Een van onze redacteuren had op een gure doordeweekse avond een boeiend interview met Ome Koos. Ga er maar eens lekker voor zitten….
Ome Koos, je bent sinds je achtste lid en supporter van onze vereniging. Klopt dat?
,,Ja.”
Je bent in 1925 geboren. Dat betekent dat je 75 jaar betrokken bent bij de club.
,,Ja.”
Je hebt eerst alle jeugdelftallen doorlopen, toen de senioren en later de veteranen. Dan kunnen we toch spreken van een lange carrière.
,,Ja.”
In sombere tijden lieten de supporters ons één voor één in de steek. Uiteindelijk bleef er maar één over: jij.
,,Ja.”
Het gerucht gaat dat de voorzitter jou, na weer een degradatie, langs het kanaal aantrof met een wezenloze blik in de ogen. Is dit meer dan een gerucht?
,,Ja.”
Dan is er het verhaal dat je kinderen vernoemd zijn naar spelers die je bewonderde.
,,Ja.”
Je huis van binnen en van buiten in de clubkleuren is geschilderd.
,,Ja.”
Je vrouw van je weg is gegaan vlak voor de opnamen van Help, mijn man heeft een hobby.
,,Ja.”
Je as, na de crematie natuurlijk, verstrooid zal worden over het hoofdveld.
,,Ja.”
De Koning Voetbalmars dan zal klinken.
,,Ja.”
Je eigenlijk niet Koos heet, maar Henk.
,,Ja.”
Ome Koos, vind je niet dat je de weg kwijt bent, en kierewiet bent, van de pot gerukt, je je tijd beter zou kunnen besteden en je eigenlijk opgenomen zou moeten worden?
,,Nee, hoezo?”
Goed, dan zien we je zondag om half drie langs de lijn.
,,Ja.”
