Een dag na de Fokko Memorial spreekt onze redactie met Freek Jansen. De speler van het eerste elftal blikt terug op een bijzondere dag, waarop Fokko Versloot werd herdacht. ‘Indrukwekkend’ is het woord wat regelmatig valt.

Freek Jansen is met enkele vrienden op weg naar Valencia voor een weekje vakantie. De gerespecteerde medewerker van de VI is nauw betrokken geweest bij de organisatie en kan niet anders stellen dan dat de Fokko Memorial ook voor de tweede keer een bijzonder waardevolle dag werd bij de voetbalvereniging LSVV’70. Fokko Versloot overleed ruim twee jaar terug op jeugdige leeftijd en het wegvallen van de doelman staat nog steeds heel dichtbij alle (oud) LSVV’ers.

,,Iedereen is nog steeds met Fokko bezig. Met mijn broer Koen ben ik bezig geweest om zoveel mogelijk jongens uit het verleden op te trommelen. We dachten dat we aan een man of vijfendertig zouden komen, maar uiteindelijk waren er vijftig. Dat is voor zijn vader en moeder, twee zussen en broertje natuurlijk ook heel waardevol. Vanuit het hele land zijn oud-leden naar de Memorial gekomen en dat zegt ook veel over onze club.”

Voetbal is uiteraard een bijzaak en afgelopen zaterdag ging het veel meer over het samenzijn en samen verwerken van een hele trieste gebeurtenis. Jansen geeft aan dat het niet bij deze tweede keer zal blijven.

,,We blijven dit tot in lengte van jaren doen. Op de laatste zaterdag voor de competitie. Dat staat voor ons vast. Wij weten ook zeker dat Fokko volledig achter de opzet zou hebben gestaan. Met de mensen die het wilden, zijn we naar zijn graf geweest in Oegstgeest. Bij terugkomst op ons complex is er kort gesproken en hebben we een minuut stilte gehouden. Al met al was de eerste editie meer beladen en werd dit ook een dag met een knipoog. In de stijl van Fokko.”

Middels een toernooitje en een barbecue wordt de Memorial afgesloten en veel aanwezigen keren pas laat naar huis.

,,Jong en oud kwam met elkaar in contact. Iedereen kent iedereen, of het nu van vroeger is of van de huidige groep spelers. Voetbal is bij dit soort gebeurtenissen ondergeschikt, maar het brengt de mensen ook bij elkaar. Fokko’s ouders waren zeer erkentelijk en dat doet iedereen goed. Fokko was uniek. Een unieke speler en een unieke vriend.”

Kort na zijn overlijden plaatste LSVV’70 een artikel op de eigen website die met veel gevoel is geschreven. Onze redactie kreeg de vrijheid om het artikel te plaatsen.

In Memoriam

Fokko Versloot (22 juli 1982 – 4 juli 2009)

Op zaterdag 4 juli is Fokko overleden. Hij was de beste keeper die LSVV’70 ooit heeft gehad.

In 2002 kwam hij onze gelederen versterken, toen hij overkwam van Lugdunum. Die overstap was slecht geregeld trouwens, want het eerste jaar was hij nog niet speelgerechtigd. Te laat overgeschreven, geheel in Fokko-stijl, maar dat wisten we toen nog niet. Beginnen in het tweede dus, dat leek trainer Wim Mugge het beste. Mugge keek sowieso even de kat uit de boom: eerst maar eens zien of die bonenstaak met zijn slungelarmen wel een bal kon vangen. Een seizoen had de trainer nodig om te zien wat iedereen al wel wist: LSVV’70 1 had Fokko nodig.

Fokko bleek een doelman die tegenstanders radeloos maakte met zijn uitschuifarmen en uitschuifbenen. Geregeld liepen vijandige aanvallers al met de armen in de lucht juichend weg, tot ze beseften dat Fokko naar de bovenhoek was gezweefd en met de molenwiek het leer gewoon over had getikt. Corner, verder niks. Geen enkele LSVV-keeper heeft zoveel zekere doelpunten voorkomen.

