Voor Patrick Wassing van Hazerswoudse Boys komen er wellicht nog wel pleisters, maar de tijd van sponzen en waterzakken is voorbij. De middenvelder van de derdeklasser is dit seizoen welgeteld twintig minuten betrokken geweest bij een competitiewedstrijd en daar zal het ook voor de rest van het seizoen bij blijven. Sterker nog; de twintigjarige speler moet noodgedwongen stoppen met voetbal. Geen prestatief voetbal meer, maar ook niet op recreatief niveau. Een vroegtijdig einde voor een speler, die zelfs nog drie jaar uitkwam voor Alphense Boys. Een talent is verloren gegaan.
Vorig seizoen nog vierde hij feest met de Boys. De ploeg van Manfred van den Bosch werd kampioen van de vierde klasse en het was dagen lang onrustig in het pittoreske dorp. Ondertussen spelen de zwartwitten een klasse hoger en verloopt het seizoen, zoals ook wel verwacht werd, moeizaam. Blessures waren er al volop, vooral ging het daarbij om langdurig gekwetste spelers. Voor Wassing was het raak bij de eerste competitiewedstrijd. Daarna leek hij weer terug te komen, maar het ging weer fout en zo moest de op ’10’ spelende speler zijn trainer bellen en aangeven dat hij stopt met zijn geliefde spelletje.
Terug in de tijd. ,,Vorig jaar heb ik een ongeluk gehad met de brommer en daarbij heb ik kraakbeen-en meniscusschade opgelopen. Dat heeft me een tijdje niet spelen opgeleverd, maar na de winterstop kon ik gelukkig weer aansluiten. Het werd een topseizoen met de titel. Na de zomerstop ging het mis. Tijdens de warming-up tegen DWO voelde het al niet goed aan. Ik heb toen overleg gehad met de trainer en we besloten dat ik toch in de basis zou starten en gingen zien hoe het zou verlopen tijdens de wedstrijd. Na een minuut of twintig ging het fout en moest ik het veld verlaten.” Op dat moment minder belangrijk; Hazerswoudse Boys verloor uiteindelijk met 3-1 van DWO. Een min of meer ingecalculeerde nederlaag. Dat leek en was geen schande. De eerste serieuze zorgen om de blessure van Wassing brachten meer kopzorgen.
,,Eerst werd er gedacht aan de aanhechting van de hamstrings. Ik vertrouwde het echter niet, want ik had dezelfde klachten als na dat ongeluk. Dan ga je het molentje in. Huisarts, orthopeed en fysiotherapeut. Met krachttraining en fysio kwam ik toch weer terug, hoewel inmiddels was gebleken dat ik een lichte beschadiging had aan de meniscus. Ik kon weer gaan meedoen bij het tweede. Ik speelde twee wedstrijden en was klaar voor mijn come-back bij 1. Toen ik echter kort daarvoor een oefening wilde voordoen op de sportschool waar ik werk in Alphen, ging het weer fout. Zakte weer door mijn knie heen. Op dat moment is er letterlijk en figuurlijk wel wat geknakt. Mijn vader is bijna 50 en is al met al negen keer geopereerd aan zijn knie. Dat heeft me doen besluiten dat ik teveel risico zou lopen als ik het daarna weer zou proberen. Ik heb maar 1 lijf, 1 baan en een toekomst. Die moet er dan maar uitzien zonder voetbal, besloot ik toen.”
Wassing startte ooit bij Koudekerk, maar wilde al snel meer weerstand. Bij de ukkies spelen vond hij eigenlijk maar niks. Vervolgens kwam hij uit voor Hazerswoudse Boys, waar hij snel stappen maakte. Dat had tot gevolg dat hij terechtkwam bij Alphense Boys. Een droom kwam al vroeg uit, want in de E-top speelde hij met de Alphenaren al tegen Ajax en Feyenoord. Het avontuur duurde een seizoen, waarna hij van zijn plaats werd verdrongen door een speler van FC Utrecht. Terug bij de Boys bleef hij werken aan verbetering en dat leverde andermaal een positieverbetering op bij de roodwitten uit Alphen. Daarna keerde hij toch weer terug bij de zwartwitte Boys en het duurde maar een half seizoen in de A-jeugd of toenmalig trainer Ed Kluivers hevelde Wassing reeds over naar de hoofdmacht. Al snel kreeg het talent een basisplaats.
Onder Van den Bosch werd hij alsmaar beter en vanaf het begin van dit seizoen snakte de trainer naar een snelle terugkomst van de speler die dus slechts tot pakweg twintig minuten kwam. Recent belde Wassing Van den Bosch op. ,,Het is over en uit en ik moet andere keuzes maken”, zo luidde de boodschap. Van den Bosch, toch al niet gezegend met een brede selectie, baalde en moest even slikken. ,,Maar hij gaf me gelijk. De toekomst gaat voor. Met Hazerswoudse Boys kan je je brood niet verdienen”, dichtte hij me toe.
Wassing tracht zoveel mogelijk thuiswedstrijden te zien en laat ook zijn gezicht nog zien bij zijn team wanneer er in de buurt wordt gespeeld. ,,Mijn maatschappelijke carrière gaat nu voor, maar ik laat de Boys niet zakken. Ik leef met ze mee en hoop dat ze het gaan redden in de derde klasse. Ik geloof daar wel in, hoewel het ze niet echt mee zit. Ik moet dus stoppen en Ivo van Aalst, Robin de Ruiter en Ruud Plaisier zijn ook al geruime tijd uit beeld geweest. De selectie bestond aanvankelijk uit een man of 30 tot 35, maar er zijn er nu nog 28 over. Spelers van het tweede moeten regelmatig invallen en daar is het tweede dan ook weer de dupe van. Maar die gasten doen het wel prima moet ik zeggen. Iedereen zet de schouders eronder. Er is hard voor gewerkt om op dit niveau terug te keren, dus ze zullen er alles aan doen om zich te handhaven. De vierde klasse is niet altijd even leuk en dus hoop ik dat de mannen het redden. Ik had ze graag geholpen, maar ik kom niet terug op mijn besluit. Het kan gewoonweg niet anders. Natuurlijk heb ik het er moeilijk me gehad, maar ik heb het nu verwerkt. Het is niet anders.”
Een nuchtere kijk van een prima kracht van Hazerswoudse Boys. Een ware aderlating voor de hoofdmacht. Onze redactie wenst Patrick het allerbeste voor de toekomst en hoopt dat hem verder blessureleed bespaard blijft.
 (1).jpg)
