Bijna elke week levert Leidenamateurvoetbal een bijdrage aan het Leidsch Dagblad waarbij een speler van een regionale voetbalclub wordt uitgelicht. Deze week werd er gesproken met Jesper van Leeuwen, de doelman van Stompwijk’92. Voor wie het artokel nog niet las of kon lezen hierbij nog eens een kans.
In zijn jeugd verkoos Jesper van Leeuwen tennis boven voetbal. Pas vanaf zijn vijftiende kwam hij bij FC Zoetermeer terecht om daar tussen de palen plaats te nemen. Via zijn toenmalige geschiedenisdocent kwam pas Stompwijk’92 op zijn pad en nu is de vrachtwagenchauffeur, Bode Scholten B.V. is zijn werkgever, al jaren dolgelukkig bij de huidige derdeklasser. ,,Ik ben inderdaad een laatbloeier op voetbalgebied en ik tennis ook weer. De docent, Peter Jacobs, was trainer van de A-jeugd en hij heeft mij destijds overgehaald om bij deze club te gaan spelen. Op mijn achttiende kwam ik hier terecht en na anderhalf jaar in de jeugd te hebben gekeept, ben ik bij de selectie terecht gekomen. Wel maakte ik mijn debuut al op 18-jarige leeftijd, dat is nu alweer zes jaar geleden. Deze club is absoluut niet te vergelijken met mijn eerste club. Stompwijk’92 staat voor een enorm portie gezelligheid en de selectie is een ontzettend hechte groep van vrienden geworden met een trainer, