‘Ik sta voor een persoonlijke aanpak’
Ze zijn de smeerolie van de vereniging, maar staan zelden in de schijnwerpers. Toch kan geen enkele voetbalvereniging zonder vrijwilligers. LAV zet er daarom maandelijks een in de schijnwerpers. Deel 4: Karima Douz van Sporting Leiden. Ze is op een persoonlijke manier met alle jeugdleden bezig.
Op deze donderdagavond is het gezellig druk in de kantine van Sporting Leiden. Een groepje mannen op leeftijd speelt biljart, aan de bar drinken bezoekers een kopje koffie, een enkeling zit aan het bier. In tegenstelling tot veel voetbalclubs in de regio is deze wél open op trainingsavonden. Jeugdleden, soms vergezeld van hun ouders, stromen binnen. Tassen bij zich. Elkaar groetend. Later op de avond is het de beurt aan de senioren.
“We streven er naar om alle leden vanaf de JO8 de gelegenheid te geven twee keer in de week te kunnen trainen. Dat lukt ook,” begint Karima haar verhaal. “En er wordt enthousiast gebruik van gemaakt. De bezetting is vrijwel altijd zeer goed.”
Ze is de verbinder tussen jeugdleden en het kader van de club en zit daarom ook in de jeugdcommissie. Tijdens het interview krijgt ze van beide kanten tussendoor vragen of opmerkingen. Met een glimlach staat ze iedereen die op haar afkomt te woord. Het is duidelijk dat Karina met haar open uitstraling en warme glimlach op haar plek zit, en een belangrijke functie binnen de club vervult.
Handjes nodig?
Karima meldde zich drie jaar geleden aan bij Sporting Leiden omdat haar kinderen daar gingen voetballen. Ze woont in de buurt, en heeft zelf vroeger bij vv Leiden gespeeld. Een logische keus dus. Een verbintenis kwam snel tot stand.
“Ik stond een keer te kijken bij een training en zei tegen de trainer: mocht je handjes nodig hebben, hier ben ik.” Dat heeft ze geweten. Ze werd met open armen ontvangen door de toenmalige jeugdvoorzitter Guido Du Prie. Uiteraard kreeg ze te horen dat er ook verplichtingen zitten aan het vrijwilligerswerk, maar dat was een formaliteit. De voetbalmoeder kon direct aan de slag. Opvallend genoeg niet in het vervolg van de bouwbranche waarin ze werkt, maar als accountmanager.
“Dat houdt bij Sporting Leiden in de mailbox beheren, en de leden begeleiden in de breedste zin van het woord. Het kan gaan om een exitgesprek met de vraag waarom een lid is gestopt, of als bemiddelaar optreden bij probleemgevalllen. Gelukkig komt dat niet veel voor. Verder regel ik de kledingafspraken met bijvoorbeeld nieuwe leden, sta ik de jeugdcommissie bij en werf barmensen voor thuiswedstrijden. Ook zit ik in alle oudergroepen van jeugd onder zestien jaar. Voorheen was ik ook nog contactpersoon tussen trainers en bestuur, maar daar is sinds kort iemand anders voor gevonden.”
179 jeugdleden
Karima (41) is meerdere avonden per week op de club, en staat zaterdags vaak langs de lijn, ook bij het eerste. Al met al praat je al snel over tien uur per week, afhankelijk van het seizoen dat pieken kent aan het begin en het eind. Ze doet het niet alleen omdat haar zoons van twaalf en tien jaar bij Sporting spelen, ook omdat ze gek is van voetbal en moeilijk stil kan zitten. Ze wordt zeer gewaardeerd op de club en voelt zich er helemaal thuis. Zonder blikken of blozen meldt ze alle 179 jeugdleden te kennen.
“Mijn handelsmerk is een persoonlijke aanpak”, legt de Vrijwilliger van de Maand uit. “Ik ga met iedereen het gesprek aan. Voordeel is dat ik als moeder met een Marokkaanse achtergrond goed Arabisch spreek.” En dan lachend: “Omdat ik donker haar en bruine ogen heb, denken mensen uit Pakistan of Afghanistan dat ik hen ook wel zal begrijpen. Dat klopt min of meer ook, ik spreek die talen niet, maar we komen er altijd wel uit!”
