Oude Clubheld: Paul Goulmy

In de E-jeugd van VNL begon Paul Goulmy als aanvaller. Toen hij in de loop van het seizoen als keeper moest invallen, is hij nooit  meer onder de lat vandaan geweest. Na VNL stond hij achtereenvolgens ‘op doel’ bij UVS en DoCoS, en tot en met januari 2020 in Oegstgeest, bij ASC. Bij elke club heeft Paul het naar zijn zin gehad, vrienden gemaakt, kampioenschappen uitbundig gevierd en degradaties gelaten over zich heen laten gaan. 2020 is een turbulent jaar voor hem. ,,Voor wie niet?”, vraagt hij. Toch krijgt Paul meer aan problemen op zijn bordje dan menig ander.

Dit is in menig opzicht wel het ‘jaartje’ voor Paul Goulmy. Begin januari besloot hij van de een op de andere dag zijn al decennialang durende voetballoopman als doelman af te sluiten, de kicksen voor goed op te bergen. Na de ontmoeting van zijn ASC 4 tegen Warmunda wist hij het zeker: ,,Als ik stop, moet ik er nu een punt achter zetten, hoe moeilijk dat ook is. Ik voel er niets voor om in een rolstoel te belanden. De knieën, hè!” Enkele maanden later werd de ondernemer met 20 jaar exportervaring in zijn bagage aangezocht voorzitter van de Leidse Sportfederatie (LSF) te worden. De LSF is sinds 2010 het onafhankelijk adviesorgaan van het College van Burgemeester en Wethouders op het gebied van sport in Leiden. In het kader van deze advisering behartigt de LSF de algemene belangen van de Leidse voetbalverenigingen en sportkoepels. Na overleg met zijn vrouw Lonneke en zonen Alec en Ian, gaf Goulmy zijn ja-woord. In de media sprak de 52-jarige Leidenaar van een ‘uitdaging’ en van ‘een eer deze functie te mogen te mogen vervullen.’

Corona

Intussen kwam corona, de onzichtbare vijand die sportverenigingen opzadelde met onverwachte moeilijkheden. Competities werden stilgelegd, kantines en kleedkamers gesloten, trainingen gestopt. Intellectuele Lockdown. Paul Goulmy kon namens de LSF meteen vol aan de bak. Er gebeurde meer: het Sportplatform werd opgericht, waarin de gemeente Leiden samen met Stichting Topsport Leiden en de LSF aan de slag gaan om sportend Leiden in deze moeilijke tijden te steunen, in eerste instantie als crisisplatform. Om na de corona-crisis het Platform meer inhoud en een permanent karakter te geven.

Paul vervolgt: ,,Clubs voelden vrijwel direct de financiële gevolgen van corona. De inkomsten liepen terug, terwijl de lasten gewoon doorgingen.’ De eerste actie die de LSF ondernam was sportwethouder Paul Dirkse (D’66) in een ongevraagd advies dringend te verzoeken om vrijstelling van de huurkosten van de accommodaties te verlenen, in beginsel tot en met 6 april of – zolang als nodig. ,,Dat is gelukt”,  aldus Goulmy. ,,Sterker, de vrijstelling werd gegeven voor drie maanden. Een hele opluchting voor de penningmeesters.”

Het geld kwam uit een potje dat de regering beschikbaar had gesteld. Maar het is niet voldoende zoals we inmiddels weten, corona houdt langer huis dan een kwartaal. De activiteiten van verenigingen liggen nog langer stil. Hoe zit dat, heeft Dirkse ook financiële ruimte om over de brug te komen? Zo ver is het nog niet. Wat Goulmy wel kan zeggen: ,,Er is van rijkswege een nieuwe ronde van financiële hulp toegezegd: Het sportspecifieke pakket wordt aangepast en opnieuw opengesteld voor de periode 1 oktober tot en met 31 december. Hiermee is een bedrag gemoeid van €60 miljoen.” Bovendien heeft sportwethouder Dirkse aangegeven dat als clubs door corona (en niet door moeilijkheden die er al voor COVID-19 waren), bij de gemeente aan kunnen kloppen voor een betalingsregeling, of iets dergelijks. Verder wil Goulmy benadrukken dat de gemeente en het Platform tijdens deze crisis steeds snel en duidelijk naar de sportverenigingen waren en zijn. Ook over de tweede steunronde is er al gecommuniceerd met de verenigingen.

