Boshuizen en de eerste ervaringen bevielen hem én de club echter zo goed, dat Joop zijn 4e seizoen als voorzitter is ingegaan. In de loop van het interview spreekt hij al spontaan van: ‘FC Boshuizen, mijn cluppie, ik voel me hier thuis.’

Joop von Oven zal een ‘andere’ voorzitter blijken, die zich senang voelt bij de Boshuizerkade-club, omdat het daar niet tot in de puntjes georganiseerd bleek en – ‘gelukkig’ – ook niet zo gepolijst. Veel kwam (en komt nog steeds) aan op snel schakelen, improviseren. ,,Toen ik aantrad was er geen sprake van 5 voor 12, eerder van 5 over 12, de club moest aan het infuus”, vertelt hij in de kantine, met riant uitzicht op de velden. ,,Je ziet dat meer bij fusieclubs. Na een tijdje haken bestuursleden en leden af omdat het niet meer is zoals vroeger of ze gaan andere dingen doen. Veel getalenteerde jeugd werd gek gemaakt door andere clubs om over te stappen. Het ledenaantal liep terug, vrijwilligers verlieten de gelederen.” In zo’n situatie stroomt de adrenaline in sneltreinvaart door het lijf. Joop gaat de uitdaging – ‘noem het avontuur’ – aan. Gesteund door zijn medebestuursleden en een ‘handvol’ trouwe vrijwilligers – ‘je reinste steunpilaren’. Op avontuur zoals hij dat al eerder een belangrijk deel van zijn leven had gedaan.

De wijde wereld

Na 7 jaar avondschool (3 avonden per week,in combinatie met een werkweek van 40 uur) trok Joop de wijde wereld in, startte, leidde of begeleidde alle mogelijke (bouw-)projecten. De Stichting Nederlandse Vrijwilligers (SNV) zond de vers afgestudeerde Bouwkundige voor de uitvoering van volkshuisvestingprojecten voor vier jaar naar Ivoorkust. Daarna volgden in dienst van het Ministerie van Ontwikkelingssamenwerking ziekenhuizen in Bangladesh, rijst- en kunstmestopslagplaatsen in Mali en scholen in Kaapverdië en Zimbabwe. Vooral de samenwerking met en kennisoverdracht aan medewerkers en bedrijven lagen hem na aan het hart. Terug in Nederland na 17 tropenjaren vindt hij een ‘prachtbaan’ als directeur van de Stichting Bouwopleiding Rijnland, een Leids opleidingsbedrijf voor wie een carrière in de bouw als toekomstmuziek klinkt. Dat betekent, zegt hij, 25 jaar ontwikkelen in eigen land. Na zijn pensionering werkte hij daar nog drie jaar als coördinator van de restauratieopleiding voor Zuid-Holland en regelde stageplaatsen voor jonge restauratievaklieden.

Andere wereld

Von Oven, geboren Hagenaar, zoon van een metselaar, ‘een geweldige vakman’, heeft nu een plek gevonden in een totaal andere wereld. FC Boshuizen waar hij wordt gewaardeerd om zijn bevlogenheid, inzet en omgang met jong en oud. Het weekend staat in het teken van voetbal. Hij is gastheer aan de Boshuizerkade en vertegenwoordigt de vereniging bij de uitwedstrijden. Met hem is FC Boshuizen alom aanwezig. Of het thuisfront 100% akkoord is met de binnenlandse uithuizigheid, na de lange periodes in het buitenland, beantwoordt de kwieke 70’er met: ,,Ik ben niet de man die alleen op zondag het vlees snijdt. Thuis kennen ze mijn drive, krijg ik ook de ruimte, daar wil ik geen misbruik van maken.” Joops vrouw is juriste; hij leerde haar kennen in Bouaké , Ivoorkust, waar naar zij ook was uitgezonden door de SNV. Waar Bouaké ligt? Zoek maar op, de tijd gaat nu in. Zij werkte na terugkeer in Nederland jaren in de advocatuur en daarna tot haar 70ste als wetgevingsjuriste en hoofd Maritieme Wetgeving. Voor de laatste functie reisde zij vaak naar de Antillen en Aruba voor de ontwikkeling van de maritieme organisatie daar.

Wijkgericht

Terwijl studenten van de Da Vinci Sportklas een partijtje spelen en tot besluit afwerken op het doel, wordt de jeugd elders balvaardigheid bijgebracht door Anouar Hamdi. Leden van de Brandweer staan te trappelen om aan hun wekelijkse conditietraining te beginnen. Joop von Oven ziet het tevreden aan, zegt ten overvloede dat de openbare kunstgrasvelden te intensief en ongecontroleerd gebruikt zijn en vervangen zouden moeten worden. Vervolgens blikt hij moeiteloos terug op vier jaar FC Boshuizen: ,,We hebben met een klein groepje mensen al heel wat bereikt. Het ledental vertoont een flinke stijgende lijn. Onze zaterdagtak telt nu drie seniorenelftallen, het 1ste acteert in de 4e klasse KNVB.”

