De risicowedstrijd…………(column)

De risicowedstrijd…………

Zowel de COVS (Centrale Organisatie van Scheidsrechters) als verschillende verenigingen hebben bij de KNVB de alarmbel geluid. Zij constateren zes jaar na het overlijden van Richard van Nieuwenhuizen, als gevolg van een geweldsincident bij een jeugdwedstrijd, een toename van geweld zowel binnen als buiten de lijnen. Incidenten die in de A categorie (standaardklassen en regionale en landelijke jeugd) voorkomen worden nagenoeg zonder uitzondering bij de KNVB gemeld. Maar vooral in het ‘lagere’ amateurvoetbal, de zogenaamde B categorie, vinden wekelijks vele tientallen incidenten plaats die (nagenoeg) nooit gemeld worden bij de KNVB en door de clubs ‘onder de pet gehouden worden’. Het betreft hierbij niet alleen geweld tegen de arbitrage maar ook onderlinge vechtpartijen, gestaakte wedstrijden etcetera.

De KNVB erkent het probleem maar beschikt over onvoldoende scheidsrechters om voor beide categorieën scheidsrechters te leveren. Zij zijn m.b.t. incidenten (molestaties, stakingen, rode en gele kaarten, speelgerechtigde spelers) dus afhankelijk van de ‘meldingsbereidheid’ van de verenigingen. Zij geeft aan dat zij verschillende maatregelen heeft genomen, onder andere m.b.t. de opvang van scheidsrechters na een incident. Bovendien kondigt zij aan dat er een plan in ontwikkeling is om met name t.a.v. de B-categorie betere waarnemers te sturen naar 40 verenigingen die bij de KNVB slecht bekend. Ik hoop dat de verenigingen aangesloten bij LAV binnenkort geen (oud) politiemensen, (oud) BOA’s of (oud) stadsmariniers op hun complex signaleren. Het zou namelijk in kunnen houden dat ze dan bij de ‘top 40’ van de KNVB horen.

Een van de zichtbare maatregelen die de KNVB heeft genomen om het geweld binnen en buiten de lijnen terug te dringen is dat zij binnen de districten meer stuurt op de aanstellingen van de scheidsrechters dan in het verleden. Waar, naar hun zeggen, voorheen een computer de aanstellingen vaststelde wordt nu meer gekeken naar de omstandigheden (stand op de ranglijst, periodetitel) en geschiedenis (problemen, derby’s) van de wedstrijd en vinden er waar nodig handmatige aanstellingen plaats.

De KNVB heeft op die manier een betere controle op het aanstellen van een arbiter bij zogenaamde ‘risicowedstrijden’. Zij stellen een scheidsrechter aan die op grond van prestaties, talent, ervaring etc. in staat wordt geacht (risico) wedstrijden tot een goed eind te brengen en escalaties binnen het veld te voorkomen dan wel te managen. Bij risicowedstrijden wordt de ontvangende vereniging bovendien verplicht maatregelen te nemen om een voorspoedig verloop van de wedstrijd te waarborgen.

Een maatregel die ik volmondig steun omdat ik uit ervaring weet dat van Hoofdklasse tot aan de Vierde Klasse zowel binnen als buiten het veld de plaatselijke en/of regionale derby’s vaak bol staan van emoties, dat daar wedstrijden tussen sommige verenigingen regelmatig op het scherpst van de snede worden gespeeld en dat in sommige wedstrijden vaak wat ‘oude openstaande rekeningen’ vereffend worden. Criteria voldoende om een wedstrijd als ‘risicowedstrijd’ aan te merken.

Enkele weken geleden was ik aangesteld voor een thuiswedstrijd van Ajax 2. Kennelijk werd er grote drukte verwacht want bij aankomst op sportpark ‘de Toekomst’ werd het verkeer geregeld door verkeersregelaars die mij, nadat ik mij als scheidsrechter had geïdentificeerd, toestemming gaven door te rijden naar de parkeerplaats. Toen ik mij in de ontvangstruimte meldde kreeg ik te horen dat de KNVB een risicowedstrijd had ingelast en dacht ik de inzet van verkeersregelaars te begrijpen. Deze wedstrijd moest op last van de KNVB op het hoofdcomplex gespeeld worden. Mede daarom werd mijn wedstrijd verplaatst naar een van de bijvelden van het complex, gelegen aan de overzijde van de parkeerplaats op ongeveer 5-7 minuten lopen van het kleedgebouw. Ook daar had ik alle begrip voor en voor mij was het uitwijken naar een ander veld geen probleem, een veld is een veld niet waar.

Hoewel ik wel veel ‘belangrijke’ mensen in een ‘Ajax-colbert’ en voormalig Ajax coryfeeën onder aanvoering van de immer fitte en hoorbaar aanwezige Sjaak Swart zag rondlopen verbaasde ik mij er wel over dat ik geen, bij risicowedstrijden gebruikelijke en herkenbare, stewards of veiligheid medewerkers zag. Ook tijdens mijn voorbereiding niets van dat alles te zien, ook niet op of rond de kleedruimte en het veld waarop de risicowedstrijd gespeeld zou worden. Ook de publieke belangstelling voor deze wedstrijd was nagenoeg nihil.

Na mijn voorbereiding kwam ik terug in de kleedkamer die ik deelde met een 17-jarige collega die zich aan me voorstelde en desgevraagd vertelde dat hij nog niet zo heel lang KNVB- scheidsrechter was en vandaag was aangesteld voor de betrokken risicowedstrijd. Omdat hij in een begeleidingstraject zat werd hij normaal gesproken begeleid door een coach van de KNVB, maar vandaag was die niet aanwezig. Ook was er voor zover hij wist voor deze wedstrijd geen rapporteur aangesteld.

Ik vond het op dat moment vreemd dat een jonge collega alleen op een ‘risicowedstrijd’ wordt afgestuurd. Maar toen hij aangaf welke wedstrijd hij moest fluiten was ik nog verbaasder. Ik kan me vinden in alle maatregelen m.b.t. een risicowedstrijd maar denk ook dat ze in Zeist daarin ook kunnen doorslaan. Dat ze wedstrijden bij de ouder jeugd (O19/O17) in sommige gevallen aanwijzen als risicowedstrijd kan ik begrijpen. Maar mijn verbazing was groot toen ik hoorde dat men de wedstrijd Ajax D1(JO13) – Feyenoord D1 (JO13) als zodanig had aangemerkt.

(NB: Na afloop van onze wedstrijden nog even met betrokken scheidsrechter gesproken. Hij had vier keer voor een overtreding en drie keer voor buitenspel moeten fluiten. Hij hoopte de week er op een moeilijkere wedstrijd te krijgen)