,,Spelen jullie dan met een andere bal en kortere helften”, vroeg een student mij ooit, toen hij een wedstrijd van onze dames moest fluiten. Ik moest er om lachen. Natuurlijk niet. Zelfde spelletje, zelfde regels. Dus nu, nog geen vier jaar later, met het vrouwenvoetbal in volle groei, steekt het: de stille opmars van de lichtgewicht bal met roze vlakken. Niet voor de jeugd, maar voor de senioren.
Het vrouwenvoetbal is in Europa aan een onstuitbare groei begonnen. Bezoekersaantallen stijgen gestaag, ook voor reguliere competitiewedstrijden. De gevestigde orde van Europese topclubs als Barcelona, Manchester United en Bayern München investeert meer dan ooit in hun vrouwentak om de hegemonie van Olympique Lyon te doorbreken. En in Nederland groeit het amateurvoetbal alleen door de toestroom van meisjes en vrouwen – de vertegenwoordiging van het andere geslacht daalt in absolute aantallen.
Des te merkwaardiger de opmars van de ‘ladies bal’: een bal met het minimumgewicht van 410 gram, doorgaans versierd met roze vlakjes, speciaal voor het vrouwenvoetbal ontworpen. Bij steeds meer clubs in Zuid-Holland zie ik ‘m opduiken. Het scheelt maar 40 gram met een normale wedstrijdbal (450 gram), maar houd er een balletje mee hoog en iedere voetballer begrijpt dat dat een wereld van verschil maakt. Een lichtere bal dus voor vrouwen. Een buitengewoon onzalig idee. En wel hierom:
Een inkoppertje: de wind heeft meer vat op de bal. Er werd de laatste jaren nogal eens geschreven over keepers in het vrouwenvoetbal, en vroeger werd er in het vrouwenvoetbal vaak van grote afstand op doel geschoten. Zo’n lichte bal maakt het er voor de doelvrouwen niet makkelijker op. Voor het onderscheppen van een lange bal door een verdediger overigens ook niet.
Het ziet er clownesk uit: de aanname van een strakke pass. Houd je voet stil voor het aannemen van een normale wedstrijdbal en je hebt ‘m onder controle. Houd je voet stil voor het aannemen van de ladies bal en de bal springt anderhalve meter van je af. Het gevolg: combinatiespel kan de prullenbak in – dat wordt al snel flipperkastvoetbal. Het alternatief: de lange bal naar voren. Komt het niveau natuurlijk niet ten goede.
De allerbelangrijkste reden: de fysieke ontwikkeling van speelsters. Wie afgelopen zomer de VS op het WK in Frankrijk heeft zien spelen, heeft kunnen zien dat de Amerikanen niet alleen op mentaal en technisch vlak voorop lopen op de rest van de wereld. Ook fysiek zijn ze veel verder ontwikkeld. De snelheid en precisie waarmee ze de bal lieten rondgaan – ook een pass over 40 meter is strak in Amerikaans vrouwenvoetbal – werd het hele toernooi niet geëvenaard door de andere deelnemers. Het laatste dat we daarom nodig hebben, om over vier jaar alsnog dat goud te pakken, is een generatie voetbalvrouwen die altijd met een 10% lichtere bal heeft gespeeld. En voor de duidelijkheid: de officiële wedstrijdbal van het afgelopen WK voor vrouwen had dezelfde eigenschappen als de officiële wedstrijdbal van het WK 2018 van de mannen.
Tot slot roept de feminist in mij: spelen met een lichtere bal is helemaal niet nodig. Vrouwen kunnen prima met een bal van 450 gram overweg. Mijn dames bewijzen dat: die leggen met dezelfde bal in hun 4e klasse dikwijls een mooiere pot op de mat dan onze heren in de standaard 4e klasse. Spelen met een lichtere bal voelt dan ook als het maken van het verkeerde statement: vrouwenvoetbal zou aangepaste regels en voorzieningen nodig hebben. Wie op een willekeurige zondag eens een wedstrijd van de Arsenal-vrouwen (Van de Donk, Miedema, Roord) aanzet, weet dat dat onzin is. Dus vrouwen, neem jezelf serieus. Weg met die roze lichtgewicht ongein!
Wietse Jelles, sinds 2014 trainer van Vrouwen 1 en 2 van LSVV ’70
 (1).jpg)