De opbouw van de jeugd verloopt volgens plan onder leiding van Anouar Hamdi. ,,Op zondag hebben wij zes teams aan het werk, met de hoofdmacht in de 1ste klasse en een talentvol JO23-team. Daarnaast zijn er nog vijf zaalteams aan de bal. Een heel verschil met 2 jaar geleden.” Om een echt gezonde club te zijn, wordt in het drie jarenplan gestreefd naar 350-450 leden. Dat moet haalbaar zijn, meent de voorzitter: ,,Wij gaan ons profileren als dé voetbalclub van Zuid-West. Het achterland is groot, de gezinnen ook. De jeugd moet op een goede manier worden beziggehouden. Voetbal is een aantrekkelijke sport, een doe-sport.  Een laagdrempelige manier om vriendjes te ontmoeten, te maken, kortom, om sociaal bezig te zijn.”

Samenwerking BuZz & Incluzio

Om in Zuid-West de naam van FC Boshuizen te laten klinken als de bekende klok, is de club een samenwerkingsverband aangegaan met BuZz. BuZz is een nieuwe in juli opgezette welzijnsorganisatie, die haar hoofdkwartier heeft opgeslagen in de Buurtontmoetingsplek, Willem Klooslaan, Zuid-West, pal  tegenover FC Boshuizen. Appeltje/eitje dat BuZz en FC Boshuizen de handen ineen slaan en gaan werken aan een gezonde, vitale buurt. ,,Wij willen”, zo leest Von Oven voor uit het Persbericht, activiteiten organiseren voor de  buurtbewoners in Leiden Zuid-West, die vanwege geldgebrek, gezondheidsklachten, mantelzorgtaken of hun hoge leeftijd niet of nauwelijks lid zijn van sportverenigingen en weinig aan bewegen toekomen. Verder willen wij, samen met de wijksportcoaches van Incluzio laagdrempelige activiteiten gaan organiseren voor kinderen uit de wijk van vijf tot tien jaar, activiteiten waar iedereen aan kan deelnemen. Dit alles moet de aanzet worden tot de ontwikkeling van een wijksportpark waar zowel in als buiten clubverband alle mogelijke sociale en sportactiviteiten een plek vinden.”

FC Boshuizen heeft een werkgroep gevormd om deze zaken professioneel te begeleiden. Daarbij helpt het dat drie actieve clubleden – Anouar Hamdi (jeugdtrainer), Daid Ajar (secretaris zaalvoetbal) en Roberto Escudero (hoofdtrainer selectie) – zelf werkzaam zijn in de sociaal/maatschappelijke sector en het jeugdwerk.

BuZz en Incluzio hebben in Zuid-West een vliegende start gemaakt. In korte tijd is in samenwerking met de sportcoaches van Incluzio een wandelgroep-voor-iedereen uit de grond gestampt, die op dinsdagmorgen ‘de paden op en de lanen met flinke pas ingaan’, zoals er gezongen wordt. ,,Een kleurrijk gezelschap en een mooie afspiegeling van de wijkbewoners”,  aldus Von Oven, plus ikzelf als wandelende reclamezuil van Boshuizen.” Voor de buurtgymclub-voor-vrouwen stelt FC Boshuizen haar onderkomen beschikbaar op maandagmiddag. Volgens Von Oven snijdt met deze samenwerking het mes aan wel ‘drie kanten’:  ,,Wij willen graag dat het sportpark een ontmoetingscentrum wordt voor de wijkbewoners. Daarom stellen wij waar mogelijk onze kantine ter beschikking en regelen in overleg met de gemeente veldruimte. Wie wil voetballen komt automatisch bij ons terecht. Ja, dat geldt ook voor ouderen. Voor hen willen wij een aparte tak opzetten, Walking Football. FC Boshuizen hoopt zo zichtbaar en actief bij te dragen aan een vitale wijk, een wijk in beweging. Met elkaar zorgen wij ervoor dat mensen sporten en bewegen en mentaal fitter zijn.”

Voetbal Vitaal

De Leidse voetbalwereld heeft een paar jaar op haar kop gestaan: er waren teveel (12) clubs, sommigen met te weinig leden en clubs die bovendien fors in het krijt stonden bij de gemeente, door oplopende huurachterstanden. Om vast te stellen of een club vitaal was, golden drie criteria: (1) de vereniging moet tenminste 450 leden tellen (2) de vereniging moet in elke leeftijdscategorie tenminste 1 standaardelftal in de competitie hebben en (3) de financiën moeten op orde zijn. De voetbalverenigingen die niet vitaal waren, werd aangeraden om een fusie aan te gaan. Om gezond te worden kregen de verenigingen een deadline opgelegd. Werd die niet gehaald dan zou de gemeente overgaan tot rigoureuze maatregelen.

