De winterstop is begonnen en de kerstdagen staan voor de deur. Dat betekent voor velen van ons dat zij kunnen genieten van een paar extra vrije dagen terwijl sommigen, zoals de middenstand en de horeca, juist een stapje harder moeten werken. Ook voor medewerkers in de zorgverlening en hulpdiensten zoals de brandweer, ambulancediensten en politie gaat het dagelijks leven ook gewoon door.
Hoewel er wederom geen witte kerst op stapel staat voelt bijna iedereen zich prettig bij de huiselijke sfeer die deze dagen met zich meebrengen. Met familie en vrienden de dagen doorbrengen onder het genot van een lekkere maaltijd en een goed glas. Het wordt ook de tijd van bezinning genoemd waarin we elkaar alle goeds, gezondheid en geluk toewensen.
In deze periode neem ik zelf de tijd om terug te kijken op het voetbaljaar. Een jaar waarin ik, zowel actief als passief, met veel plezier op terugkijk. Ik was getuige van prachtige voetbalduels zowel binnen het betaald voetbal als bij de amateurs en heb in mijn rol als scheidsrechter heel veel prettige herinneringen aan het afgelopen jaar.
Aan al deze mooie herinneringen kleeft echter wel een zwart randje. In een vorige column ben ik uitgebreid ingegaan op het racisme binnen de voetballerij daar kom ik dus niet meer op terug. Maar, hoewel ik daar zelf gelukkig geen slachtoffer ben geworden, er was het afgelopen jaar weer sprake van geweld, zowel verbaal als fysiek, binnen de voetballerij. Schelden, beledigingen en bedreigingen lijken steeds meer gewoon te worden op en langs de velden, laat staan het fysieke geweld.
Aan het eind van het afgelopen seizoen toonde een filmpje op You Tube hoe een (club)assistent-scheidsrechter de doelman van de tegenpartij, na afloop van de wedstrijd, met een ‘geweldige’ rechtse directe knock-out sloeg. Zo’n stoot heb ik tijdens het gevecht tussen Verhoeven en Badr Hari niet eenmaal gezien, ze zouden er waarschijnlijk jaloers op zijn.
Aan het begin van het seizoen mondde de bekerwedstrijd tussen Delta Sport (Vlaardingen) en HMSH zondag (Den Haag) uit in een massale vechtpartij en moest worden gestaakt. Ook hier vielen over en weer rake klappen. Beide ploegen wijzen naar elkaar als de schuldvraag op tafel komt. Zij kregen beiden vijf punten in mindering en er waren wat kortdurende schorsingen.
Enkele weken later vonden een aantal jeugdspelers van DONK (Gouda) het nodig om een (club) scheidsrechter van de v.v. Moordrecht te molesteren. Spelers van nog geen 15 jaar oud schopten en sloegen de op de grond liggende man meerdere malen. Bij dit incident moest ik onmiddellijk denken aan Richard Nieuwenhuizen die enkele jaren geleden na een soortgelijke incident overleed. Datzelfde Moordrecht was twee weken later weer in het nieuws, nu omdat een van haar spelers zijn tegenstander uit Ammerstol een dubbele kaakbreuk sloeg. De aanleiding was een door de scheidsrechter van dienst bestrafte overtreding. Het was kennelijk niet genoeg, anders kan ik de enorme hoek die werd uitgedeeld niet verklaren.
De KNVB organiseert twee opeenvolgende weekenden de zogenaamde week van de scheidsrechter. De bedoeling is dat (club)scheidsrechters in het zonnetje gezet worden voor hun wekelijkse inzet. Het resultaat: bij vier standaardwedstrijden moest de scheidsrechter onder begeleiding van het veld af om (verdere) klappen te voorkomen. Uiteraard allemaal hun eigen schuld volgens de omstanders. Over de gang van zaken bij het zogenaamde recreatievoetbal waar scheidsrechters het mogelijk nog zwaarder hebben werd in de kranten geen melding gemaakt.
Aansluitend  verscheen in een artikel in het Algemeen Dagblad een artikel over scheidsrechter Remco Roest. Hij gaf aan in de afgelopen anderhalf jaar het slachtoffer te zijn geweest van minimaal zeven incidenten, variërend van grove beledigingen tot molestatie. Hij bemerkte dat men elkaar in het veld of van de bank nauwelijks aansprak op elkaars gedrag. Toch pakt hij iedere week weer zijn tas in om ervoor te zorgen dat twee teams hun wedstrijdje kunnen spelen. Onmiddellijk hoorde ik in mijn omgeving als tegenargument dat het waarschijnlijk aan hemzelf lag; het zijn immers altijd dezelfde scheidsrechters die dit over zich afroepen.
Dat werd ook gezegd over de scheidsrechter die het commentaar en het protesteren beu was en daarom een paar weken geleden kort voor tijd besloot om de wedstrijd Nieuwkoop-Lugdunum te staken. Het gevolg..louter verliezers. Een scheidsrechter die met een beroerd gevoel naar huis gaat, publiek dat voor Jan Doedel 81 minuten naar een potje voetbal heeft zitten/staan kijken, de thuisploeg die gehoopt had de wedstrijd uit te spelen en alsnog te kunnen winnen en de bezoekers die voor 9 minuten terug moesten naar Nieuwkoop en tot overmaat van ramp nog een nederlaag moesten slikken ook.
En dan was er als afsluiting vorige week ook weer iemand die meende voor eigen rechter te moeten spelen door na afloop van de wedstrijd SVC’08-Valken’68 de scheidsrechter een draai om de oren te moeten geven. Enige zelfreflectie? Niets van gemerkt ; immers ‘die tik viel best wel mee en hij had het er ook zelf naar gemaakt’.
Zittend bij de kerstboom en genietend van een goed glas wijn hoop ik dat het volgend jaar een minder gewelddadig seizoen wordt. Iedereen wenst elkaar vrede op aarde. Daar sluit ik me graag bij aan, maar laten wij daar als voetballiefhebber dan mee beginnen op het voetbalveld.
Fijne feestdagen en een Sportief en gezond 2020!
 (1).jpg)
