A.s. zaterdag 25 januari staat in de 3e klasse E van de K.N.V.B. de competitiewedstrijd U.V.S. 1 – A.S.C. 1 op het programma. Op zich natuurlijk niet zo bijzonder, maar als je je realiseert dat U.V.S. en A.S.C. bijna 91 jaar geleden voor het laatst in competitieverband tegen elkaar uitkwamen, dan krijgt deze ontmoeting toch wel een bijzondere lading.
U.V.S. en A.S.C. waren tijdens het seizoen 1933/34 ingedeeld in de 3e klasse A van de K.N.V.B., maar verder houdt de vergelijking tussen verleden en heden zo’n beetje op, want nu is er maar liefst zes niveaus verschil tussen de 3e klasse en het hoogste niveau in Nederland, de eredivisie, maar diep in de vorige eeuw was er maar één niveau verschil. Geen wonder ook dat een paar duizend toeschouwers op 25 februari 1934 het U.V.S.-terrein aan de Kanaalweg bevolkten om getuige te zijn van deze ‘kraker’. Oh ja, de stand op de ranglijst was ook vergelijkbaar want U.V.S. stond 2e en A.S.C. verkeerde in acuut degradatiegevaar.
De eerste wedstrijd op De Kempenaerstraat, op zondag 5 november 1933, ten aanschouwen van 4000 enthousiaste kijkers, was overigens in een 2 – 2 gelijkspel geëindigd, “een verdeeling der puntjes, een uitslag waarmede beide ploegen tevreden kunnen zijn”, aldus de lokale pers.
Saillant detail, na zeven wedstrijden behaalde A.S.C. het eerste competitiepunt, het bleef dan ook nog lang onrustig op De Kempenaerstraat en de baromzet was boven verwachting!
Aan de vooravond van de wedstrijd van a.s. zaterdag toont de stand op de ranglijst enige overeenkomst, want U.V.S. staat 4e en heeft de blik omhoog gericht, terwijl A.S.C. zich op een 11e plek in de gevarenzone bevindt. U.V.S. favoriet? Wie het weet mag het zeggen, maar de bal blijft rond, zoals de oude voetbalwijsheid ons leert.
Als we de lokale pers mogen geloven was er in 1934 sprake van “een bijzonder spannenden wedstrijd, waarin U.V.S. met veel moeite beide punten op A.S.C. heeft weten te veroveren, nadat zij in de eerste helft met 0-1 had achter gestaan. Eerst in de tweede helft slaagden Piet Kantebeen en G. den Daas (2x) er in om A.S.C. definitief op de knieën te krijgen: 3-1.” Door dit resultaat werd A.S.C. veroordeeld tot het spelen van degradatiewedstrijden, die helaas voor Rood-Zwart slecht afliepen en degradatie naar de 4e klasse was het gevolg.
U.V.S. werd dat seizoen geen kampioen, maar dat lukte een seizoen later wel: voor een uitverkocht huis (plm. 6500 toeschouwers) rekende de blauw-witte brigade met Piet Kantebeen verdiend met 2-0 af met De Kennemers. Promotie naar de 2e klasse was een feit! Saillant detail: het “uitverkochte huis” bevond zich op De Kempenaerstraat. Het bleef er dan ook nog lang onrustig en de baromzet en de recette waren boven verwachting!
Na 1934 sloeg U.V.S. definitief de weg omhoog in via een weinig succesvol (financieel) avontuur in het betaalde voetbal van 1957 tot 1962, reikten de blauw-witten zelfs tot de absolute top van het amateurvoetbal. Tijdens het seizoen 1967/68 wordt U.V.S. kampioen van de 1e klasse B, waarna de landscompetitie wacht met de kampioenen van de overige 1e klassen. Met “kanonnen” als Jan Leget, Bart Lardé, Thijs Balkhoven, Wijnand Sloos, Sjoerd Teske, Leo Holl, Aad Koren, Plezier, Gerard Désar en Wally van Schooten en onder leiding van oefenmeester Piet Kantebeen, dwingt U.V.S. een beslissingswedstrijd af tegen D.C.G. Op het Heemsteedse Sportpark, de thuishaven van oud-landskampioen R.C.H., zijn op 10 juli 1968 maar liefst 22.000(!) toeschouwers getuige van een dramatisch gevecht, dat met het nodige fortuin door D.C.G. met 2-1 wordt gewonnen. Een wedstrijd die de oud-gedienden bij U.V.S. nog steeds als een baksteen op de maag ligt.
A.S.C. dobberde intussen vrolijk rond in de 4e klasse met af en toe een uitstapje naar de 3e klasse. Eind vorige eeuw werd het dieptepunt bereikt: degradatie naar de Leidse Voetbal Bond (L.V.B.). De “Tuinbouwbond”, zoals hard-core supporter Piet Blonk deze bond geringschattend kwalificeerde.