Een aantal clubs, waaronder FC Boshuizen, gingen onderling het gesprek aan. Ze troffen elkaar in onder meer ’t Koetshuis, een bekende ontmoetingsplek van voetballend Leiden. De verwachting was dat daar wel een aantal fusies uit zouden rollen, maar uiteindelijk bleef het beperkt tot het al geplande samengaan van FC Rijnland met vv Leiden. Net nadat de gemeente diep, zeer diep in  de buidel had getast om de sporters in de stad te verwennen met een overdekt zwembad, een indoorsportcentrum en een ijshal, een investering van tientallen miljoenen, werd het plotseling oorverdovend stil rond Voetbal Vitaal. Het was duidelijk dat van sportwethouder Paul Dirkse geen initiatieven te verwachten waren om de regie te nemen over gedwongen sanering van het amateurvoetbal. De dreiging had inmiddels wel gezorgd voor het einde van GHC en GOL Sport. Leidsche Boys had geen zin in een verhuizing en kreeg geen lengte van de gemeente. Verder bloed is er niet gevloeid, meer gewenste fusies bleven uit.

Rond de behandeling van GHC door de gemeente is veel te doen geweest, en nog. ,,Voor de schuldenlast van de ‘overlevers’ zijn wel nette regelingen getroffen”, weet Von Oven. ,,Voor de rest is alles bij het oude gebleven.” Aanvullend wil de voorzitter laten weten dat voor FC Boshuizen de financiën niet direct een probleem vormde. Wel moest het ledenaantal drastisch omhoog en de jeugd moest van de basis af weer worden opgebouwd. Het is geen geheim dat Von Oven een voorstander van fuseren was. Dat maakte hij bij zijn aantreden bekend. Maar met welke club had hij in zee willen gaan? ,,Ik had de pijlen gericht op DoCoS, maar onze achterban zag dat niet zitten, ‘een andere bloedgroep’ gonsde het rond. Achteraf begrijp ik dat ook wel. Roodenburg of Lugdunum zou wel bij ons passen. Maar zie jij die spelers naar de Boshuizerkade komen of onze leden naar hun locaties afreizen? Nee toch.”

Vooruit kijken

De storm is gaan liggen, bestuur en leden zijn het er over eens, FC Boshuizen als multiculturele club hoort thuis op de kade. Nu de voetbalclubs GHC, GOL Sport en Leidsche Boys in Zuid-West zijn opgeheven, is dit de locatie bij uitstek waar de club weer kan groeien naar het gewenste ledenaantal, daarmee ook goede kansen creërend voor de langere termijn. De samenwerking met BuZz en Incluzio – een strategisch slimme en ook verstandige zet – heeft veel positieve publiciteit opgeleverd. Nu nog verhuizen. Voor de realisatie van het indoorsportcentrum op het huidige hoofdveld van FC Boshuizen zal de club naar de voormalige velden van GOL Sport moeten opschuiven. FC Boshuizen, met een overeenkomst tot 2027 voor de huidige locatie op zak, had daar op zich geen moeite mee. Dit echter wel op voorwaarde dat de club er qua voorzieningen niet op achteruit zou gaan. Dat betekent het verplaatsen van de bestaande tribune, het aanbrengen van speelverlichting, het overbrengen van de reclameborden, dug-outs en ballenvangers. Al met al een hele klus.

,,Daar is meer dan twee jaar gesteggel met de gemeente over geweest. De gemeente heeft zelfs een kort geding tegen ons gevoerd, dat wij gewonnen hebben”, aldus Joop. ,,Wij stelden ons coöperatief op, maar de gemeente moest dan wel over de brug komen. Er is nu een overeenkomst en naar verwachting zal de verhuizing op korte termijn een feit zijn.”

Volop reuring aan de kade dus, werk aan de winkel voor bestuur, commissies en trainers. Von Oven is penningmeester ad interim, maar die functie – zegt hij – wordt gelukkig binnenkort weer ingevuld door een professional. Verder is bij de FC de zetel secretaris vacant. De trainers Romano Seedorf (zaterdag) en Roberto Escudero (zondag) zijn druk met het inpassen van de verschillende nieuwe spelers. Ook dit jaar was het bij de Leidse club weer een komen en gaan van selectiespelers. ,,Het lijkt er soms een duiventil”,  werd er grappend gezegd. Meer vrijwilligers zullen gezocht en gevonden moeten worden. Dat geldt ook waar het  sponsors betreft. Voor de uitvoering van de ambitieuze plannen is financiële armslag nodig. De ledenadministratie is druk doende dat de contributie op tijd wordt betaald. Een onderschatte zorg in het wereldje dat voetbal heet, nu zelfs extra, gezien de coronaproblematiek.

Joop von Oven staat op, staart naar buiten en zegt: ,,Deze voorzitter is ook een vrijwilliger, een dienaar van de club en zegt: die rol heb ik mijn hele werkzame leven vervuld, met veel plezier.” Dan pratend over zijn gezin: ,,Weet je dat mijn zoon Roderick een getalenteerde gitarist is? Nee? Moet je maar eens op Youtube zijn naam intypen.”