Krakerrr van de week: Valken’68- UVS

In de tweede klasse C vierde Valken’68 afgelopen zaterdag een feestje. De al elf wedstrijden op rij ongeslagen formatie van coach Alan Campfens haalde middels een 1-3 zege bij Westlandia de tweede periodetitel binnen. Komend weekend ontmoet de koploper op Sportpark ’t Duyfrak streekgenoot UVS, de nummer vier van de ranglijst. Valkenburger Pepijn van Duivenvoorde en UVS’er Marvin Sloos blikken vooruit.

De 17-jarige (!) Van Duivenvoorde verwierf zich dit seizoen een vaste plek in het vlaggenschip van de geelroden, nadat hij in de vorige jaargang als zestienjarige al zijn officiële debuut maakte. Onder trainer Arie van Duijn acteerde hij begin april in het duel met Voorschoten’97 voor het eerst als basisspeler: ,,Ik ben een jongen van de club en heb hier altijd gevoetbald. Ik had niet verwacht dat ik dit jaar al vast in het eerste elftal zou komen. Er is veel concurrentie voor mijn positie, die van centrale verdediger. Door blessures en schorsingen heb ik een kans gekregen en zo heb ik op vier wedstrijden na alles mee kunnen doen. Ik denk dat ik over de grond best sterk ben en ik beschik over een goede trap. En met mijn 1.85 meter kan ik ook in de lucht iets betekenen, maar het kopwerk in onze verdediging is toch meer iets voor Sander van der Gugten. Hij is nog wel een kop groter.”

,,We zijn met ons team deze competitie echt gegroeid”, vervolgt de jongeling. ,,In het begin liep het allemaal nog wat stroef en verloren we ook twee keer. Maar het is langzamerhand gaan draaien en nu zijn we al een hele tijd zonder verlies. We krijgen in het algemeen ook maar weinig doelpunten tegen. Alleen DSO en RCL (wel winst, red.) scoorden vier keer. In de overige wedstrijden betreft het één goal tegen of zelfs nul. Het staat verdedigend dus goed.”

Mede daardoor sleepten de Valkenburgers afgelopen zaterdag al een prijsje in de wacht.

,,Het winnen van de periodetitel leidde wel tot een feestje. Dat vierde ik, gezien mijn leeftijd, natuurlijk met een colaatje. Ik drink soms wel eens in de huiselijke kring een biertje, maar dat is ook echt af en toe. Het was mooi dat er een bus met veel jonge gasten was meegereisd. Leuk voor de sfeer. Die is trouwens binnen de selectie absoluut heel goed. In het tweede elftal spelen ook wel een paar jonge gasten en met de wat oudere spelers in het eerste kan ik prima overweg. Al haak ik wel af als zij het over kinderen of trouwen hebben of zo. Daar kan ik nu eenmaal minder over meepraten.”

,,In het veld vechten we echt voor elkaar. En als we achter komen raken we niet in paniek. We blijven rustig. Dat zag je ook in de laatste paar wedstrijden. Zowel tegen DSO in de terugwedstrijd als afgelopen zaterdag tegen Westlandia kwamen we op achterstand, maar slaagden we erin terug te komen en te winnen. We staan er nu goed voor en in principe is het kampioenschap haalbaar. Ik zou het mooi vinden om te kijken hoe hoog we met Valken kunnen komen. Tja, en mocht er ooit een hoger spelende club belangstelling voor mij hebben, dan zou het een uitdaging kunnen zijn om te zien waar mijn plafond ligt. Maar voorlopig denk ik daar niet aan.”

Van Duivenvoorde, die in het dagelijks leven een sportopleiding volgt bij MBO Rijnland in Leiden, ontbrak eerder dit seizoen in de ontmoeting met UVS (0-0): ,,Ik had een blessure en was bij het tweede elftal. Maar ik weet wel dat ze een goede ploeg hebben. Het zal  lastig worden,  maar het zou natuurlijk lekker zijn als we ze met een overwinning op grotere afstand kunnen zetten.”

