Derde klasse (zondag)- Waar het Hertogspark dit seizoen een vesting bleek waar de hoogvliegers in 3C hun Waterloo vonden, kon ROAC tegen runner-up WV-HEDW niet andermaal dit kunstje herhalen. De Amsterdamse ploeg vertrok met een 0-1 overwinning terug naar de hoofdstad. ROAC had op basis van de tweede helft wel een punt verdiend.
In de voorbeschouwing van de tegenstander werd ROAC vergeleken met Poldervogels uit, de beruchte tegenstander uit de VARA All Stars en vooral het spelen op echt gras (koegras volgens de Schriftgeleerden van WV-HEDW) werd als een spannend obstakel gezien. In het programmaboekje werd hier door El Polderpatron ook met wat leuke kwinkslagen op gereageerd. Vermakelijke speldenprikjes over en weer in beide intermezzo’s in aanloop van het duel. Dat de Amsterdammers met enig vrees naar dit duel hebben uitgekeken, was niet alleen op de status van ROAC als reuzendoder maar ook de uitwedstrijd eindigde in een 1-1 gelijkspel met de gelijkmaker van Freek van Zeil in de “dying seconds”.
In de eerste helft was WV-HEDW, beschikkend over een ploeg met enkele vaardige voetballers en een voetballende spelopvatting, de bovenliggende partij. Na 6 minuten kregen de bezoekers een grote kans. Jannes Broekman kon inglijden op een voorzet van Jesse Coffeng maar de van een blessure teruggekeerde Tijn van der Geest had een goede redding in huis. Van der Geest kon terugkijken op een geslaagde rentree want hij zou vaker deze wedstrijd een sta-in-de-weg zijn.
Kansen voor ROAC waren de eerste helft zeer spaarzaam. Een schot van Yoek Bentvelzen werd gekeerd door doelman Jules Vermeulen maar de goalie kon de bal nog net op tijd pakken voordat de inlopende Joost van der Geest gevaarlijk kon worden. De verdediging van ROAC hield lang stand tegen de aanvallen van de Amsterdammers en anders was daar zoals eerder gememoreerd doelman Van der Geest een betrouwbare sluitpost. Soms ook met een kunst en vliegwerk zoals na een half uur waar in een mêlee van spelers WV-HEDW geen doel wist te treffen. De mannen van Bart Jansen leken met een brilstand de kleedkamers op te zoeken, maar kort voor rust kreeg het toch de deksel op de neus en de Amsterdammers ook hun op dat moment verdiende voorsprong. Een fraaie aanval door het midden werd bekroond door Diego van de Bunt Huigen, die met een fraai wippertje Van der Geest verschalkte.
Na rust een ander ROAC. Met meer durf, strijd en opportunisme legde het WV-HEDW het vuur aan de schenen hetgeen al resulteerde in een gevaarlijke kopbal van Bentvelzen, die op het dak van het doel belandde en nog een kopbal van Tanno van der Pouw Kraan die net over ging. ROAC mocht niet mopperen dat WV-HEDW een dot van een kans miste op de 0-2 waarmee waarschijnlijk het duel in het slot gegooid werd. Nu bleven de Rippers nog in leven en hoop houdende op een resultaat.
Een omhaal van Bentvelzen werd gesmoord en weggewerkt uit de verdediging maar opgepikt door Thijs van Seggelen die met een fraai schot van buiten de zestien doelman Jules Vermeulen tot een uiterste krachtinspanning dwong. Via de paal werd de bal tot hoekschop verwerkt. In deze enerverende tweede helft leek het een kwestie van tijd dat de strijdvaardige Rippers minimaal een gelijkspel uit het vuur zouden slepen en daar kreeg het ook een ultieme mogelijkheid voor vlak voor tijd. Een voorzet van Bart Hogenboom bood de opgekomen aanvoerder Mitchel Boere een levensgrote kans maar helaas raakt hij de bal niet goed waardoor de kans op een punt verkeken werd.
Na acht minuten blessuretijd floot scheidsrechter Yucel af en klonk er een vanaf de Amsterdamse bank een grote kreet van blijdschap dat de 0-1 uit het vuur gesleept werd. Hiermee gaf het een ROAC een groot compliment. Geen punten helaas tegen een hoogvlieger maar wel andermaal het bewijs dat ROAC een elftal heeft dat voor niemand bang hoeft te zijn in deze klasse en waar rekening mee gehouden dient te worden.
Na afloop onderstreepte Van Seggelen deze conclusie: ,,We wisten eigenlijk vooraf dat dit wel de best voetballende ploeg uit de competitie is die nu zeven wedstrijden op rij heeft gewonnen. In de eerste helft waren ze beter, maar in de tweede helft speel je echt als een team met heel veel strijd en creëer je zeker twee hele grote kansen. Zeker op het einde een hele grote kans. Gaat die erin dan verdien je een puntje. Ik denk dat een gelijkspel een mooie afspiegeling was geweest ten opzichte van de eerste en tweede helft.”
Over het verschil van beide helften had Van Seggelen ook zijn visie: ,,In de eerste helft hebben we iets teveel ontzag getoond misschien maar dat creëren ze ook zelf omdat ze een voetballend goed elftal hebben. Na rust kwamen we ook meer in de duels. Ik denk niet dat we onszelf veel kunnen verwijten. Het is zonde maar dan zie je wel dat we ons kunnen meten met misschien de aanstaande kampioen. We hebben thuis van Sporting al gewonnen en ook van Swift. We laten teveel punten liggen tegen de ploegen die onder ons staan en dat is de wisselvalligheid die er uit moet volgend seizoen. We willen voor plek vier gaan, die geeft normaal gesproken recht op de nacompetitie. Dan doen we hopelijk nog ergens voor mee. Naar beneden kijken hoeven we niet meer maar anders gaat het seizoen ook als een nachtkaars uit.”
,,We hebben wel verloren maar ik houd er ook geen heel beroerd gevoel aan over. We hebben in de tweede helft gestreden en kansen gecreëerd. We kunnen ons echt wel meten met dit soort tegenstanders”, aldus de samenvattende conclusie van spelmaker Van Seggelen.
Volgende week wederom een tegenstander uit de hoofdstad. Dan wacht AVV Swift op sportpark Olympiaplein. De afstand naar nummer drie Swift lijkt op dit moment te groot (vijf punten met een wedstrijd minder gespeeld voor de Amsterdammers) maar winst is eigenlijk noodzakelijk om gelijke tred te houden met AFC TABA in de strijd om de gewenste plek vier.
Opstelling ROAC: Tijn van der Geest, Van der Meer, Boere, Wessel van der Poel, Van der Pouw Kraan (70. Van Zeil), Koek, Joost van der Geest (60. Heemskerk), Van Seggelen, Van As, Hogenboom, Bentvelzen (82. Lars van der Poel).