Geen enkele LSVV-keeper heeft zo vaak gescoord ook. In de zaal, als oproepkracht in het tweede, in oefenwedstrijden van het eerste: bijna altijd als hij als veldspeler werd ingezet, maakte hij doelpunten. Met zijn wapperende-ledematen-motoriek strooide hij iedere tegenstander zand in de ogen om vervolgens onmogelijke ballen binnen te rossen, de een nog mooier dan de ander.Fokko was ook de meest perfectionistische doelman die LSVV’70 ooit had. Schoot een tegenstander dan eens een bal onmogelijk hard in de kruising, dan vond hij dat hij hem eigenlijk wel had kunnen hebben. En liet hij een keer een houdbare bal gaan (dat gebeurde ook wel eens, niets menselijks was hem vreemd), dan schopte hij doelpalen doormidden, schold hij zichzelf uit voor alles wat lelijk is en smeet hij zijn schoenen door kleedkamers. Dat vonden wij dan altijd buitengewoon vermakelijk.

Eigenlijk vonden we Fokko heel vaak erg grappig. Zijn intelligente en absurde woordgrappen, zijn onnavolgbare verbasteringen van voetbalcliches, zijn verstrooidheid, zijn notoire te laat komen met als hoogtepunt de uitwedstrijd tegen Honselersdijk van afgelopen seizoen die een kwartier later begon omdat hij Maureen nog even snel in het centrum van Den Haag moest afzetten (‘focking druk, man, op zaterdagmiddag, het centrum van Den Haag, focking ongelooflijk!’).

Fokko was bij LSVV’70 een altijd borrelende bron van vrolijkheid en hilariteit. Hij schijnt ook als DJ en producer wel aan de weg te hebben getimmerd, maar dat hadden wij natuurlijk helemaal niet zo door. Hoewel, het kampioenslied dat hij met Freek in elkaar draaide klonk toch wel soepel. Het tekent zijn veelzijdigheid en energie. Hij werkte succesvol als journalist en studeren deed hij ook nog, niet zo snel als sommige anderen, maar zijn scriptie voor de opleiding Geschiedenis was af. Doctorandus DJ Duizendpoot Versloot ging de wereld bestormen. En wij maar denken dat hij alleen maar de beste keeper uit de geschiedenis van LSVV’70 was.Of nee, dat dachten wij niet.

Fokko is in al die jaren als keeper van LSVV’70 1 vooral ook een vriend van ons geworden. Met sommige elftalgenoten deelde hij jarenlang de Dome, het studentenhuis boven Entrekoos, en de rest van het elftal was daar altijd welkom, op verjaardagen, feesten, of om het Nederlands Elftal te kijken, of wanneer dan ook. Door een bizar ongeval moeten wij die vriendschap missen. We spreken vanaf nu in de verleden tijd over Fokko en dat is onwerkelijk en volkomen onbegrijpelijk. Wij hadden graag over hem opgeschept, op feestjes, tegen familie, tegen vrienden: Ja, die wereldberoemde DJ Fokko V., die ken ik wel. Voetbal ik al jaren mee. Nou ja, hij is er iets minder vaak bij tegenwoordig, want hij draait de ene week in New York en de andere week in Bombay. Maar hij kan best aardig keepen, zeker.’

Sommigen van ons hadden zeker geprobeerd meisjes te versieren met dit soort verhalen, anderen hadden het gebruikt om indruk te maken op hun kinderen. Dat gaat nu niet meer, niet op die manier, want een wereldberoemde DJ wordt Fokko niet meer. Maar we zullen wel over hem blijven praten, anekdotes ophalen, sterke verhalen vertellen en uiteindelijk ook slechte grappen over hem maken. En we zullen toch over hem opscheppen, want hij was onze keeper, de beste die we ooit hebben gehad.

Bron In Memoriam: Website LSVV’70