Zaterdagavond was het zo ver. Wekelijks stukken op de website, iedere week veel geïnteresseerden. De interesse was gewekt en dan moet je afwachten of ze er zin in hebben. Willen ze elkaar nog eens de hand schudden en wie komen er allemaal?
Sommigen hebben verplichtingen, anderen hebben zich moeten afmelden.
Het weer hebben we mee. Vanaf 19.30 uur druppelen de eersten binnen en na 20.00 uur loopt het vol. Het jeugdhonk is aan de zaal toegevoegd, maar behoeft niet te worden gebruikt. Met de partytent en het grote terras kan men de schare deelnemers goed aan.
Roodenburg heeft wel gekozen voor live muziek, een band speelt op de achtergrond easy listening. Het belangrijkste is natuurlijk het bijkletsen en de herkenning. Wanneer sommigen elkaar de hand schudden, moet er wel eens een naam worden gevraagd.
Oh ja, en dan herinner je de persoon. Weer anderen neem ik mee om aan te geven, dat hij / zij er is. Had ik dat niet gedaan, dan zouden ze elkaar waarschijnlijk niet hebben herkend en gesproken.
Leuk is het verder dat er mensen zijn, die 35-40 jaar niet bij de club zijn geweest. Als ik namen mag noemen dan is dat die van Lenie Jansen – Hartevelt. Zij was in 1973 secretaris van de club. Een jonge vrouw met een gezin. In die tijd was een vrouwelijk bestuurslid bij een voetbalclub een uniek verschijnsel. Zij kon nu nog velen uit die tijd de hand schudden. En er werden natuurlijk adressen uitgewisseld en telefoonnummers.
Een andere bijzondere Roodenburger, die ik wil noemen is Ome Jan Sierat. Met zijn rollator uit Leiden Noord komen wandelen naar de reünie. Hij heeft jarenlang vrijwilligerswerk verricht voor de club en we waren hem uit het oog verloren. Leider van o.a. A 3 en de man, die op zondag de scheidsrechters ontving in het Oude Praethuys. Het was goed om hem weer eens de hand te schudden.
Ik ben begonnen met het woord feest van de ontmoeting. Wanneer ik naar de mensen in de zaal heb gekeken, dan kan ik concluderen dat het een geweldige happening is geweest. We doen een reünie om de 5 jaar. Je hebt dan voldoende tijd om er naar toe te leven.
Natuurlijk kon niet iedereen aanwezig zijn. Alleen al voor de afmeldingen zouden we nog een tweede reünie kunnen doen. Via internet krijgen de mensen nog een brief, waarbij we (oud) leden vragen om mee te denken met de club. Geen brief van wil je dit of wil je dat. Want deze ontmoeting is er niet een van “nu hebben we ze binnen en dan vragen we dit en dat “.
Mensen moeten uit vrije wil naar een club gaan en zich er happy voelen.
Aan dat criterium is voldaan en dat kon alleen maar dankzij de mensen, die dit hebben mogelijk gemaakt. Ik denk daarbij aan de mensen in de keuken en achter de bar. De barbediening, die was versterkt met twee spelers van de zaterdag 1, Martin en Ricardo. Ze hadden hun vuurdoop en zijn cum laude geslaagd. Het was super. En dat geldt voor allen. Namens heel Roodenburg bedankt voor deze gezellige avond.
JL
