Vrijwel elke week levert LAV een bijdrage aan het Leidsch Dagblad met onder meer een speler van een regionale club die in de schijnwerpers wordt gezet. Deze week ging het om Floris Hazenberg. Voor wie het nog niet las of kon lezen en wel geïnteresseerd is hierbij het artikel.
In het seizoen ’17-’18 trad Meerburg voor het eerst op als zaterdagclub in de vierde klasse. De wens van de Rijndijkers was om zo snel mogelijk hogerop te komen want in het seizoen daarvoor werd er op zondag nog geacteerd in de tweede klasse. Ondertussen mag duidelijk zijn dat positieverbetering vanuit de vierde klasse bepaald geen sinecure is. De withemden werden respectievelijk vijfde en twaalfde en daarna kwam corona om de hoek kijken. Vorig seizoen leek het er meer op met een derde plaats, maar in de nacompetitie was Quick Steps een maatje te groot. De kans dat de ploeg van Jelle Korbee dit seizoen nog een prijs pakt, lijkt niet reëel. Sterker nog; er zijn nog een boel punten nodig om verzekerd te zijn van de vierde klasse volgend jaar.
Zaterdag j.l. leek het faliekant mis te gaan op bezoek bij Roodenburg, maar door onder meer twee doelpunten van Max van Steen en Floris Hazenberg werd het nog 4-4. Hazenberg: ,,Achteraf moet je blij zijn dat je nog een punt pakt gezien de eerste helft en een 3-0 achterstand, maar het was lekker geweest om die voorsprong (3-4) te behouden. Het past wel in dit seizoen tot nu toe. Vorig seizoen zat er veel mee en nu rolt het kwartje veelvuldig de andere kant op. Het is natuurlijk niet enkel pech. Vanaf voor de zomer zijn er tal van blessures geweest bij Meerburg en nog steeds ontbreken er enkele vaste waarden. Gelukkig is het gros wel terug en we raken ook beter op elkaar ingespeeld, maar dat zegt tegelijkertijd wel wat als je dat in maart moet stellen. Het is zonder meer wel begrijpelijk dat de vorm niet meteen terug is wanneer je er als speler langer uit hebt gelegen.”
Hazenberg zelf speelde ook lang niet alles. ,,Ik ben werkzaam voor Watson Fysiotherapie Leiden en namens hen ben ik in de zomer betrokken geweest bij het nationale waterpoloteam, zowel de mannen als de jeugd. Daardoor kon ik pas eind september aanhaken bij de selectie. Na drie potjes raakte ik al geblesseerd door overbelasting. Gelukkig speel ik nu weer mijn wedstrijden, hoewel dat niet geheel pijnvrij gaat. Toevallig speelde mijn broer Simon afgelopen zaterdag ook weer mee na anderhalf jaar afwezigheid.”
Tot zijn vijftiende speelde hij al bij Meerburg. Daarna kwam voor vier jaar Alphense Boys op zijn pad en vervolgens anderhalf jaar Rijnsburgse Boys. Het selectievoetbal moest hij daar vaarwel zeggen vanwege een heupblessure waaraan hij ook werd geopereerd. ,,De meningen van artsen verschilden nog wel over wel of niet blijven voetballen. Ik ben blij dat het nu weer gaat en het scheelt dat we hier maar twee keer per week trainen. Ik zit ook prima op mijn plek. Mede door mijn werkzaamheden weet ik goed hoe je een warming-up uitvoert en blessures voorkomen kunnen worden. Collega’s van de praktijk zijn op dinsdag bij Meerburg en daar heeft de gehele groep baat bij. Omdat ik werk met topsporters kan ik bepaalde ervaringen ook delen op de club.”
De recent 24 jaar geworden Hazenberg gelooft in een sterke eindsprint van zijn ploeg. ,,Aan de vijfde klasse willen wij niet denken. Handhaving is nu wel doelstelling nummer 1, maar met een schuin oog kijken we nog wel naar de derde periodetitel. Er komt nu een reeks wedstrijden aan, te beginnen met Woubrugge thuis, waarin we afstand moeten gaan nemen van de onderkant. Onze trainer is ook op en top gemotiveerd ondanks het gegeven dat hij en de club uit elkaar gaan. Wie er kampioen gaat worden? Ik gok op Zevenhoven. Een degelijke en ervaren ploeg. SJZ gun ik het ook wel hoor, maar de derby willen we volgend seizoen graag weer spelen.”
