Krakerrr van de week: Lugdunum-RCL

Ook dit seizoen zal er wekelijks een Krakerrr van de Week worden gekozen. Dat kan gaan om ploegen die om de koppositie spelen, een degradatieduel uitvechten of er staat een onvervalste derby voor de deur. En zo zijn er nog wel een aantal redenen te bedenken om te kiezen voor een speciale wedstrijd. Alle clubs gaan wekelijks mee in de voorbeschouwing en daarnaast komt een club dus in aanmerking voor extra aandacht middels deze bijdrage. Deze week is de keuze gevallen op Lugdunum tegen RCL, de huidige nummers 1 en 2. Uiteraard zijn er nog veel meer boeiende affiches, maar in het leven moeten nu eenmaal keuzes worden gemaakt.

In de tweede klasse C leed koploper Lugdunum afgelopen zaterdag tegen SVC’08 het eerste puntenverlies (2-2). Daardoor kon concurrent RCL, dankzij een 2-0 zege op Valken’68,  de Leidenaars tot op drie punten naderen. Komend weekend ontvangen de groenwitten hun naaste belager in de Kikkerpolder. Leidenaar Martijn van Leeuwen en RCL-verdediger Robin Brasker kijken vooruit.

De 32-jarige Van Leeuwen keerde de afgelopen zomer na een aantal omzwervingen terug bij de club waar hij als jochie begon: ,,Vanuit Lugdunum ging ik naar de C1 van UVS en daarna naar de B’tjes bij Voorschoten’97. Bij die club trainde ik onder Peter Wubben en Hein van Heek. Daarna volgde FC Boshuizen, waar ik twee kampioenschappen meemaakte. Bij Rijnvogels ben ik daarna mede door blessures niet veel aan spelen toegekomen. Toen terug naar Leiden, naar UVS. Met dat team promoveerden we tweemaal. Daarna kwam ik vier jaar voor GHC uit en door het faillissement van die vereniging belandde ik bij FC Rijnland. Daar viel het niveau me wat tegen. Daarom besloot ik terug te keren naar m’n oude club.”

De bij de Reclassering in Amsterdam werkzame Van Leeuwen is lovend over de selectie waarvan hij bij de promovendus deel uitmaakt. ,,Alhoewel ikzelf de laatste twee weken niet erg lekker draai heb ik het sinds jaren weer erg naar m’n zin. Ik heb last van m’n spronggewricht in de enkel. De laatste tijd speel ik echt met pijn. Aan het begin van het seizoen  heb ik er een injectie in laten zetten en vervolgens ging het een tijdje goed. Maar nu speelt-ie weer op. Begin november moet ik terug naar het ziekenhuis. Misschien volgt dan opnieuw een injectie, maar daar kun je niet mee blijven doorgaan. We gaan wel zien hoe het loopt. Ik wil het in elk geval zo lang mogelijk volhouden. In het begin van de competitie heb ik wel een paar goede wedstrijden gespeeld. In de voorbereiding stond ik op tien  en sinds we zijn overgegaan naar 4-4-2 loop ik in de spits, omdat ik blijkbaar de enige ben die voorin een balletje kan vasthouden. Ik speel naast “Soef” (Soufiane Boukhidous/red.) en dat werkt prima. Tegen SVC’08 verspeelden we door twee foutjes de eerste punten, maar we verdienden om te winnen.”

Vervolgend: ,,Ik loop natuurlijk al een tijdje mee en zie wel dat het niveau er de laatste jaren niet op vooruit is gegaan. De ploegen waartegen wij spelen moeten het vooral van het collectief hebben. Ze beschikken niet over de voetballers die wij in huis hebben: spelers zoals “Soef” en Adam Atif,  die het verschil kunnen maken. Zelf hoor ik daar ook wel bij. En zo hebben we er nog een paar. Denk bijvoorbeeld aan Houssin Bezzai, die afgelopen zaterdag voor het eerst sinds z’n blessure weer meedeed. Naast de voetballende kwaliteiten die we hebben toonden we tegen SVC ook veerkracht. Natuurlijk wordt er onderling in het veld best het een en ander gezegd. Dat is typisch Leids. Maar na afloop is dat weer vergeten. Het plezier staat voorop”, vertelt Van Leeuwen.

