SJZ is altijd zichzelf gebleven
Ons voetballandschap is voortdurend in beweging. Clubs fuseren, verhuizen of verdwijnen van de aardbodem. Maar gelukkig is daar ook nog SJZ. Terwijl de wereld voortraast en verandert, vormt de club uit Zoeterwoude een oase van rust. De tand des tijds heeft geen vat gekregen op de bewoners van Sportpark Haasbroek. Wie het dorp doorkruist en de velden aan de rand van de Weipoort ziet liggen, moet constateren dat alles is zoals het was. En dat het goed is.
Als ik persoonlijk aan SJZ denk, dan gaan mijn gedachten terug naar 13 september 1975. Op die dag, ruim 48 jaar geleden, speelde ik de allereerste wedstrijd uit mijn leven. Uit tegen SJZ D2. Het voelde als een Europacupwedstrijd in het oosten van Kazachstan. Ik debuteerde voor SVLV D3 uit Voorschoten en ging meteen op verplaatsing naar het verre Zoeterwoude. Op de fiets uiteraard. In gedachten beleef ik die dag opnieuw. We vertrokken met de tweewieler vanaf het Burgemeester van der Hoevensportpark in Voorschoten. Anno 2023 staat op die plek een kek woonwijkje. De bewoner die nu met zijn huis exact op de voormalige middenstip van veld 1 staat, ‘heeft niets met voetbal’. Niks herinnert meer aan de vier velden waarop van 1957-1998 door SVLV en Randstad Sport voetbal werd gespeeld.
Terug naar de fietstocht in 1975. Net over de Leidse grens zagen wij in de verte al de contouren van Sportpark De Vliet. Wat een bolwerk was dat. Wij passeerden de velden van achtereenvolgens VTL, De Sleutels, LDWS en VNL. Je kon hier geen tien seconden fietsen, of je hoorde het gefluit van een scheidsrechter. Of geschreeuw. Of allebei. Stuk voor stuk waren dit clubs met een eigen identiteit en achterban. Wie nu naar de sporen van deze verenigingen zoekt, moet diep graven. LDWS zit nog ergens onherkenbaar verborgen in het pas herboren LFC, maar de overige clubs zijn vakkundig de nek omgedraaid. Op de plaats waar vroeger zeven dagen per week het geluid van noppen klonk, rijden schaatsers nu rondjes van 250 meter.
Afijn, op naar SJZ. Nadat wij via de Vrouwenweg de eindbestemming naderden, zagen wij links in de verte de Goede Herderkerk. Daar lag ooit de ingang van vv Meerburg, de club van Zoeterwoude Rijndijk. Vroeger leidde een bescheiden weggetje de bezoekers vanaf de kerk naar de goed verborgen velden. Die tijd is geweest. Anno nu heeft Meerburg een modern complex in de oksel van de A4 en de N11. De huidige velden liggen in het verlengde van het oude sportpark, maar niets doet aan toen herinneren. Waar het strijdtoneel vroeger omzoomt werd door wuivende bomen, kijken nu grote woontorens neer op de voetballende Meerburgers. Liefhebbers van koude wind komen hier goed aan hun trekken. Op het nieuwe complex van Meerburg waait het altijd. Maar wel minder dan voorheen door de bebouwing.
Afijn, mijn debuut dus, in 1975. Toen wij met de fiets de Nieuweweg op draaiden, doemde rechts het complex van SJZ op. Hier ging het gebeuren. Op een blaadje in de kantine stond geschreven dat wij op veld 1 speelden. Een veld met een heuse tribune. Die was groot genoeg voor de negen aanwezige toeschouwers. Over de wedstrijd kan ik kort zijn. Wij wonnen met 1-2. Ik scoorde niet tijdens mijn historische debuut. Wel wist ik snoeihard op de lat te schieten. Het geluid van die doffe knal op de houten lat zal ik nooit vergeten. Dat zich na afloop rond de kleedkamers geen pers had verzameld om ons een toelichting te laten geven op het veroveren van twee kostbare punten, begreep ik niet. Ik zag daar zelf de nieuwswaarde wel van in, maar ik was waarschijnlijk de enige. SVLV D3 was blijkbaar niet hot genoeg.
Als ik tegenwoordig Sportpark Haasbroek betreed, is er niks veranderd. De velden, de kantine en de tribune zijn in een halve eeuw geen centimeter geweken. Er ligt nu kunstgras en het blaadje met de veldindeling is verdwenen, maar voor de rest is alles hetzelfde gebleven. De tijd heeft hier stilgestaan. SJZ werd op 21 september 1945 opgericht. Plaats van handeling was het patronaatsgebouw aan de Schenkelweg, waar nu het muziekcentrum gevestigd is. Sint Jan Zoeterwoude speelde aan de Stompwijkseweg, de Dorpsstraat en de Loethe. In 1970 werd Sportpark Haasbroek in gebruik genomen. Het vlaggenschip wist in de hele historie zeven keer kampioen te worden. Het grootste bekersucces werd op 14 maart 1971 geboekt, toen uit bij UVS met 1-2 werd gewonnen. Die club speelde toen op het hoogste amateurniveau. Dat is alweer 52 jaar geleden.
