Sinds enige tijd publiceert onze redactie de Ruhrgolder van de Week. Dat is iemand van een regionale voetbalclub die in het zonnetje wordt gezet en voorzien wordt van een overheerlijk pilsje, gesponsord door een van onze sponsoren: Ruhrgold. Het kan gaan om een pechvogel, een supervrijwilliger, een prijswinnaar of anderzijds.
,,In feite ben ik Axel Pison en Bart van der Weijden best wel dankbaar”, zo stelt Mart Spierdijk. ,,Zonder hen had ik deze doos met dat goddelijk lekkere Ruhrgold nooit ontvangen.” Dat schreeuwt natuurlijk om een toelichting en Spierdijk is niet te beroerd om die te geven: ,,Op de training deden de heren of ze spelers waren van een zekere club uit Rotterdam (niet Sparta of Excelsior) en ze begeleidden dat met luidruchtig quasi radio commentaar. Hen onmiddellijk van repliek dienen leek me op dat moment op zijn plaats gezien het feit dat mijn voorkeur uitgaat naar een club in een grote stad wat meer noordelijk. Vanzelfsprekend kostte het mij weinig moeite mijn teamgenoten met een simpele voetbeweging in de luren te leggen, maar dat ging ten koste van mijn kruisband die finaal afscheurde. Hoewel de eerste orthopeed die ik raadpleegde meende dat het allemaal wel meeviel toonde een MRI de ijselijke werkelijkheid: de knie was een puinhoop. Ik kwam terecht bij een kniespecialist in Amsterdam en bij het binnentreden van de spreekkamer stelden de tentoongestelde voetbalshirtjes mij onmiddellijk gerust. Blijkbaar waren spelers als Marco Reus, Kaká en Richard Witsche ook door deze arts naar tevredenheid behandeld. Mijn shirt hangt er waarschijnlijk nu ook wat de aantrekkingskracht van zijn praktijk in niet geringe mate vergroot natuurlijk.”
Dat was midden juni en Spierdijk volgt sinds die tijd een lang traject van revalidatie, iets waar elke voetballer een gruwelijke hekel aan heeft. ,,Drie keer per week de sportschool, fysiotherapie en noem maar op, pff, niet echt mijn ding. Ik mis, net als alle andere langdurig geblesseerden, de sfeer van de gasten onderling, de teamgeest. Het is misschien een heel specifiek wereldje, maar wel mijn wereldje. Gelukkig kan ik veel sport volgen door mijn werk als journalist van onder andere het Leidsch Dagblad.” Niet alleen de ijzersterke verdediger met veel voetballend vermogen baalt van deze tegenslag, ook UVS sipt; de club had gehoopt met Spierdijk een sterkhouder van formaat in huis te hebben, die de ploeg wekelijks naar een hoger plan kon tillen. Voor beide partijen is voorlopig geduld een vereiste.
De pas 26-jarige voetballer heeft al bij een aantal clubs ervaring opgedaan. Van RCL kwam hij bij de C1 en B1 van UVS terecht waar hij een geweldige tijd beleefde. Daar ontmoette hij ook Tomas Tavilla en sinds die tijd kruisten zij met regelmaat elkaar levens- en voetbalpad. Tavilla ging als eerste naar ADO, een jaar later gevolgd door Spierdijk. Hij slaagde er niet in bij de profclub echt door te breken. Via Katwijk en FC Rijnvogels belandde Spierdijk uiteindelijk weer bij UVS waar ook Tavilla (weer) voetbalt. De cirkel is rond. ,,De terugkeer was een warm bad”, vertelt de voetballer. ,,Ik kende al heel veel jongens, dus van acclimatiseren was geen sprake. Dan is het zo zonde dat je er misschien wel een jaar uit bent. Een datum voor mijn comeback heb ik niet geprikt. Overhaast terugkeren lijkt me niet wijs. Misschien moet ik me focussen op de voorbereiding van het nieuwe seizoen.” Het is een hard gelag voor Spierdijk die graag had meegedaan om te trachten UVS dit seizoen naar de eerste klasse te krijgen. Het zou echter zo maar kunnen dat Spierdijk zijn rentree inderdaad een klasse hoger maakt, UVS draait volop mee in de strijd om promotie.
,,Dan kom ik nog even terug op Pison en Van der Weijden”, besluit Spierdijk. ,,Het zijn uitstekende voetballers, maar hun voorkeur voor die ene club waar ze me op de training mee trachtten te dollen, is mij een compleet raadsel. Laat ze maar eens goed naar de foto kijken, daar kunnen ze misschien wat van opsteken.”
