Naast alle voorbeschouwingen voor de duels van komend weekend vandaag ook weer ruim baan voor een gekozen Krakerrr van de Week. De keuze is gevallen op Kagia tegen ASC. Dat duel wordt zaterdag gespeeld om 14.30 aan de Kikkerbeetstraat in Lisserbroek.
In de tweede klasse D heeft Kagia na een allerbelabberdste start al geruime tijd de zaakjes weer op orde. Dat neemt niet weg dat de inmiddels op de zevende plaats uitgekomen formatie van coach Hein Leliveld nog lang niet veilig is. Datzelfde geldt in sterkere mate voor komende opponent ASC. De Oegstgeestenaren bivakkeren momenteel op plek elf, nipt boven een degradatiestek. Aanstaande zaterdag zijn voor beide teams de punten dus meer dan welkom. We spraken met Kagiaan Micha Schoone en ASC’er Niels Dalenoord.
,,Het kan verkeren”, wist Bredero al ruim vierhonderd jaar geleden. Zijn stelling wordt dit seizoen in 2D maar weer eens bewaarheid. Zo bezet Alphia – winnaar van de eerste periodetitel en dus kanshebber op promotie – nu de negende plek, die aan het einde van de rit juist tot nacompetitie om lijfsbehoud leidt. Een klassering bij de eerste acht is dit seizoen immers voorwaarde voor handhaving.
,,En daar gaan we dan ook voor”, vertelt de over twee weken zijn 24ste verjaardag vierende Schoone. ,,We zijn als team in de loop van het seizoen echt gegroeid. Na negen wedstrijden hadden we pas drie punten en daarna is het gaan lopen bij ons. Voor de winterstop pakten we al twee overwinningen en zo konden we dus met een goed gevoel op trainingskamp in Spanje. Daar zijn we nog dichter bij elkaar gekomen. In de tweede periode grepen we vervolgens net naast de titel en nu staan we er ook weer prima voor. Maar goed, we richten ons vooral op handhaving en verder zien we dan wel. Ik verwacht dat het tot aan het einde toe spannend zal blijven. Het zit allemaal zo dicht bij elkaar.”
Een blik op de stand maakt dat laatste duidelijk. Zo bedraagt het verschil tussen DONK, de nummer twee van de ranglijst, en Alphia slechts vijf punten. In deze klasse waaruit drie teams rechtstreeks degraderen en er drie via het toetje moeten zien zich te handhaven is dus nog veel mogelijk.
De in Lisse geboren en getogen Schoone is bij de oranjehemden bezig aan zijn tweede seizoen: ,,Ik heb daarvoor altijd bij FC Lisse in de selecties gespeeld. Bij die club ben ik op een gegeven ogenblik ook training gaan geven aan de jeugd. Dat vond ik leuk om te doen. Het leidde ertoe dat ik na een paar jaar de Onder 16 ging trainen. Een mooie leeftijdsgroep. Soms wat lastig, maar daar wist ik wel mee om te gaan. Ik was toen ik zestien was zelf ook niet de makkelijkste. Toch ben ik er na een jaar mee gestopt. Ik speelde in die tijd in het tweede en moest dan trainen nadat ik daarvoor de Onder 16 training had gegeven. Dat werd me een beetje te veel. Op m’n eenentwintigste ben ik toen even gestopt met selectievoetbal en in een vriendenteam gaan spelen. Toch miste ik het selectievoetbal. Tom van der Star, een goede vriend van me, was inmiddels bij Kagia gaan voetballen en na onder meer een gesprek met hem besloot ik de overstap naar die club te maken. En daar heb ik allesbehalve spijt van. Kagia is echt een gezellige dorpsclub. Bij het eerste komen best veel mensen kijken en daarnaast is alles goed geregeld.”
De bij Bel City in Amsterdam werkzame Schoone startte bij zijn nieuwe club op zijn vertrouwde plek als linksachter. Dat veranderde echter in de loop van het seizoen. ,,Eén spits hield het voor gezien en een ander raakte flink geblesseerd. Omdat ik bij Lisse ook wel voorin had gespeeld kreeg ik toen van Hein, onze trainer, de kans om als centrumspits te spelen. En dat ging niet verkeerd. Ik maakte in de tweede seizoenshelft acht goals. Ook dit jaar sta ik weer in de voorhoede, al lukt het scoren tot nu toe wat minder. De teller staat op vier. Ik moet het verder van heel hard werken hebben, aannemen, doorspelen en afjagen. En het is ook de bedoeling dat ik zo nu en dan een assist aflever. Dat zijn er tot nu toe vier of vijf.”