In het huidige seizoen 2023-2024 heeft SJZ 560 leden, 31 teams en speelt de hoofdmacht in de vierde klasse A. Voorzitter van de club is Tom van der Meer (69), die al vanaf zijn 12e jaar bij de groenwitten is betrokken. Vol enthousiasme vertelt de gepensioneerde docent Nederlands over zijn club. ‘Ik heb tot en met mijn 31e zelf gevoetbald. Daarna ben ik via de kinderen betrokken gebleven bij SJZ. Eigenlijk ben ik vanzelf in het vrijwilligerswerk gerold. Ik ben begonnen als jeugdleider, heb achter de bar gestaan, maar ben zes jaar geleden voorzitter geworden. SJZ is een echte dorpsclub. Dat betekent dat wij een hechte gemeenschap vormen van mensen die naar elkaar omkijken. Veel van de leden zijn ook buiten de voetbal met elkaar bevriend. Wij zijn van de zondag naar de zaterdag verhuisd en hebben kunstgras op het complex, maar blijven daarnaast vooral onszelf.’
‘Dat betekent niet dat wij ouderwets zijn. Integendeel. Wij houden het oude in ere, maar omarmen ook het nieuwe. Dit jaar staat de derby tegen Meerburg weer op het programma. Dat is natuurlijk leuk en gezellig, maar bij Meerburg voetballen tegenwoordig veel mensen uit Leiden en Leiderdorp. Dat maakt dat wedstrijden tussen Meerburg en RCL misschien nog meer een derbysfeer oproepen. Een mooi voorbeeld van iets wat bij onze clubcultuur hoort, is ons clubblad. Wij brengen nog steeds met veel plezier een papieren exemplaar uit. Wij hebben een prachtige club met veel vrijwilligers. Ik ben een trotse voorzitter.’
Clubicoon en clubarchivaris Gerard van der Hoeven (73) loopt al vanaf het begin van de jaren’60 rond bij SJZ. Hij was in de jeugd en bij de senioren een recreatieve voetballer, maar is vooral bekend als het wandelende archief van de Zoeterwoudse club. Moeiteloos haalt hij talloze historische feiten naar boven. ‘Ik heb nog levendige herinneringen aan de eerste titel van SJZ. Het was in het seizoen 1962-1963. Het eerste speelde 16 competitiewedstrijden, die ik allemaal nog scherp op het netvlies heb. Op 3 juni 1963, dat was Tweede Pinksterdag, was de kampioenswedstrijd tegen VVOA. Wat was dat bijzonder. Een ander hoogtepunt was de titel in 2007, omdat mijn beide zonen toen in het eerste elftal speelden. SJZ is altijd een hechte dorpsclub geweest met veel zelfwerkzaamheid. Als een veld vervangen moest worden, dan deden wij dat met scheppen en kruiwagens. In 1968 kregen wij een echt clubhuis. Daarvoor werd de thee gezet bij bakker Van der Geest. Als het rust was, moest de hete thee honderd meter verderop worden opgehaald, want daar zat de bakker. De oude emaille theepot van weleer is bewaard in het clubarchief. Op een gegeven moment promoveerde het eerste naar de KNVB. In de grote bond gold een minimale veldomvang. De lijnen van het veld zijn toen doorgetrokken naar de rand van de sloot. Het publiek moest daarna bij thuiswedstrijden aan de andere kant van de sloot plaatsnemen. Mooie tijden waren dat.’
‘Ik hou vanaf het begin van de jaren’60 de statistieken van het eerste bij. Eerst deed ik dat in schriftjes, later heb ik dat in de computer gezet. De cijfers zijn helemaal up to date, waardoor wij precies weten wanneer iemand een jubileumwedstrijd speelt. Een paar jaar geleden ben ik zelf in de statistieken terecht gekomen. Ik kocht een kavel op de clubveiling, waarmee ik het recht verwierf om mijn debuut in het eerste te maken. Zo viel ik op 69-jarige leeftijd in tijdens de laatste wedstrijd die SJZ op zondag speelde. Ik viel 5 minuten voor tijd in, we wonnen uiteindelijk met 8-1 van Graaf Willem. Dat was uniek om mee te maken.’
Wie over twintig jaar het complex van SJZ op komt, belandt nog steeds in een oase van rust en regelmaat. Het sterke dorpse DNA zit in de haarvaten van de club en haar leden. SJZ is een sieraad voor het regionale voetbal. De club heeft respect voor het verleden, maar richt haar blik op de toekomst. Precies zoals het hoort!
En ook dit is SJZ: taart voor de op bezoek zijnde vereniging…
Prachtig geschreven Hans.
ik zou geen ander weten die een club zo mooi kan neer zetten en beschrijven.
Ga er dan ook altijd voor zitten omdat ik weet, er komen altijd [oude] herinneringen naar boven. Uit een ver verleden zeg maar uit de tijd van de 4 clubs aan De Vliet. Waar ik tientallen jaren bij De Sleutels heb door gebracht. Later nog jaren met GHC.
Ik kijk Hans uit, naar je volgend stukje.
Groet,
Dick Barnhoorn.