Een feest van ontmoeting en vriendschap, met herinneringen en een verrukkelijke Indische maaltijd
27 mei 1927 werd V.O.G. (Voor Ons Genoegen), zoals Roodenburg eerst heette, opgericht. 27 mei 2023 werd eveneens in meerdere opzichten een gedenkwaardige dag: door de belangrijke wedstrijd thuis tegen LSVV ’70, waar in 90 minuten beslist zou worden wie er nacompetitie moest gaan spelen. ‘Noord’ won de strijd op lijfsbehoud door een beter doelgemiddelde.
Verder werd deze 27ste extra speciaal doordat het gezelschap, ‘De Vrienden van Roodenburg’, voor het eerst bijeen kwam. Deze ‘vrienden’ ondersteunen de club met een jaarlijkse bijdrage van € 50,00. Nog niet genoeg, een flinke schep er bovenop? In het Jeugdhonk vierden Roodenburg sterren-van-toen het feit, dat ze precies 50 jaar geleden in het 1ste van de blauw/zwarten speelden om het landskampioenschap van Nederland. Wat een contrast tussen 27 mei 2023 en 27 mei 1973.
Wat een paar maanden geleden nog als een losse gedachte werd geopperd, is een uitbundige realiteit geworden. Hennie de Klerk (ook commissielid van ‘De Vrienden van Roodenburg’) vond het in december vorig jaar wel ‘een aardig idee’ om de oude-glorievan-1972-1973 bij elkaar te halen. Samen met Jan van Wezel en Isaac Klinkhamer ging hij aan de slag. Een feestje waarvoor ter plekke een naam werd bedacht, minireünie, waarbij die bloedstollende wedstrijd tegen RBC nog eens de revue zou passeren, de spelers die toen voor zulke spraakmakende successen zorgden, weer hun verhaal konden doen. Voor het drietal (Hennie, Isaac, Jan) gold vanaf dat moment: geen woorden maar daden. Ze hebben bergen werk verzet, onder meer in het zoeken naar en vinden van alle namen van de spelers, hun telefoonnummers en (e-mail)adressen, in overleg te treden met het bestuur om het geheel organisatorisch en financieel rond te breien. ‘Willen is kunnen’ bleek ook nu weer een gezegde dat staat als een huis, een waarheid als een koe.
Foto’s en knipsels, 100-den
27 mei 2023. Het uitnodigend voor de feestelijke minireünie met foto’s versierde jeugdhonk, waar iedereen zich onmiddellijk thuis voelt. Niet te groot, niet te klein, gezellig. De muren zijn versierd met talrijke foto’s en krantenknipsels. Duidelijk in beeld komen tientallen mooie momenten van Roodenburg roulerend voorbij. Een Power Point Presentatie om de vingers bij af te likken. Het is 16.00 uur. Alsof de scheidsrechter stipt voor de aftrap heeft gefloten, loopt het honk direct vol. Er worden handen geschud, geknuffeld en gekust.
De stemming zit er meteen goed in. Er is geen muziek. Niet van een disc-jockey, niet van een muziekcassette of een orkestje. Een meegebrachte speaker met de jaren ’70 hits via Spotify is niet nodig. Een perfecte beslissing van Hennie, Isaac en Jan. ‘Het zou geen toegevoegde waarde hebben,’ vertelt Hennie een paar dagen later, wanneer de minireünie, samen met LeidenAmateurVoetbal wordt geëvalueerd. ‘Wanneer muziek hard staat, kan men elkaar niet verstaan, wordt muziek zachtjes gespeeld, wordt het gauw hinderlijk.’
En muziek was niet nodig. Er viel geen moment een stilte, zelfs niet tijdens het eten. ‘De muziek zat in de groep aanwezigen,’ glimlacht De Klerk. Er is veel, heel veel belangstelling voor de Power Point Presentatie die Hennie de Klerk op professionele wijze in elkaar heeft gedraaid. De historie van de groep spelers die in de jaren ’70 van de vorige eeuw furore maken, is uitgebreid in beeld gebracht en via de ontelbare krantenknipsels te lezen. ‘Dit deel van de geschiedenis van Roodenburg is ‘kasie koek’ voor de Archief Commissie, die nu al bezig is aan een Jubileumboek in 2027, wanneer de club 100 jaar bestaat. Minireünie-aanjager Hennie is ook lid van deze Archief Commissie.
Clubliefde
Het initiatief van de minireünie kreeg vorm toen De Klerk de eerste e-mails verzond. Hij wilde de haalbaarheid van deze première peilen. De reacties waren ronduit positief, enthousiast zelfs. Reden voor Hennie om de toenmalige elftalleider Jan van Wezel erbij te vragen. Isaac die in het toenmalige elftal danig had bijgedragen aan de kans op de landstitel, bood zich spontaan aan. Zo werd de cirkel rond en konden de Drie Musketiers voluit aan de slag.
Waar woonde doelman Peter Boom, die in een aantal wedstrijden de geblesseerde vaste keeper Mat Keereweer verving? De zoektocht leidde naar Mönchen Gladbach in Duitsland. De concurrent van Mat had ooit Leiden verlaten en zijn liefdes gevolgd. Liefdes? Jawel, de liefde-van-zijn-leven en zijn liefde voor de muziek. Peter werd een populaire zanger bij de Oosterburen. Hij beloofde naar de minireünie te komen, en had er zelfs twee overnachtingen voor over. Piet Mieremet werd ‘gevonden’ in Almelo. Piet reed met plezier tweemaal een paar honderd kilometer om zijn vroegere medespelers te ontmoeten. Hoe meer ex-vedettes zich meldden, hoe meer Hennie, Jan en Isaac zich inzetten om een-feest-van-het-jaar op te zetten.