Sportieve Lonneke en zonen Ian en Alec

Ondernemer Goulmy, die LAV thuis ontvangt, in een statige straat woont, met huizen die in de geschiedenisboeken worden omschreven als ‘patriciërswoningen’, heeft ook zakelijk flink last van de crisis. Paul kan niet, zoals al jaren gewoon voor hem is, reizen. Trips naar Amerika, Azië, landen binnen Europa of Australië (waar hij zijn goede vriend en oud-GHC-voorzitter Gert-Jan de Graaf vaak opzocht). Gert-Jan is tegenwoordig woonachtig in Brisbane en CEO van Airport Brisbane) en reizen waren aan de orde van de dag, dagelijks werk, klanten in verre oorden bezoeken, hun orders boeken, wensen noteren.

,,Het is er allemaal niet bij”, verzucht hij. Hij onderhoudt de relaties zoomend, teamend en facetimend. Dat werkt wel, vindt hij, maar elkaar in de ogen kijken is toch te prefereren, het is veel persoonlijker. Hoe zit het met de actieve sportbeoefening van het gezin? Ian en Alec, Engels getinte namen. ,,Klopt”, aldus Paul, dat heeft veel te maken met de Engelse wortels van mijn moeder. Goulmy is Frans, een naam die in de Dordogne vooral voorkomt.” Ian voetbalt bij Voorschoten ’97, in het selectieteam Onder 17-2. ,,Dat houdt hem 3 keer per week van de straat”, lacht de vader. ,,Hij is een begenadigd linkspoot en heeft een goed inzicht.” En Alec? ,,Hij is jonger dan Ian en verslaafd aan sport. Hij verdeelt zijn aandacht tussen tennis (4x per week) en atletiek (3x per week). Ik mag als vader wel zeggen dat Alec in beide takken van sport heel getalenteerd is.” Objectieve analyse? Er wordt geknikt. En vrouwlief Lonneke? ,,Nee, zij sport niet meer. Vroeger was zij actief met vooral tennis. Lonneke en haar tweelingzus Lisette – de zusjes Van der Meij – waren een berucht duo in de Leidse tenniswereld, vooral in de jeugd.” Goulmy’s schoonvader Bert heeft jarenlang een brommer-, fietsen-scooterzaak gerund op de Leidse Middenweg. Lonneke heeft later ook hockey gespeeld.

‘Bert Jansen gaf mij kansen’

Paul Goulmy heeft in zijn lange voetballoopbaan bij vier clubs gespeeld, en de nodige trainers meegemaakt: 4 clubs – 4 trainers. De onlangs overleden Bert Jansen. Over hem laat Paul optekenen: ,,Bert gaf mij de kans door te breken op hoog jeugdniveau, UVS B-regionalen. Koos Schouten: de man die met VNL promoveerde, een sympathieke vent, een echte motivator. Wim Visser bij DoCoS, daar wisselden Rob Beij en ik regelmatig als eerste keeper. De ene keer kreeg ik de voorkeur, dan weer Rob.” Rob en Paul waren maatjes. ,,Maar ook met Wim konden wij goed door één deur. Bij DoCoS heb ik fantastische tijden meegemaakt, op het veld natuurlijk, maar ook in de 3e helft aan de bar.”

Als vierde noemt Paul de naam van John Verschoor: ,,Niemand dacht dat John bij ASC zou passen. ASC stond, niet helemaal terecht, een beetje bekend als elitair genootschap. Tot veler verrassing was er een geweldige klik. John wist de groep te motiveren zonder de identiteit van ASC uit het oog te verliezen.” Doelmannen zijn eenlingen, heersers in de 16. Wanneer er verloren wordt, gaat de vinger dikwijls richting keeper, wordt er gewonnen krijgt de trainer het applaus. Paul knikt. Liever heeft hij het over drie keepertrainers met wie hij uitstekend heeft samengewerkt. Marcel Verburg bij DoCoS, nu vooral bekend als de man achter ZZ Leiden. ,,Hij is het meest onvergetelijk. Man, wat kon hij je afbeulen, helemaal kapot ging je onder de douche.” Stephan van Harteveld kwam na Marcel bij DoCoS, een sympathieke kerel, zelf keeper geweest. ,,Stephan voelt een keeper aan, nogal wiedes, hij was fanatiek en bracht mij fijne kneepjes van het vak bij.” Nummer 3 is Bert Mulder, een fijne vent, die nog vaak meespeelde  in het 1ste. Helemaal objectief is Paul niet: Bert was namelijk ook een goede vriend van hem.