“Op een gezellige volksclub als Sporting Leiden is voor mij altijd wel wat te doen op sociaal gebied. Als ik een ouder langs de lijn iets te enthousiast hoor coachen, stap ik nog wel eens op zo iemand af om duidelijk te maken dat dit ongepast gedrag is. Dat kan je het beste op een leuke manier doen, bijvoorbeeld door een clubjack mee te nemen en duidelijk te maken dat we altijd trainers en coaches kunnen gebruiken.”
Twee opzeggingen op een dag
“Kern van mijn werk is de jeugd tevreden houden. Ik vraag tijdens exitgesprekken altijd waarom iemand weggaat. Misschien was de sfeer in het team niet goed of deed de trainer onvriendelijk. Je kan er van leren. Laatst kreeg ik twee afzeggingen binnen een team op één dag. Ik ben in contact getreden met de moeders en kreeg te horen dat hun zoontjes ontevreden waren dat ze niet hoger mochten spelen. Nu moet je uiteraard niet direct mee gaan in ouders die hun kinderen te goed vinden voor hun team, maar in dit geval hadden ze een punt. Na contact met de technische commissie heb ik ze overgehaald te blijven met de belofte dat ze een kans kregen zich te bewijzen. En die hebben ze gepakt. Leuk succesje dus.”
“Een andere keer zorg ik ervoor dat een team compleet aan de start van een wedstrijd kan verschijnen. Laatst raakte de keeper van de JO13-2 buiten het veld om geblesseerd. Dat was vlak voor een belangrijke wedstrijd voor dit best fanatieke team. Ik belde de leider op en bood aan een andere keeper te regelen. Daar was hij dankbaar voor. Ik heb het programma van die dag bekeken en het bleek dat de wedstrijd op een ander tijdstip viel dan die van de JO13-1. Daarna heb ik de trainer gevraagd of ik zijn keeper mocht lenen. Dat was prima. Uiteraard heb ik ook contact gezocht met de ouders en de keeper zelf. Die moest die dag twee keer spelen. Alles paste. Het team kon met een echte keeper het veld in.”
“Het indelen van teams is ook soms een hele uitdaging. Bij Sporting Leiden hebben we geen wachtlijst, iedereen die zich aanmeldt moet direct kunnen trainen en voetballen. Op elk niveau. Dat betekent soms dat er teams worden gecreëerd, of samengevoegd, zoals dit jaar met een JO10 en JO9. Jonger erbij mag altijd.”
Jeugd bij de club houden
Karima heeft zich in drie jaar behoorlijk belangrijk gemaakt voor de voetbalclub in De Mors. De jeugdcommissie beseft dat een eventueel wegvallen van haar een flinke tik zal zijn. Daarom praat ze de commissie elke eerste dinsdag van de maand kort bij welke persoonlijke zaken er spelen of hebben gespeeld. Iedereen blijft zodoende op de hoogte, maar voor een spoedig vertrek hoeft niet te worden gevreesd.
“Ik heb het hier enorm naar mijn zin. Natuurlijk zijn er altijd mensen die je minder goed liggen dan anderen, maar al met al is het hier vooral op zaterdagmiddag heel gezellig. We zijn bezig met het verder opbouwen van de club en daar wil ik een rol in spelen. Mijn focus ligt daarbij op de jeugd. Hoe hou je die bij de club?”
“We hadden eerst de Pupil van de Week, dat is aangepast in het Team van de Week. Dat mag van tevoren met het eerste mee trainen, bij de wedstrijdbespreking zijn, en bij de balaftrap. Verder krijgen de spelertjes wat lekkers te eten en gaan op de foto met het eerste. Op zo’n manier hoop je dat de binding met de club groeit en wie weet stroomt er uiteindelijk jeugd door naar het eerste. Wat zou dat mooi zijn.“
Eerder brachten we in deze rubriek Ronald Zitman (FC Oegstgeest), Maarten van der Niet (Kagia) en Willem Vork (NSV’46) in de schijnwerpers.
