FC Boshuizen speelt nacompetitie. Dat stond vroeg in het seizoen al minimaal vast, op basis van de eerste plaats in de eerste periode. De ploeg van Mario Koswal bleef winnen en dus kon dit prijsje worden ingewisseld voor de hoofdprijs. Maanden zag het er onbewolkt uit voor de blauwgelen. Zondag was het ook strak blauw boven de Kade, maar het werd een inktzwarte dag voor de hoofdmacht. UVS won met 1-2 en Quick, dat wel won bij Nieuwerkerk, kwam alsnog over de Leidenaren heen gevlogen.
Het had een knalfeest moeten worden, maar dat kwam er dus niet van. Meer dan duizend mensen togen naar het oude LFC-terrein om de clash tussen de twee Leidse clubs bij te wonen. Tientallen blauwe en gele ballonnen gingen de lucht in en de kurk moest later op de middag ook het luchtruim zoeken.
Tal van jeugdspelertjes werden opgetrommeld om de middag op te fleuren, een partytent deed dienst als bestuurskamer en op het terras kon er massaal worden gesmikkeld en de bierpomp werd niet met rust gelaten.
Iedereen en alles die het Leidse voetbal een warm hart toedraagt van zo ongeveer van de partij. Oud spelers, (oud) trainers, de buurt aan de Kade, Jason Cabral (de neef van sterspeler Garry Mendes Rodrigues), bestuurders en ook Willem van Zuilen namens RTV West.
Iedereen was benieuwd naar de afloop. Kon FC Boshuizen de zenuwen in bedwang houden? Zou UVS de sportieve plicht nakomen of was er sprake van een gunfactor? Kwam er revanche op de 3-2 uit de Kikkerpolder?
Frans Stouten, in hevige mate betrokken bij de thuisclub, gaf voor het duel aan dat vrijwilligers uren lang bezig waren geweest om alles in gereedheid te brengen voor een onvergetelijke middag. ,,De doelpalen waren blauw gekleurd en dan heb je dus blauwwit. Ook de middenstip moest ontdaan worden van een zekere kleur. Dat hoort er allemaal bij. Het is ludiek en we konden er wel de lol van in zien.”
Huub de Veld, voorzitter van de gasten, had er ook zin in. ,,Voor UVS staat er niets op het spel, maar er is wel eergevoel. Ik gun Boshuizen de titel, maar het is niet aan de orde dat wij het gaan weggeven.”
De uitspraak van de preses kreeg ook spoedig invulling. UVS startte onbevangen en de trillingen waren bijna waarneembaar bij een deel van de spelers van Boshuizen. Na vijf minuten was het al raak en voor de thuisclub aan de verkeerde kant van het veld. Een steekpass door het hart van de Boshuizenaren werd door Tommy Bekooij bekwaam en beheerst afgerond.
Boshuizen dat moest aantreden zonder de sterke Mohamed Abdela en aanjager Roberto Escudero, kwam even later goed weg toen Ruben Leugering gevaar stichtte. Het was duidelijk, UVS was niet voor de poes en FC Boshuizen zou het geheel op eigen eigen kracht moeten gaan vlot trekken.
Na iets meer dan tien minuten kreeg Nelson Monteiro de eerste kans om Boshuizen en UVS in balans te brengen. Zijn inzet zeilde over het doel van Niels van de Burg. Even later ‘zwabberde’ een inzet van Mendes Rodrigues naast. Al vroeg werd Ovidijus Maksimovas naar de kant gehaald. De rechtsback kreeg geen vat op de lopende en switchende aanvallers van UVS en leek op van de zenuwen. Zijn collega aan de andere kant, Mehran Hushuyani, had het minimaal zo lastig en de kwetsbaarheid achterin baarde de aanhangers van Boshuizen grote zorgen. Koswal bracht Soufian Boukhidous, een wissel die lang niet door iedereen werd begrepen. De aanvaller was ijverig, maar was te vaak op zoek naar eigen succes.
De wissel sorteerde nog niet veel effect en het werd nog erger voor de wiebelige koploper. Uit een perfect genomen hoekschop knikte talent en de Benjamin van het veld, Arjan Haasnoot, de 0-2 binnen. Het ongeloof was van de gezichten te schrapen bij de spelers en bij de volgers. Dit kon toch niet waar zijn?
Ilkay Yonyul speelde even later met vuur en kreeg een gele kaart. Een eventuele uitsluiting zou Boshuizen vrijwel zeker kansloos laten, maar het duel bleef sportief en in de eerste helft zelfs tam. Frustraties bleven uit en Boshuizen richtte zich nog meer op de aanval. Overtuigend was de aanzet echter geen moment.
Overtuiging was er wel bij een actie van Tahir Akhamrane die een voorzet afleverde net boven het hoofd van een Boshuizen- verdediger. Bekooij controleerde de bal en haalde verwoestend uit. Jeffrey Loozen kwam als doelman als winnaar uit de bus en daarmee bleef de hoop van Koswals mannen nog enigszins in leven. In de slotfase van de eerste helft kopte Bart-Jan Neuteboom over en maaide Rafik El Ousrouti over de bal na uitstekend voorbereidend werk van Mendes Rodrigues.