Top 4 van voetbalvrienden

In dit interview is er geen tekort aan lijstjes. Zo ook niet bij de medespelers waaraan Paul met plezier terugdenkt. 1. Richard van Polanen bij UVS, een fantastische voetballer, zeer getalenteerd. Hij kon de bal achter ophalen en het hele veld oversteken, iedere tegenstander in verbijstering achter zich latend. Hij had meer uit zijn carrière kunnen en moeten halen.

2. Hans en Herman van Marwijk bij DoCoS en in de zaal bij Simeko82, wat een duo! Op het veld en vooral in de zaal waren zij onnavolgbaar. Ze hadden een trouw DoCoS-hart, daarom hebben ze het niet hogerop geprobeerd, een hoger niveau hadden ze makkelijk aangekund. 3. Rob Beij, Pauls concurrent bij DoCoS: ,,Maar man, wat hebben wij een plezier gehad met z’n tweeën.” 4. Niels Buikema, bij ASC de absolute topper. Niels speelde in de jeugd bij ADO. Maar hij verkoos het studentenleven in Leiden. Paul: ,,Zijn broer Roel speelde als prof bij onder andere Heracles en VVV. Daar gingen wij vaak kijken. Niels is trouwens nog steeds een goede vriend.”

Om nooit te vergeten

De avond valt in, onder het lamplicht en tussen de krantenknipsels zoekt Paul naar ‘bewijs’ over een onvergetelijk wedstrijd. Ja, gevonden: ,,We gaan terug naar 1990. Alsof het de dag van gisteren is. Met VNL speelden we de laatste nacompetitiewedstrijd tegen Teylingen, bij UDO op neutraal terrein. VNL had genoeg aan een gelijkspel om voor het eerst in haar bestaan te promoveren. Ik speelde een heerlijke wedstrijd. Vooral de laatste seconden waren onvergetelijk. De stand 1-1. De linksbuiten van Teylingen gaf nog een laatste wanhoopsvoorzet met zijn rechter. De bal zeilde onbedoeld richting rechter bovenhoek. Ik nam een perfecte duik en pakte de bal klemvast. Achter mijn doel hoorde ik de radiocommentator schreeuwen, ik glimlachte naar hem, terwijl ik op de grond lag met de bal in mijn handen. De radioman kon ik goed verstaan, hij zei: ,,En hij lacht er ook nog bij. ” Kort daarna was het afgelopen. Er vloeiden tranen bij een paar oer-VNL’ers, zoals Bert Lakenberg en Koos Wesselman. Bert Kort, toen trainer van Teylingen, kwam na de wedstrijd onze kleedkamer binnen, liep recht op mij toe, gaf een hand en zei: ,,Paul, dankzij jou hebben jullie het gered.” ,,Nog steeds kippenvel, 30 jaar geleden.”

Ook om nooit te vergeten zijn de twee strafschoppen die Paul Goulmy ooit stopte: ,,Eentje in de jeugd bij UVS tegen RKAVV. Wel een belangrijke, we stonden met 1-2 voor en dat bleef zo. De tweede was veel later met ASC tegen Haagse Hout. Ik speelde een berewedstrijd en we stonden met 3-1 voor. Ze kregen een strafschop en ik dacht: als ik deze niet stop, stop ik er nooit meer een. Gelukkig wist ik de bal te stoppen en kreeg de wedstrijdbal mee naar huis.” Paul weet waar hij goed in is en ook waarin niet. ,,Ik ben niet goed in het stoppen van strafschoppen. Het is een pijnlijk onderwerp voor mij. Jammer dat geen trainer er in is geslaagd er mijn specialiteit van te maken.”

