Roth weisse Farbe, nichts kann uns passieren en afscheid nemen bestaat niet.
Toch was het gisteren een beetje the end of an era.
Laatst vroeg iemand van het bestuur mij naar de functieomschrijving van een teammanager en eigenlijk had ik daar maar 1 antwoord op: maïzena.
Binding is niet alleen het hebben van een band, een relatie, betrokken zijn, verplichtingen hebben maar ook lijmen, slijmen en empathie kunnen tonen.Soms is het nodig te lijmen tussen een speler en een hoofdtrainer, tussen een scheids en een grens, tussen spelers onderling en heel vaak heb ik in een spagaat tussen bestuur en selectie in gehangen. Dat geeft niet, dat hoort erbij, je blijft er lenig van en het hebben van het maïzena effect maakt het makkelijker.Onze aanvoerder van afgelopen seizoen verwoordde het gisteren mooi en zei gekscherend: we hebben het vaak bont gemaakt maar nu waarschijnlijk zo bont dat je de pijp aan Maarten geeft. Niets is minder waar.
De afgelopen 11 jaar werkte ik in detentie met jonge delinquenten. Ik zat elf jaar ‘vast’ en dankte God op mijn blote knieën als ik bij Meerburg en RCL gezonde jonge helden op sloffen trof op donderdagavond en zaterdag tijdens mijn werkzaamheden als teammanager. Hoe fijn was het dat ik na elke training en wedstrijd naar huis ging met de gedachte: er zijn ook nog ‘normale’ jongeren. Gewoon in de bloei van hun leven, soms met veel teveel drank er in en de daarbij behorende, soms schaamteloze spraakwaterval. Zelfs de spreekkoren van het publiek met leuzen als ‘daar moet een piemel in en we willen seks met die blonde’ weerhielden me niet teammanager te blijven van 2 geweldige clubs. Mijn hart heeft twee kamers en daar passen met gemak niet alleen rot-weisse farben maar ook zwart-wit in en dan maakt het helemaal niet uit dat ik op mijn naam nooit meer een Stayokay hotel kan boeken in Bakkum of Utrecht of ik met sommige gasten liever niet uit eten ging omdat met mes en vork eten niet voor iedereen is weggelegd.
Het was fijn om te zien dat jullie allemaal mensen zijn en verdriet hebben gehad en getoond om het verlies van Truike. Dat jullie soms jezelf verliezen in fanatisme maar na 1 opmerking jezelf herpakken en gemeend sorry kunnen zeggen. Dat niet alleen ik maar ook jullie vaak een brede rug moesten hebben omdat de 5e colonne vergelijkbaar is met de beste stuurlui staan aan wal.Soms voelde ik me man, maat, vriend, one of the guys maar ook moeder en heel vaak voelde ik me maïzena. Het was fijn om aan de grote tafel te eten met 35 gezonde jonge mannen, die zelf de tafel afruimen en er geen bestek geteld hoeft te worden.
Het is soms net een gezin, want net zoals thuis verdwijnen er bij Meerburg en RCL ook op onverklaarbare wijze sokken.Nou willen jullie natuurlijk graag dat ik ga zeggen: dag klootzakken, het ga jullie goed en rol ze op dit jaar. Maar……jullie kunnen niet tippen aan wat ik de laatste elf jaar voor mijn neus heb gehad. Jullie zijn de liefste, de zoetste, de ondeugendste en vooral ook de gezondste boefjes en ik ben er trots op!
Ik ga jullie missen maar: nichts kann uns passieren en afscheid nemen bestaat niet…….de laatste wordt UVS-RCL. Nog maar 1 nachtje slapen!
 (1).jpg)