Schoone ziet de komende confrontatie met ASC vol vertrouwen tegemoet: ,,Uit bij hun ging het lange tijd gelijk op. Onze keeper Aron Wijsman raakte op een gegeven moment geblesseerd en moest met de ambulance worden afgevoerd. Het spel lag zo een halfuur stil. Daarna scoorden zij de 1-0 en waren wij niet bij machte iets terug te doen. Uiteindelijk werd het 2-0. We zaten toen nog in onze mindere periode. Maar gezien onze huidige resultaten heb ik nu toch een goed gevoel voor de komende pot. Ik denk dat het ook weer 2-0 wordt, maar nu voor ons.”
Opponent ASC eindigde vorig seizoen in de tweede klasse op zondag net boven de degradatiestreep en bevindt zich nu dus weer nabij de onderste regionen. ,,Met de hakken over de sloot hebben we ons vorig jaar weten te redden en we verwachtten op zaterdag nog moeilijker tegenstanders te krijgen”, aldus de 24-jarige Dalenoord. ,,Dat viel mee. We kenden eigenlijk een vliegende start en dat had niet iedereen verwacht.” Zo stond de teller van de equipe van coach Jesper Neuteboom na zeven ontmoetingen op twaalf. ,,Op zeker moment zijn we iets anders gaan spelen: creatiever,” vervolgt Dalenoord. ,, En toen bleek het toch allemaal wat moeilijker te gaan. Zo belandden we ook in de gevarenzone en is het dus een kwestie van aanpoten geworden. Gelukkig hebben we ons afgelopen zaterdag tegen Oudewater met een 3-1 winst weten te herpakken. Dat gebeurde nadat we de koppen bij elkaar hadden gestoken en we het erover eens waren geworden dat we ons hoe dan ook wilden handhaven. We zijn wat meer vanuit onze “warzone” gaan spelen. Zo noemen we dat. En daar ligt ook eigenlijk onze kracht. We houden de ruimtes dan klein en maken het zo voor de tegenstander moeilijk. Organisatorisch zijn we daarbij ook sterk. We blijken op deze manier lastig te kloppen. En in aanvallend opzicht moeten wij het dan voornamelijk van dode spelmomenten hebben. Daarbij kunnen we heel effectief zijn.”
Voor de in Delft opgegroeide Dalenoord is ASC zijn derde club: ,,Ik heb eerder bij Den Hoorn en SEP gespeeld. Toen ik voor mijn studie politicologie naar Leiden verhuisde ben ik vier jaar gestopt met voetballen. Ik had andere prioriteiten. Maar op enig ogenblik begon het toch weer een beetje te kriebelen. Diederik Bertels, een goede vriend, stelde me toen voor om bij ASC, zijn club, gezellig te komen voetballen. En dat heb ik dus gedaan. Ik heb er een goede klik met iedereen en beleef er ook naast het voetbal veel plezier. Kortom, ik voel me er thuis. Toch weet ik niet zeker of ik ook volgend seizoen nog bij de club actief ben. Ik ben onlangs afgestudeerd en ga weer naar Delft verhuizen. Een auto heb ik niet en ik moet zien of het voor me te doen is om driemaal per week met de trein naar Leiden te komen. Daarnaast heb ik sinds een paar weken een baan. Ik werk bij consultancybedrijf Bolster in Haarlem. We zullen zien.”
Dalenoord is in het door ASC toegepaste 4-4-2 systeem één van de twee spitsen: ,,Ik speel voorin naast Alex Iliopolous. Hij is het aanspeelpunt en ik ben meer dynamisch. Ik zie mezelf vooral als werkpaard, speel meer om hem heen en zoek ook vaak de diepte. Wel jammer dat ik dit seizoen nog niet aan scoren ben toegekomen. Ja, tweemaal in oefenwedstrijden, maar die tellen niet mee. Aan de andere kant is het ook niet zo belangrijk. Het gaat erom dat we punten pakken.”
Ondanks het feit dat zijn ploeg in de tien uitwedstrijden dit seizoen slechts vijf punten wist te behalen, is Dalenoord voor wat betreft de komende ontmoeting met Kagia optimistisch: ,,Ik weet niet hoe het komt dat wij uit zo weinig punten pakken, maar toch ben ik – zeker na onze wedstrijd van afgelopen weekend – positief gestemd. Dat goede gevoel willen we graag vasthouden. Aan onze conditie zal het niet liggen. Die is uitstekend. Als we dezelfde vechtlust kunnen opbrengen als vorige week en weer willen werken voor elkaar geef ik ons een goede kans.”