Algemene belangen

De in de Leidse Schubertlaan geboren Goulmy vertelt dat de LSF ‘de algemene belangen van de Leidse sportverenigingen en sportkoepels’ behartigt. Heeft een vereniging een probleem, een vraag of een advies nodig, kan men zich wenden tot de LSF. ,,Het hangt van het probleem af, dat de club heeft”, vertelt de LSF-voorzitter.  ,,Als dit het algemeen belang van de desbetreffende sport betreft, zal de LSF ermee aan de slag gaan. De LSF is geen lobbyclub voor de diverse sportverenigingen. Om hun opinie te horen en hen op de hoogte te houden over wat er speelt in de Leidse sportwereld, houdt de LSF contact met verschillende raadsleden.” Naar Goulmy’s mening is er wat dat betreft voor verschillende raadsleden nog een slag te slaan. ,,De LSF zal in de toekomst nog meer aandacht geven aan het informeren van de raadsleden.” Overigens zijn er natuurlijk ook raadsleden die wel heel goed op de hoogte zijn van het reilen en zeilen binnen de Leidse sport, weet hij.

De jaarlijkse sportverkiezing is een evenement waar de LSF samen met de gemeente iets groots van maakt. ,,Dat is een brok propaganda met veel media-aandacht voor de sport in Leiden en voor velen een stimulans om zich bij een vereniging aan te sluiten.” Hoog op het lijstje van doelen dat Goulmy en zijn bestuur hebben staan, is het aan beweging krijgen en houden van ouderen. Dat is gezondheidsbevorderend, nog los van het zo belangrijke sociale aspect. Ook het animeren van Leidenaren met een niet-Nederlandse achtergrond om vrijwilliger te worden, kan rekenen op de volle aandacht van de LSF. Het gaat nu wel erg snel vindt de interviewer.

Vraag: Dat voetbalclub GHC een probleem heeft met de gemeente, de uitkomst daarvan is aan GHC en de sporthouder? ,,Exact.” Vraag: Dat voetbalclub Leidsche Boys nu wel het 100-jarig bestaan kan vieren, gefaciliteerd door de gemeente, is dat te danken aan de LSF? ,,Nee, daar bemoeien we ons niet mee. Ik kan wel verklappen dat wij tijdens onze gesprekken van de wethouder dit onderwerp in de marge hebben aangekaart. Maar Dirkse en niemand anders heeft die beslissing genomen. Neemt niet weg dat ik er persoonlijk erg blij mee ben. Leidsche Boys is een unieke vereniging waaraan ik zeer prettige herinneringen bewaar, bij zowel de 1ste en 2e als bij de 3e helft.”

Vraag:  Bij jaarlijkse sportverkiezingen regent het prijzen voor gymnasten, hockeyers , tennissers, rugbyers, noem maar op. Er is echter nooit een voetballer of club die ook maar een simpel vaantje krijgt, hoe zit dat? ,,Pijnlijk misschien, maar op voetbalgebied zijn geen uitschieters. Daarom gaan daar geen prijzen naar toe.” Vraag: Is daar iets aan te doen? ,,Ja, wanneer een club zich onderscheidt.”

Vraag: Wanneer LAV nu eens een voorstel doet, ongevraagd? ,,Kom maar op.” Er is veel jeugdig voetbaltalent in Leiden, jongens en meisjes, dat uitzwermt naar clubs als ADO, Sparta en Feyenoord. Als een van hen daar nog eens bovenuit steekt, zet die dan in de zon met een sportprijs, of beloon het mooiste doelpunt van het jaar van zo’n jongere. LAV struint elke week talloze velden af, wij kunnen – bij voorkeur met anderen – voor nominaties zorgen. ,,Goed idee, ik zal dit voorleggen. Beloofd.” Vanwege de corona-ellende wordt de eerstvolgende sportverkiezing op alternatieve wijze georganiseerd.

De tijd loopt gestaag richting avondmaaltijd. De charmante en goedlachse Lonneke is zojuist gearriveerd met armen vol boodschappen. Zij nestelt zich genietend in de hoekbank in afwachting wat culinair komen gaat. Paul kookt met grote regelmaat, hij heeft er plezier in, het ontspant hem. Gaat hij ook nu achter de potten en pannen? ,,Ik heb het voorwerk gedaan”, klinkt het vanuit de kamer-en-suite. ,,Jij kan er je persoonlijke de finishing touch aan geven, Paul.” Tijd om afscheid te nemen. Nederlanders zullen nooit een oorlog beginnen of een revolutie ontketenen, ze gaan om 18.00 uur aan tafel. Geen minuut later.

Foto’s: archief Paul Goulmy

Scans en actuele foto’s: Els Bavelaar en Hennie Kanbier