Trainers hebben doorgaans een houdbaarheidsdatum. Na drie of vier seizoenen is het mooi geweest en gaan club en oefenmeester hun eigen weg. In een enkele geval blijft iemand zes tot tien jaar, maar dan moet echt alles kloppen. Onze eigen Marcel de Hoogt is van een andere categorie. Hij heeft alle statistieken verslagen en is bezig aan zijn negentiende seizoen bij onze club. Na dit voetbaljaar gaat hij andere dingen doen. Reden genoeg voor een interview.
‘In ben in 1967 geboren in Dordrecht en op mijn vierde naar Ossendrecht verhuisd. Toen ik 18 jaar was ben ik naar Den Haag verhuisd om aan de academie voor lichamelijke opvoeding te gaan studeren. Daar zaten veel jongens die later trainer werden en ook bij Voorschoten’97 aan de gang zijn gegaan. Hein van Heek, Peter Wubben en Denis Luhulima zaten toen ook op de opleiding. Na afronding van de HALO ben ik nog naar het CIOS gegaan om in versneld tempo mijn trainer-coach 1 en 2 te halen.
Zelf ben ik heel jong bij ODIO in Ossendrecht gaan voetballen. Als B-junior debuteerde ik al in het eerste elftal. Ik was een verdedigende middenvelder en laatste man en had een enorme hekel aan koppen. Toen ik eenmaal in deze regio woonde heb ik tien jaar in de selectie van RKAVV in Leidschendam gespeeld. Aan het einde van mijn actieve loopbaan ben ik nog vier jaar voor Quick Steps uitgekomen. Ik was toen al trainer. Op mijn 36e ben ik gestopt als voetballer.
Het trainen van voetbalelftallen is al vroeg begonnen. Tijdens mijn opleiding liep ik stage bij ADO Den Haag. Vervolgens heb ik negen jaar bij Rijnsburgse Boys gezeten. Daar was ik zowel actief bij de junioren als bij de senioren. In 2004 ben ik uiteindelijk bij Voorschoten’97 gekomen.
Ik ben nu bezig met mijn negentiende seizoen. Dat is niet voor niks. Voorschoten’97 is een mooie club met mooie mensen als Rinus, Cor, Dick, Jaap en Mart. Ik heb hier uiteenlopende dingen gedaan. Ik was scout, coördinator van de onderbouw, heb de circuittraining gedaan, was assistent-trainer bij de zaterdagselectie en ook nog hoofdtrainer. Van 2012 tot en met 2015 was ik eindverantwoordelijk voor ons eerste. Ik heb schitterende dingen meegemaakt. Heel bijzonder was de bekerwinst van het tweede in 2016. In de finale tegen Zwaluwen in Oud-Beijerland werd het aanvankelijk gelijk, maar wij wonnen na strafschoppen. Ook aan de diverse kampioenschappen heb ik mooie herinneringen. Maar als ik dan toch terugdenk aan die lange periode, denk ik vooral aan de mensen met wie ik gewerkt heb. Zonder anderen tekort te willen doen denk ik aan spelers als Jochem v.d. Loos, Stefan v.d. Niet en Bart Vonk. Die laatste heb ik vrijwel mijn hele tijd in Voorschoten in de selectie gehad. Ongelooflijk knap hoe hij nog steeds groeit en speeltijd pakt in de eerste.
Naast spelers heb ik uiteraard ook goed samengewerkt met collega trainers. Met mensen als Andre Lourens en Hein van Heek had ik een zeer goede klik. Als trainer heb ik altijd 4-3-3 gespeeld. Ik hou ervan om zo snel mogelijk naar voren te spelen. Naast het voetbal werk ik al 25 jaar bij het ROC Mondriaan. Wat ik volgend jaar ga doen? Daar ga ik eens rustig over nadenken.’
Bron: Voorschoten’97
 (1).jpg)