Vanwaar die algehele bijval? Jan: ‘Ik heb er maar een of een paar woorden voor. Clubliefde! En graag nog eens met elkaar die heerlijke tijd terug halen.’
Betaald voetbal?
Op deze 3e Pinksterdag, wanneer de drie mannen tevreden bij elkaar zitten, en de schoonmaakploeg als zonen van Miep Kraak met hun emmertjes met bruisend sop alles weer spic ’n span maken, merkt Hennie op dat het ‘zo lekker’ ruikt en als antwoord ‘Glassex’ krijgt te horen, vertelt Isaac smakelijk over een voorval na een gewonnen wedstrijd: ‘Begin jaren ’70 van de vorige eeuw werd er niet gesmeten met geld. Voetbalschoenen moest je zelf kopen. Ja, je kon een consumptiebon krijgen. Maar goed, na een leuke pot werden we getrakteerd op een halve kip de man. Gaat de deur van de kleedkamer open, steekt voorzitter Henk Uiterdijk zijn hoofd om de hoek, aanschouwt het tafereel en zegt: ‘Sinds wanneer is het hier betaald voetbal?’ Dat was schateren.’
Jan van Wezel mag dan graag vertellen over de sponsoring van de groenteboer Henk Prinseen groenteboer, die met zijn groente en fruit op de Havenbrug stond: ‘Hij gaf ons af en toe een netje sinaasappelen. Voor in de rust, hij vond dat gezonder en zeker lekkerder dan thee. Haha.’ Van Wezel, jarenlang elftalleider, die knokte voor ‘zijn’ jongens en een goede organisatie rond het vlaggenschip: ‘Een keer voor de spelers en hun vriendinnen of vrouwen per jaar een etentje bij de Chinees, dat was vast pandoer. Er waren ook supporters die weleens wat geld in mijn hand stopte, met de woorden: ‘Geef ze straks maar een biertje.’ Zo sympathiek.’
‘Het bier is weer best’
Tijdens de minireünie keek de oude glorie vertederd terug op de ‘gouden jaren’. Hadden ze met meer inzet sportief (en financieel) hoger kunnen reiken. ‘Je koos voor zekerheid,’ kon beluisterd worden. ‘Je had een gezin, een baan en nam je verantwoordelijkheid serieus. Voetbal was een gezellige bijzaak.’ Er werd naar Cees de Roode gekeken, die gezellig zit te ‘ouwehoeren’: ‘Cees had voldoende capaciteiten om prof te worden.’ Aad de Groot dan? ‘Die werd geselecteerd voor het nationale UEFA team, hij speelde in Duitsland, Polen en op de Canarische eilanden.’
Een gescheurde kruisband maakte een voortijdig einde aan de veelbelovende voetballoopbaan van Aad. De biertjes gaan rond, veel dames zijn aan de witte wijn. Dan ging het vooral om dé wedstrijd van het seizoen 1973-1974. De kans op de nationale amateurtitel was heel reëel. Er werd gespeeld en gezegevierd tegen de Musschen, Hermes DVS, UVS, Xerxes, Neptunus. Geen misselijke ploegen. De alles beslissende wedstrijd werd in Roosendaal tegen RBC gespeeld. Die pot werd verloren. Weg titel, weg rijtoer door Leiden, weg huldiging op het bordes van Stadhuis. Nooit meer heeft Roodenburg deze prestatie om de landstitel herhaald. Je bent geen Sombermans als je zegt dat dit ook nooit meer zal gebeuren binnen het Leidse voetbal. Het klonk tijdens de minireünie niet als een groot verdriet. Het gaat immers heel goed met Roodenburg. Het ledenaantal groeit. Er is volop reuring binnen de club, van klein tot groot, de toekomst lacht Roodenburg tegemoet.
Is een dergelijke minireünie als op deze roemruchte 27 mei voor herhaling vatbaar? Wanneer het jeugdhonk ’s avonds rond half 9 leegstroomt en de handen over de goedgevulde buikjes strijken, noteert de pennenlikker van LeidenAmateurVoetbal: ‘Het was een heerlijke middag. Wat was de Indische maaltijd om te smullen. Bedankt Jean Marc van Steenbergen, de kok en barman Matt de Boer, bedankt Hennie de Klerk, Jan van Wezel en Isaac Klinkhamer voor de organisatie en bedankt Roodenburg. Wat is het antwoord op de vraag: Komt er een herhaling, is er vanmiddag een traditie geboren? Hennie, Jan en Isaac glimlachen, ze houden het mysterieus op: ‘Wie weet.’
En dan een verrassing: ‘Een reünie met de selecties van 1994-1995, 1995-1996 en 1996-1997, toen Hennie de Klerk de trainer was, behoort op 27 mei 2024 tot de mogelijkheden, in de aanloop naar het 100-jarig bestaan van Roodenburg. Tot slot storten Hennie, Isaac en Jan zich op de Leidse Bollen van Jacobs en de geurige koffie. Hun beloning voor de geslaagde minireünie.
Foto’s: Hennie de Klerk.
