,,We gaan ‘gewoon’ proberen het van elkaar te krijgen bij GHC. Het waren de woorden van Dennis Olman nadat hij besloten had FC Boshuizen te verruilen voor GHC. Twee jaar later heeft hij met compagnon Kees van Tongeren GHC op de kaart gezet.
In het seizoen 2000/2001 was het toenmalige De Sleutels de best acterende club op de zaterdag. Daar waar veel omliggende gemeenten één of meer clubs op een hoger niveau hadden spelen, moest de stad Leiden het doen met een modale derdeklasser als ‘topper’.
Op 1 juli 2003 gingen De Sleutels en VCL een fusie aan en GHC, ofwel Groene Hart Combinatie, was geboren.
Bij het debuut eindigde GHC op de achtste plaats in de derde klasse. Daarna rolden er respectievelijk een vierde en vijfde stek uit voor de nieuwbakken club.
In het seizoen 2006-2007 ging het sportief gezien mis. Degradatie was een feit en de vierde klasse het lot.
Daarin werd de ploeg tweede, waardoor het verloren terrein spoedig werd goedgemaakt. Niet in de laatste plaats vanwege de inzet van Eelco Fielemon kreeg GHC meer kleur op de wangen. In het seizoen 2008/2009 finishte het meer en meer ambitieuze GHC op de derde plaats. Het bleek een voorbode op een periode die de club van de derde naar de eerste klasse bracht. Het tijdperk Olman/ Van Tongeren.
Aanvankelijk had Olman er een hard hoofd in, maar zijn werkwijze begon geleidelijk aan vruchten af te werpen.
,,Ik werkte bij Boshuizen al met de VCT-methode (voetbal conditietraining) van Raymond Verheyen. In de eerste twee maanden was het een drama, want er gingen veel basisfacetten fout. Daarna begonnen ze het op te pakken en heb ik mijn ogen uitgekeken hoe de groep zich ging ontwikkelen. Bij Boshuizen had de groep een surplus aan individuele kwaliteiten. Bij GHC moest er veel gecompenseerd worden op dat gebied. Daar had ik een groep die echter heel veel moeite had met omschakelen, waardoor er vaak problemen ontstonden. Hier gaat dat veel beter. We houden altijd genoeg mensen achter de bal.
Richard Guffens is misschien wel het beste voorbeeld. Hij kwam terug bij GHC na zijn periode in de States. In de eerste zes duels speelde hij echt niet groots, maar door zijn leergierigheid heeft hij zich bijzonder snel de gevraagde stof en arbeid meester gemaakt en groeide hij uit tot één van de belangrijkste spelers. Ik ben ontzettend blij dat hij heeft toegezegd om hier te blijven voetballen.”
Terugkijkend naar het duel met RCL heeft Olman wel wat gemengde gevoelens.
,,Ik werd de week voorafgaand aan het duel doodmoe van alle verhalen er om heen. Iedereen wist wat er op het spel stond en wat de uitgangspunten waren. Het doet echter verschrikkelijk veel afbreuk aan GHC om te stellen dat RCL deze wedstrijd bewust heeft laten lopen. Onze prestatie moet je meten over een heel seizoen en is ronduit een wereldprestatie. RCL trachtte weldegelijk druk te zetten, maar door die snelle 1-0 viel hun plan in duigen. Daarna was GHC op alle fronten beter. Na de pauze vielen we terug, maar na een kwartier pakten we het weer op en hebben we weer laten zien hoe we kunnen voetballen. Die zesde goal was uit het boekje en daarvan hebben we er zat gemaakt dit seizoen. Dit was ons feest en daar hadden we recht op. Frank had mij ook van tevoren tijdens een bakkie aangegeven dat zij ook van meet af aan zouden willen strijden. Pas in de slotfase zouden ze gas terugnemen. Zo hoort het ook. Dat wij vervolgens de wedstrijd na een kwartier al beslist hebben, is onze verdienste. Het mag ook duidelijk zijn dat 3-4-3 spelen tegen ons, dodelijk is.”
Elke trainer is trots op een goed presterend elftal, maar jij mag zeker glunderen van oor tot oor. In twee jaar tijd van de derde naar de eerste klasse, dat zegt toch wel wat.
,,Er staat hier wel een elftal, ja. Het is echt een mooi spulletje bij elkaar. Bedenk ook dat wij Haaglandia laatst versloegen, terwijl RCL er met 3-0 van verloor. Als wij daar met 1-7 winnen, hebben ze niks te zeggen. Het paasweekeinde daarvoor was voor ons helemaal goud met twee overwinningen. Het geloof werd ongekend groot in de laatste weken, terwijl we lange tijd slechts hoopten op een plek bij de beste vier. En dat was al buitengewoon knap geweest.”
Nu dagen achter elkaar feest vieren, Dennis?
,,Het zal in elk geval wel de hele avond Malibu worden en daarna zullen ze me wel weg kunnen dragen. Ik ben geen bierdrinker, maar wij gaan nu ons feestvieren. Waar ik slaap, zie ik wel. Genieten is nu het toverwoord, hoewel het nog steeds nauwelijks te bevatten is.”
Deel 2 van het vraaggesprek volgt later deze week. De lezer is van harte uitgenodigd om Olmans mening te lezen over de toekomst, broodspelers, de tranen, de training en de slotweken voor de camping en meer…
