De kans dat Wesley Lancel ooit nog in actie komt is relatief klein, maar de speler van Roodenburg (zaterdag) geeft zich niet zo maar gewonnen. De 27-jarige spits raakte in oktober vorig jaar zwaar geblesseerd aan zijn linkerknie in het bekerduel tegen Voorschoten ’97, zo (4-3 verlies). Zijn voorste en achterste kruisbanden scheurden en na grondig onderzoek bleken er ook nog eens twee scheurtjes in de meniscus te zitten. Lancel houdt desondanks nog altijd hoop.
,,Ik ga gewoon mijn uiterste best doen om nog terug te keren’’, aldus de Roodenburger. ,,De dokter heeft gezegd dat ik nog mag hopen op een rentree. Maar of het verstandig is, dat is een tweede. Ik heb namelijk geen zin om al op m’n dertigste met een kunstknie te lopen. Toch probeer ik op alle mogelijke manieren mijn knie weer klaar te maken door onder andere de spieren in mijn linkerbovenbeen te trainen. Ook is er in januari een of ander spul in mijn knie gespoten dat fungeert als kussentje voor de meniscus. En ik moet zeggen: dat werkt best wel aardig. Verder is het nog best wel pijnlijk om hard te lopen. Ik ben meer aan het boksen, dat gaat wat makkelijker. Ik doe dat zo’n drie à vier keer per week.’’
Het gebeurde allemaal op 23 oktober jongstleden, heel onverwachts. ,,Ik kreeg een gele kaart en ik had wat last van mijn knie. Dus Patrick (Heijmans, red.) wisselde mij direct uit voorzorg. Verder was er helemaal niets aan de hand. Totdat ik de volgende ochtend opstond; ik kon helemaal niets meer, niet lopen of fietsen. De knie was ontzettend dik en ik kwam bij de fysio en het ziekenhuis. Daar vertelden ze mij dat het er allemaal niet best uit zag. De kniespecialist heeft gevoeld en gedraaid, maar hij was allerminst positief.’’
Lancel maakt sindsdien een lastige periode door. ,,Je merkt dat je echt buiten het teamproces valt. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik sindsdien nog maar een paar keer bij Roodenburg ben geweest en dat terwijl deze club in mijn hart zit. Dat klinkt heel egoïstisch en dat is het misschien ook wel, maar ik heb mijn eigen manier om deze tegenslag te verwerken. Ze zeggen vaak dat spitsen egoïstisch zijn en dat klopt in mijn geval. Het liefst wil ik naar mijn team en de club, maar ik vind het lastig. Iedereen vraagt naar je en je vertelt constant hetzelfde verhaal. Ik krijg overigens wel vaak sms’jes van de groep en dat is wel een opsteker.’’
Zolang Lancel niet geopereerd moet worden, blijft de kans aanwezig dat hij terugkeert op de velden als speler. ,,Ik probeer een operatie zolang mogelijk uit te stellen door te blijven trainen. Voetbal is mijn spelletje en het is meer dan een hobby. Ik hoop weer terug te keren volgend seizoen, maar we moeten afwachten.’’
 (1).jpg)