Bij Rood-Zwart zullen we het daarom tot het einde der tijden moeten doen met de legendarische 3-1 overwinning op Feyenoord op 22 februari 1925!
Na 1934 hebben A.S.C. en U.V.S. overigens nog wel eens vriendschappelijk de degens gekruist, zoals bijvoorbeeld in 1967 ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van A.S.C. Rood-Zwart organiseerde dat jaar een nederlaagtoernooi tegen de toenmalige Leidse “grootmachten” U.V.S., Roodenburg, Lugdunum en L.F.C.
U.V.S. beet het spits af en bezorgde de voetbalkenners stof tot praten, want tegen het einde van de wedstrijd namen de pupillen van oefenmeester Piet Kantebeen een “penalty-in-tweeën“ en daarmee zorgden zij voor een primeur op voetbalgebied. A.S.C.-doelman Holland was tegen het harde schot van Bart Lardé, dat volgde na een klein tikje van aanvoerder Gerard Désar, volkomen kansloos (0-4).
“De eerste nederlaagwedstrijd is een geslaagde inzet geworden van het grote jubileumfeest: ruim 1000 toeschouwers waren naar het oude, sfeervolle terrein aan De Kempenaerstraat getrokken om het begin van de festiviteiten mee te maken.
Die vele voetballiefhebbers hebben een plezierig ‘uitje’ gehad. De strijd tussen vierdeklasser A.S.C. en eersteklasser U.V.S., was weliswaar niet hoogstaand, maar was het aankijken volledig waard en de “reünie van de oude bekenden” gaf de sfeer rond het vertrouwde A.S.C.-terrein een pikant tintje.
In de eerste helft deed Rood-Zwart nauwelijks onder voor Blauw-Wit. Technisch sloeg de balans weliswaar door naar U.V.S., dat het overigens zonder de geblesseerde aanvoerder Jan Leget, linksbuiten Wally van Schooten en rechtsbuiten Sjoerd Teske (militaire dienst) moest doen. Koos Fasel, Ed van Duyl en Dick van Leeuwen waren hun vervangers. De enthousiaste inzet van de mannen van trainer Tonny Kantebeen hield de balans aardig in evenwicht. Vooral verdedigend, met stopper/aanvoerder Joop Bekkering aan het hoofd, maakte A.S.C. een solide indruk.
Na de rust gingen de roodzwarten toch door de knieën. U.V.S. voerde het tempo wat op en de betere conditie gaf de doorslag. Via doelpunten van de opgerukte spil Bart Lardé, Mattie Kantebeen, Gerard Désar en de strafschop in tweeën van Désar/Lardé zegevierde U.V.S. verdiend met 4-0. Met deze score zou U.V.S. uiteindelijk de winnaar worden van het nederlaagtoernooi.
Bij A.S.C. zorgden linksachter Bram Zwanenburg, Bob Logger en Huib de Goeij voor het meeste gevaar. Tien minuten voor het eindsignaal van scheidsrechter De Groot kroop U.V.S. nog door het oog van de naald toen Balkhoven buiten bereik van zijn doelman Sloos de bal tegen de paal ‘terug’ speelde’.
Nog even over die ‘penalty-in-tweeën’, die voor een primeur op voetbalgebied zou hebben gezorgd. Een beetje voetbalkenner van middelbare leeftijd zal zich ongetwijfeld nog de strafschop in tweeën van Johan Cruijff en Jesper Olsen herinneren tijdens de wedstrijd Ajax – Helmond Sport op 5 december 1982. ‘Een primeur op voetbalgebied’, ronkte de pers destijds. Nou nee dus, want het duo Désar/Lardé was hen ruimschoots voor. En ook voor dit duo heb ik slecht nieuws, want het illustere duo Bas Paauwe en Gerard Kuppen tekende al in 1944 namens Feyenoord voor hetzelfde hoogstandje.
Daarom maar terug naar het heden. Of zich a.s. zaterdag ook tussen de 4000 en 6500 toeschouwers zullen verzamelen in de Kikkerpolder? Ik waag het te betwijfelen. Als de aanwezigen maar een leuke en sportieve pot voetbal voorgeschoteld krijgen, waarbij de beste mag winnen, dan is dat alleen maar mooi toch? En als het na afloop maar gezellig is aan de bar. Maar ik weet zeker dat er A.S.C.-ers zijn alles over zouden hebben voor een overwinning van Rood-Zwart op het “grote” U.V.S.
Auteur: Emiel Sluyterman
Weet u nog? Mei ’22…
