Op twaalfjarige leeftijd werd Daan Hartemink bij RCL opgehaald door ADO Den Haag. De Leiderdorper speelde maar liefst zeven jaar voor de Residentieclub, evenveel als voor de Racing Club. Vervolgens kwam Katwijk op zijn pad. Aan zijn voetballende kwaliteiten lag het niet en op termijn had het eerste elftal kunnen lonken. Helaas kwamen er jaren van blessureleed op zijn pad en uiteindelijk heeft Hartemink besloten om weer terug te keren waar het voor hem begon. Onze redactie belde even met de pechvogel van de laatste jaren.
,,Alles bij elkaar heb ik ongeveer drie jaar niet gevoetbald. De start was nog goed en veelbelovend en ik had het al snel naar mijn zin. Helaas scheurde ik daarna mijn rechterkruisband en daarvan heb ik twaalf maanden moeten herstellen. Eenmaal terug overkwam mij na drie weken hetzelfde. En dus kon ik weer opnieuw beginnen met revalideren. Dat heeft mentaal en fysiek het nodige met mij gedaan. Twee operaties op deze leeftijd komen natuurlijk niet heel lekker uit.”
Dit seizoen kwam er weer kleur op Harteminks wangen. ,,Sinds een maand of vijf terug kan ik weer minuten maken en ondertussen heb ik ook al wat hele wedstrijden in de benen. Toevallig speelde ik laatst voor de Huurmaat LAV Cup tegen Alphia en RCL. Uitgerekend de twee ploegen die waarschijnlijk spelen om de titel. Twee prima teams moet ik zeggen. Ik sprak op de avond tegen RCL al met Henk Buijn en Alex Redel en later nog eens. Ondanks de interesse van clubs uit onder meer de tweede en derde divisie heb ik besloten terug te keren in Leiderdorp en de voor mij vertrouwde omgeving. Mijn ouders kunnen zo ook terugkeren bij de club waar het begon. Zij gaven mij het advies om vooral te doen wat goed voelde. En dat doet het.”
Hartemink volgt RCL nadrukkelijk want mogelijk is er een titel aanstaande. ,,Dat zou mooi zijn voor de club dus ik kijk uit naar 3 mei wanneer ze tegen Alphia spelen. Op welke positie ik ga spelen? Daar moet nog over gesproken worden. Van origine ben ik middenvelder, maar bij Katwijk O23 sta ik centraal achterin. Ik vind het beide even leuk. Als ik maar weer voetbal want dat blijft het leukste spelletje. Ik ben blij dat ik blessurevrij ben, hoewel de knie nooit meer de oude zal worden. Maar met het maken van minuten en ritme op doen, zal ik sterker worden.”