In de rust werd er druk getwitterd, want zou Quick dan wellicht in de fout gaan? Eigenlijk was de hoop daar ondertussen meer op gevestigd, want de Boshuizen-aanhangers zagen hun ploeg het tij niet meer keren. ,,Vorige week na VELO wist ik al dat het vandaag fout zou gaan. Dat voelde ik al aankomen. Ze zijn volledig de weg kwijt en UVS is vandaag gewoon beter”, stelde een fan met een zuur gezicht vast. ,,Ik ga maar een biertje halen, want anders is het helemaal een verloren middag.”
Quick bleek voor te staan, hoewel andere lieden hadden gehoord dat het inmiddels 1-1 was. Dat bleek niet het geval en dus moest Boshuizen hoe dan ook vol aan de bak.
UVS verzamelde zich vooral op de eigen helft en liet het vuile werk over aan Boshuizen. Met de moed der wanhoop werd opnieuw de aanval gekozen. Monteiro vuurde al een keer gevaarlijk af, maar de 0-2 bleef op het scorebord. Maar dan, is het even later wel raak. Opnieuw neemt Monteiro het doel aan de kant van de Boshuizerkade onder vuur en ditmaal verdwijnt de bal via de binnenkant van de paal in het doel. De aansluiting is daar en iedereen gaat rechtop staan en de mensen die nog op het terras een schuimkraagje stonden te vatten, sluiten zich weer aan op de volgepakte staantribune.
Ondanks de 1-2 wordt het duel niet veel boeiender. Boshuizen probeert het wel, maar teveel spelers zijn uit op eigen succes. Vanuit de tweede lijn wordt dikwijls geschoten, maar de meeste ballen gaan richtingen de tuinen van de mensen aan de Staringkade. UVS blijft overeind en kan op de counter de wedstrijd definitief dood maken. Dat lukt echter ook niet, want de precisie ontbreekt en de vrije man wordt nauwelijks gevonden. De tijd loopt dan door in het nadeel van de gastheren en Quick lijkt de zege elders niet uit handen te geven.
Een puntje zou nog een beslissingsduel opleveren en de gelijkmaker komt er ook bijna. Mendes Rodrigues zet nog eenmaal aan en loeiert de bal tegen de onderkant van de lat. Ook de rebound is voor de aalvlugge speler die naar ADO vertrekt. Opnieuw volgt een uithaal en wederom wordt de lat geteisterd. Mensen slaan de handen voor de ogen en het woord ‘sneu’ valt meerdere malen.
Ook de extra tijd wordt door Boshuizen niet benut voor het maken van een doelpunt en dan volgt het laatste fluitsignaal. Spelers in een blauwgeel shirt vallen achterover en de shirts gaan over de hoofden. Het is niet gelukt. Of beter, het is weer niet gelukt.
Na afloop heeft iedereen zijn zegje klaar en wordt er naar verklaringen gezocht. Ex-trainer Dennis Olman had het zijn toenmalige ‘cluppie’ zo gegund, maar voorziet ook problemen voor de nacompetitie. ,,Als ze niet elf tegen elf gaan spelen, gaat het ze niet lukken. Nu was het elf tegen drie of zo. Een slappe hap. Onbegrijpelijk.”
Ruim na 17 uur komen er nog wat spelers richting de kantine, waar het buiten nog gezellig druk is. Bart-Jan Neuteboom (op archieffoto) is één van hen. De centrale verdediger zit er begrijpelijk doorheen. ,,Dit is zo’n verschrikkelijke mokerslag. Dat we het niet hebben kunnen waarmaken is zo onbegrijpelijk. Dat het moeizamer zou gaan na de winterstop dat verbaasde me niet. Toch wonnen we nog steeds veel en onze positie was riant te nomen. Veertien punten voorsprong. Helaas is er gemakzucht ingeslopen en daarna ging het fout. Ik heb andere spelers getracht bewust te maken de voorbije weken dat we de scherpte moesten terugkijken. Helaas is de ommekeer niet gekomen en dan verspeel je alle credits. Misschien hebben we dan toch een te krappe selectie. Blessures en schorsingen braken ons ook op. UVS gunde het ons echt wel, maar ze hebben het ons niet cadeau gedaan. Dat is een eerlijke zaak. We moeten ook niet naar anderen kijken. Zij gunnen ons alsnog de promotie, ook al zijn we nu een lastige weg ingeslagen. Eerst maar eens de hoofden leegmaken en os oprichten. Het zal toch moeten.”
Weer geen bloemen dus voor FC Boshuizen. Een champagnefles die dicht bleef. Wel een hele aardige omzet, maar geen hoofdklasse. Of nog geen hoofdklasse?
