In Katwijk werd er al een aantal jaren naar uitgekeken; de derby tussen Quick Boys en Katwijk. Mede door ongeregeldheden tussen beide supportersgroepen in de afgelopen jaren had de Katwijkse burgemeester besloten om voor de supporters van de blauw-witten een verplichte buscombi in te stellen.
Dat was weer reden voor de supportersvereniging de fans op te roepen de competitiewedstrijd te boycotten en via Fox Sport de wedstrijd in de kantine van de eigen club te volgen. Nu kan je er van vinden wat je er van vinden wilt, maar zo’n maatregel komt natuurlijk niet zomaar uit de koker van Katwijks burgervader vallen. Hij kreeg van alle kanten de Zwarte Piet toegespeeld maar de bron van dit besluit ligt natuurlijk bij het (wan)gedrag van de supporters. De boycot had tot resultaat dat hun team er die middag op de Krom nagenoeg helemaal alleen voor stond. Het indrukwekkende vlag- en vuurwerkvertoon op de boulevard om de trots van Nieuw-Zuid uitgeleide te doen deed daar niets aan af. Het gevolg was dat de langverwachte derby door de boycot helaas nooit de sfeer kreeg die zo’n clash eigenlijk verdient.
Gelukkig bepaalde de KNVB bekerloting dat beide clubs elkaar een paar dagen later weer moesten bestrijden, maar dan op het prachtige complex van de blauw-witten. De Katwijk fans lieten hun vlaggenschip ondanks de slechte weersomstandigheden niet in de kou staan en trokken massaal naar Nieuw-Zuid. Na een meeslepend duel met alles er op en er aan trokken de oranje-zwarten na verlengingen aan het langste eind, iets wat uitbundig gevierd werd met de meegereisde aanhang.
Een dezer dagen staat de wedstrijd tussen IJsselmeervogels en Spakenburg op de agenda. Hoewel ook hier de rivaliteit grote vormen aanneemt, en beide supportersgroepen elkaar over het algemeen ook een allesbehalve prettig weekend toewensen, zal hier geen verplichte buscombi opgelegd hoeven te worden. De ingangen van de beide complexen grenzen, zoals u wellicht weet, namelijk aan elkaar. Toch gunnen de ‘blauwen’ de ‘roden’ zogezegd ‘het licht in de ogen niet’. Huwelijken tussen een ‘rode’ en een ‘blauwe’ worden vooral deze dagen zwaar op de proef gesteld. En in de rust van de ontmoetingen vindt een ware volksverhuizing plaats. Supporters gaan in hun eigen kantine wat te drinken halen om na de rust weer doodgemoedereerd de wedstrijd te volgen. Na afloop wordt de eigen kantine of in een café met gelijkgestemden (in Spakenburg-Bunschoten is een kroeg of ‘rood’ of ‘blauw’) weer opgezocht; immers iedere ‘euro’ die je bij de ander besteedt is er één te veel.
Alle bovengenoemde clubs herbergen veel spelers van ‘buitenaf’. Het aantal Katwijkers en Spakenburgers wat in deze derby’s speelt is veelal op de vingers van één hand te tellen maar toch komen er bij deze wedstrijden dus veel emoties los, voornamelijk bij de aanhang. Ook de media doet hier aan mee; zowel de pers als de (lokale) omroepen in beide dorpen benoemen hun derby zelfs als de moeder aller derby’s.
Afgelopen weekend floot ik een derby die zich in de kelder van het amateurvoetbal afspeelde. Na afloop in de bestuurskamer bespraken wij het fenomeen ‘derby’, waarbij ook de boycot door de QB supporters en de rivaliteit in Spakenburg ter sprake kwam.
‘Scheids’, zo werd mij door mijn gastheer uitgelegd; ‘We zijn in Nederland echt een beetje de weg kwijt. Ik begrijp dus echt niet dat een echte supporter wegblijft bij een wedstrijd waar jaren naar uit is gekeken, alleen maar omdat je door eigen gedrag verplicht wordt om met een buscombi te gaan. Als je dan zo trots bent dat je club ‘de moeder aller derby’s’ speelt dan ben je erbij. Zo niet; dan laat je naar mijn mening je club dus in de steek ‘.
Hij vervolgde: ‘Ik wil deze derby echt niet vergelijken met de wedstijden in Katwijk en Spakenburg. Stewards, verkeersregelaars, politie, beveiliging en fanatieke supportersgroepen geeft dan veel ‘gedoe’ voor zo’n wedstrijd gespeeld kan worden.
In onze klasse hebben we veel (streek)derby’s. En een dorpsderby zoals we zojuist gespeeld hebben is ook bij ons al een tijdje het gesprek van de dag. In onze beide selecties zitten alleen maar jongens die geboren en/of opgegroeid zijn in het dorp. Ze kennen elkaar van haver tot gort, zitten bij elkaar op school, werken met elkaar, of hebben verkering/huwelijk met de zus van een tegenstander. Spelers leven er echt net zo intens naar toe als spelers van grote amateurclubs of betaald voetbalorganisaties. Als je deze wedstrijd verliest ben je de eerstkomende weken het mikpunt van spot in het dorp.
Goeree Overflakkee kent veel kleine verenigingen dus komen hier bij een (streek)derby maximaal 50 á 100 toeschouwers. Onze eigen supportersgroep van 25 man bestaat uit ouders, partners en/of (oud)leden van de club. Zij gaan mee naar elke uitwedstrijd, dat doe je als je een echte supporter bent. Tijdens de wedstrijd gaat het er in het veld en langs de lijn gaat het er stevig aan toe want we willen allemaal graag winnen, maar na afloop drinken we samen met de spelers en de tegenstanders, een biertje, zowel uit als thuis’.
Zijn verhaal klopte exact met hetgeen ik tijdens de wedstrijd ervoer. Twee teams die elkaar vol vuur bestreden, inzet toonden, strijd leverden om elke bal en elke meter terreinwinst. Spelers die de grenzen van het toelaatbare opzochten, maar ook respect voor elkaar en mijn leiding toonden.
De supporters van beide teams lieten zich evenmin onbetuigd, daagden de tegenstanders uit, jutten de spelers op en probeerden mij bij nagenoeg elke beslissing te overtuigen dat ik het allemaal verkeerd zag. Ondanks het beperkte aantal toeschouwers (ca 100 man) zorgden zij daarmee voor een heerlijke voetbalsfeer.
Bij het afscheid werd ik bedankt voor mijn leiding, wenste mijn gastheer me een goede reis en zei hij nog: ‘Zeg nou zelf scheid, toch heerlijk zo’n derby zonder gedoe…….’
 (1).jpg)
