Vrijwel elke week levert LAV een bijdrage aan het Leidsch Dagblad waarin een regionale voetballer aan het woord komt. Deze week werd er gekozen voor Tommy Bekooij van eersteklasser LFC. Voor wie het nog niet las of kon lezen hierbij het vraaggesprek.
Zijn wens om met broer Mike te spelen, kwam dit seizoen uit. Tommy Bekooij, in het dagelijks leven werkzaam bij MKH Business, en zijn kompaan in de voorste linie moesten er alsnog geruime tijd op wachten omdat de oudste van de twee geblesseerd raakte na een minuut spelen in het treffen tegen Honselersdijk. Dat was aan het begin van hun avontuur bij LFC. Na de winterstop sloot de pechvogel aan en de twee bloedverwanten zijn ondertussen belangrijk geworden.
,,Het was mijn eerste balcontact en ik kon een tackle niet ontwijken. Dat was natuurlijk een forse domper, want ik wist meteen dat ik er langer uit zou liggen. Geleidelijk aan ben ik aan mijn herstelperiode begonnen. Krachtoefeningen, fysio en daarna hardlopen en fietsen. Wel loop ik nog bij een kniearts in Amsterdam. Gelukkig sta ik nu weer op het veld, hoewel ik wel rustig gebracht ben door de trainer. De conditie is ook weer bijna op peil gekomen, want die was wel behoorlijk aangevreten. Heerlijk om nu met mijn broer te spelen en vriend Thom de Vries, hoewel hij nu juist geblesseerd is.”
Sportief gezien draait LFC sinds de komst van Roberto Escudero beter en er is nog van alles mogelijk om een prijs te pakken. Achter de schermen speelt er wel van alles bij de club met de gemeente en KNVB. Er wordt volop gesproken over de toekomst van de club. Is die aan de Boshuizerkade of eventueel elders? ,,Ik focus me op het voetbal en ik heb het erg naar mijn zin. We hebben een leuke groep en ik wil graag met genoemde spelers en anderen blijven ballen. De insteek is om hier te blijven en ik wacht het verder wel af hoe het vervolg zal zijn op de club. Ik heb daar geen bemoeienis mee en dat wil ik graag zo houden.”
Sinds de winterpauze behaalde LFC zeven punten uit vier wedstrijden en in deze klasse is dat keurig gezien de minimale onderlinge verschillen. ,,Het is natuurlijk lastig in te schatten, maar ik denk dat we wel meer punten zouden hebben gehad als de huidige trainer hier eerder gestart was. Hij is heel duidelijk naar de groep en er was een plan voor de gespeelde wedstrijden en daar willen we op doorpakken. We helpen elkaar en gaan steeds meer als een team spelen. Dat hebben we laatst onder meer tegen Valken’68 laten zien en we waren ook gretig om tegen Voorschoten’97 te knallen afgelopen zaterdag.”
Aan dat duel kwam vroegtijdig een einde. ,,Mijn broer stond in de buurt van de speler die hard werd geraakt en het was meteen duidelijk dat er paniek uitbrak. Gelukkig heeft de speler er niets aan over gehouden, maar het zijn enge momenten. Weliswaar was het niet vergelijkbaar met Abdelhak Nouri, maar iedereen weet wel waar ik het over heb. Voor ons was het op zich jammer dat de wedstrijd werd gestaakt vanwege de flow waarin we zitten, maar na zo’n gebeurtenis is door voetballen vanzelfsprekend geen optie meer.”
Mike, die ook lang niet alles speelde, heeft inmiddels vier doelpunten op zijn naam staan. Tom kon twee keer juichen. Bovenal vormen zij samen met Ahmed Vandi een aanvalslinie dat uit de voeten kan met de bal, balvast is en kan scoren. ,,En zo hebben we nog wel meer wapens, naast ons voetballende vermogen. Ik speel weer vrijuit, maar vooral mijn vader (Koos, HK) geeft me wel eens adviezen om vooral tegen het einde van een wedstrijd geen ondoordachte risico’s te nemen in de duels. Het gevaar ligt altijd op de loer en het was toch een pittige blessure en hij, en mijn moeder ook trouwens, ziet ons graag spelen. We bespreken vaak hoe er gespeeld is en het boeit hem. Zo belde hij mij afgelopen zaterdag, toen ik eenmaal thuis was, op over de gunstige uitslagen. Ze vinden het fantastisch dat we beide voor ‘zijn’ oude club uitkomen (Bekooij sr speelde ook voor Lugdunum, HK). Hij zou een succes voor het Leidse voetbal toejuichen en het zou wellicht een boost kunnen geven, want heel denderend gaat het her en der niet.”
