Afgelopen zaterdag leverde LAV weer een bijdrage aan het Leidsch Dagblad. Dit keer via een interview met Calvin Rijsdam van vierdeklasser Roodenburg. Voor wie de krant (nog) niet las hierbij ook via LAV de mogelijkheid.
De degradatiestrijd uit de vierde klasse vorig seizoen leverde tot op de slotdag grote spanning op. Het scheelde een paar doelpunten of Roodenburg had nu uitgekomen in de in het leven geroepen vijfde klasse. Uiteindelijk kwam het goed maar de slaak van opluchting was buiten het sportpark van Koudekerk te horen. Die handhaving en de viering daarvan sneeuwde uiteindelijk onder bij het feest van de kampioen. Calvin Rijsdam (22) kan zich de dag nog goed voor de geest halen. ,,Aanvankelijk dachten we dat het goed zou komen, maar tijdens de wedstrijd werden we op de hoogte gehouden van de tussenstand bij Bernardus. Zij bleven scoren tegen SJC en van onze marge hielden we steeds minder over. We hebben er alles aan moeten doen om Koudekerk op 2-0 te houden. Daarmee werden zij kampioen en wij bleven er net aan in. Toevallig had ik het er laatst met onze trainer (Nouri Essaoui, HK) nog over. We hebben uitgerekend dat we achttien punten onnodig verspeeld hebben in de hele reeks. Dan kom je dus in de problemen, maar gelukkig was het genoeg om in de vierde klasse te blijven.”
Hoewel de nieuwe competitie pas vier duels onderweg is, mag gesteld worden dat Roodenburg normaliter niets meer te zoeken heeft in de gevarenzone. De linksback: ,,We hebben er veel spelers bijgekregen en niet de minsten ook. Ik denk dat we nu vijf of zes bepalende spelers hebben rondlopen. Dat zie je dan ook terug in de uitslagen ofschoon we al wel gemorst hebben. Tegen Meerburg zat er meer in (1-1) en tegen BSC’68 gingen we in de slotfase onderuit (1-2) terwijl zij met tien man stonden. Zonde en onnodig, maar er zit op zeker veel meer muziek in dit team dan in de voorgaande jaren. Er is ook meer ervaring in de ploeg gekomen en ik durf te stellen dat we in staat moeten zijn bij de eerste zes uit te komen. De derde klasse zie ik zeker wel zitten en die wens ligt er ook bij Roodenburg, hoewel er niet per se op dit seizoen wordt ingezet.”
Rijsdam werkt in de bouw en levert dus fysiek werk. ,,Zoals bekend best pittig, maar ik kan het goed combineren met het voetbal. Af en toe pik ik nog wel een sportschooltje mee, maar eerlijk gezegd ben ik vaak blij als ik thuis op de bank kan neerploffen. Het heeft me wel sterker gemaakt en dat neem ik mee in het veld.”
Als jongetje begon het bij Olympia in Gouda. Daarna verhuisde Rijsdam naar Leiden en kwam via zijn opa, die daar keeperstrainer was geweest, bij Warmunda uit. Meerburg werd zijn volgende club. Op een zeker moment verloor de huidige Roodenburger het plezier en zo kwam hij in een vriendenteam terecht van Leidsche Boys. Via toenmalig trainer Wim Filippo verkaste hij vervolgens naar Leiden Noord en is nu bezig aan het derde seizoen. Binnen de selectie daar heerst een andere cultuur. ,,Daar heb ik geen enkele moeite mee. Met veel spelers heb ik mijn jeugd doorgebracht, al dan niet op school. Al eerder was ik vaak op de club en ik kende er al veel mensen. We kunnen prima met elkaar door een deur en er is veel acceptatievermogen. We maken met het eerste ook vuile meters voor elkaar. Ik weet dat dit een tijd anders is geweest, maar Roodenburg heeft heel veel terrein terug gewonnen en dat mag best in positieve zin belicht worden.”
De degradatiestrijd uit de vierde klasse vorig seizoen leverde tot op de slotdag grote spanning op. Het scheelde een paar doelpunten of Roodenburg had nu uitgekomen in de in het leven geroepen vijfde klasse. Uiteindelijk kwam het goed maar de slaak van opluchting was buiten het sportpark van Koudekerk te horen. Die handhaving en de viering daarvan sneeuwde uiteindelijk onder bij het feest van de kampioen. Calvin Rijsdam (22) kan zich de dag nog goed voor de geest halen. ,,Aanvankelijk dachten we dat het goed zou komen, maar tijdens de wedstrijd werden we op de hoogte gehouden van de tussenstand bij Bernardus. Zij bleven scoren tegen SJC en van onze marge hielden we steeds minder over. We hebben er alles aan moeten doen om Koudekerk op 2-0 te houden. Daarmee werden zij kampioen en wij bleven er net aan in. Toevallig had ik het er laatst met onze trainer (Nouri Essaoui, HK) nog over. We hebben uitgerekend dat we achttien punten onnodig verspeeld hebben in de hele reeks. Dan kom je dus in de problemen, maar gelukkig was het genoeg om in de vierde klasse te blijven.”
Hoewel de nieuwe competitie pas vier duels onderweg is, mag gesteld worden dat Roodenburg normaliter niets meer te zoeken heeft in de gevarenzone. De linksback: ,,We hebben er veel spelers bijgekregen en niet de minsten ook. Ik denk dat we nu vijf of zes bepalende spelers hebben rondlopen. Dat zie je dan ook terug in de uitslagen ofschoon we al wel gemorst hebben. Tegen Meerburg zat er meer in (1-1) en tegen BSC’68 gingen we in de slotfase onderuit (1-2) terwijl zij met tien man stonden. Zonde en onnodig, maar er zit op zeker veel meer muziek in dit team dan in de voorgaande jaren. Er is ook meer ervaring in de ploeg gekomen en ik durf te stellen dat we in staat moeten zijn bij de eerste zes uit te komen. De derde klasse zie ik zeker wel zitten en die wens ligt er ook bij Roodenburg, hoewel er niet per se op dit seizoen wordt ingezet.”
Rijsdam werkt in de bouw en levert dus fysiek werk. ,,Zoals bekend best pittig, maar ik kan het goed combineren met het voetbal. Af en toe pik ik nog wel een sportschooltje mee, maar eerlijk gezegd ben ik vaak blij als ik thuis op de bank kan neerploffen. Het heeft me wel sterker gemaakt en dat neem ik mee in het veld.”
Als jongetje begon het bij Olympia in Gouda. Daarna verhuisde Rijsdam naar Leiden en kwam via zijn opa, die daar keeperstrainer was geweest, bij Warmunda uit. Meerburg werd zijn volgende club. Op een zeker moment verloor de huidige Roodenburger het plezier en zo kwam hij in een vriendenteam terecht van Leidsche Boys. Via toenmalig trainer Wim Filippo verkaste hij vervolgens naar Leiden Noord en is nu bezig aan het derde seizoen. Binnen de selectie daar heerst een andere cultuur. ,,Daar heb ik geen enkele moeite mee. Met veel spelers heb ik mijn jeugd doorgebracht, al dan niet op school. Al eerder was ik vaak op de club en ik kende er al veel mensen. We kunnen prima met elkaar door een deur en er is veel acceptatievermogen. We maken met het eerste ook vuile meters voor elkaar. Ik weet dat dit een tijd anders is geweest, maar Roodenburg heeft heel veel terrein terug gewonnen en dat mag best in positieve zin belicht worden.”