De 32-jarige Sloos is bezig aan zijn tweede seizoen bij UVS: ,,Ik heb in de jeugd bij Lugdunum gespeeld en later bij GHC en FC Boshuizen. En voordat ik de overstap naar UVS maakte kwam ik uit voor SJC. Bij die club heb ik mooie jaren meegemaakt. We promoveerden tweemaal: één keer door kampioen te worden en de andere keer via de nacompetitie. Na er drie seizoenen te hebben gevoetbald was ik het wel zat om op zondag bij uitwedstrijden de hele dag kwijt te zijn. We speelden dan tegen ploegen bij de Duitse grens, moesten ons ’s morgens om kwart over negen melden en dan was je ’s avonds zo rond half negen pas weer terug. Aan het weekend had je buiten het voetbal niet al te veel. We trainden op vrijdagavond en op zaterdag moest je er toch rekening mee houden dat je de volgende dag weer aan de bak moest. Daarom wilde ik op zaterdag gaan voetballen en meldde ik me aan bij UVS. Niet lang erna werd bekend dat SJC het jaar erna zou worden ingedeeld in de zaterdagcompetitie, maar ja… toen had ik al voor UVS getekend.”

Spijt van die overgang heeft de Leidenaar niet: ,,We hebben een leuke groep. Alleen is het jammer dat we net als vorig seizoen wel bijna altijd de baas zijn op het veld, maar daarbij soms moeite hebben om tot scoren te komen. En dan is het lastig om wedstrijden te winnen. Toch hebben we wel een aantal keren ruim gewonnen. Het lijkt erop dat als we eenmaal op 1-0 komen er iets van ons afvalt. Dan is de overtuiging er bij het afronden opeens wel. Verdedigend staat het altijd goed bij ons en dat doen we natuurlijk ook wel met het hele team. We krijgen weinig doelpunten tegen.”

Een blik op de ranglijst bevestigt die woorden. UVS, dat een achterstand van zes punten heeft op Valken’68, incasseerde de minste tegentreffers in de afdeling: vijftien, na zeventien duels.

Sloos, die een in Leiden gevestigd onderhoudsbedrijf heeft dat zijn naam draagt, functioneert in de equipe van trainer Patrick van Dullemen steeds als rechtsachter: ,,Natuurlijk is het mijn eerste taak om ervoor te zorgen dat mijn mannetje niet voor dreiging zorgt. Maar ik vind het vooral leuk om ook aanvallend een steentje bij te dragen. Ik ga graag mee naar voren en probeer dan met mijn voorzetten gevaar te stichten. Ik ben geen type dat tevreden is met het alleen maar uitschakelen van zijn tegenstander.”

Ook tegen Valken’68 hoopt Sloos weer regelmatig in de voorste linie op te duiken: ,,Het zal niet makkelijk worden. Zij zijn al een hele tijd ongeslagen en verkeren in de winning mood. Toen wij eerder in deze competitie tegen ze speelden, vond ik ze verrassend sterk. Het was eigenlijk een van de weinige wedstrijden waarin wij niet het spel konden maken. Zij voetbalden beter en wij moesten ons voornamelijk beperken tot tegenhouden. Daarbij hadden wij de pech dat we een flink deel van de tweede helft met tien man speelden, na een in mijn ogen ongelukkige rode kaart voor William van Vliet. En Daan van der Zwaan kreeg vlak voor tijd eveneens rood. Maar goed: nieuwe ronde, nieuwe kansen. Als wij nog voor de titel willen gaan, moeten we deze pot winnen. Met een gelijkspel schieten we niets op. Ik reken op een kleine overwinning voor ons. Het wordt 0-1.”

Note redactie: de voorbeschouwing van de andere tweedeklassers volgt met ook geruime aandacht voor de andere, niet onbelangrijke, derby tussen Kagia en DoCoS!