,,Als we komend weekend van RCL winnen slaan we meteen een gaatje en komen we ook al in de buurt van de eerste periodetitel”, vervolgt hij. ,,Ik weet dat ze een goede ploeg hebben, met spelers die beslissend kunnen zijn. In het verleden heb ik vaak tegen ze gespeeld. Het waren altijd moeilijke wedstrijden, maar ik kan me niet herinneren er ooit één te hebben verloren. Ik heb dus alle vertrouwen in een goed resultaat.”

Opponent RCL kende tot nu toe in uitwedstrijden nog niet veel succes. De roodwitten kwamen bij DoCoS niet verder dan een 1-1 remise en kregen medio oktober in Hoek van Holland van HVC’10 met 6-2 zelfs flink voor de broek. ,,We kwamen vroeg met 0-1 voor en moesten toen eigenlijk doorpakken, maar het liep daarna steeds minder. Vooral nadat we door twee fouten met 2-1 achter kwamen. Toen lukte er helemaal niets meer. We hebben het daar gewoon te makkelijk weggegeven”, aldus de 20-jarige Brasker.

Zijn team herstelde zich een week erna tegen Valken en telt dus opnieuw wel degelijk mee. ,,Onze kracht is onze saamhorigheid. We zijn bereid om voor elkaar dingen op te knappen en kunnen als ploeg met tegenslagen omgaan. De wedstrijd tegen HVC was wat dat betreft een uitzondering. We hebben een mix van jongens die hier al een tijdje rondlopen en een aantal jonge gasten. Die leren weer van de oudere spelers. We zijn een echte vriendenclub. Dat is ook wel een valkuil, omdat problemen van buiten het voetbal een rol kunnen spelen. Maar het gaat bij ons sowieso de goede kant op. In vergelijking met vorig jaar zijn er een paar spelers vertrokken, maar met de komst van Michael Schouten, Sander Blijleven en Isi Adima zijn we  sterker geworden. Zeker in de breedte. Die drie vormen een toegevoegde waarde.vDe concurrentie is groot binnen de selectie. Dat wilden we ook”, meent de Leiderdorper.

In de formatie van waarnemend coach Henk Buyn acteert Brasker als linksachter. ,,Ik speel liever als vrije man achterin of op het middenveld. Ik ben – denk ik – vrij technisch, sterk aan de bal en heb best een lekkere pass in de benen.  En betreffende m’n inzicht zit het ook wel goed. Daar staat tegenover dat ik in fysiek opzicht soms tekort kom en dat mijn snelheid ook beter zou kunnen. De linksbackpositie is dus niet mijn favoriete plek, al ben ik dan een linkspoot. Maar goed, zo lang ik maar speel is het okay.”

Brasker, die naast zijn studie Bedrijfskunde aan de Haagse Hogeschool werkzaam is als fitnessinstructeur bij SportCity Leiderdorp, is in tegenstelling tot Van Leeuwen tot nu toe erg honkvast: ,,Ik ben een echte RCL’er. Dat heb ik van geen vreemde. Mijn vader Marcel heeft hier zestien jaar in het eerste elftal gevoetbald en mijn opa is zelfs erelid. Het zal voor mij dan ook niet makkelijk zijn om ooit weg te gaan, al wil ik uiteindelijk toch een keer kijken waar mijn grenzen liggen. Maar voorlopig heb ik ervoor gekozen om bij RCL te blijven. Normaal gesproken kom ik hier veel aan spelen toe.”

Voor wat betreft de ontmoeting met Lugdunum toont Brasker zich voorzichtig. ,,Ik vind dat zij het als gepromoveerde club verrassend goed doen. Natuurlijk hebben ze wel spelers met veel kwaliteiten, zoals bijvoorbeeld Tim de Cler en Houssin Bezzai. Ik had wel verwacht dat ze redelijk zouden presteren, maar niet zoals nu het geval is. De afgelopen jaren haalden wij steeds de nacompetitie, maar ik vind het lastig om nu al aan te geven wat haalbaar is. Het is nog vroeg in het seizoen. We moeten er simpelweg elke wedstrijd, dus ook komende zaterdag, voor honderd procent tegenaan gaan en zo zien flink wat punten te verzamelen. En natuurlijk streef je er altijd naar het hoogste te behalen”, besluit Brasker.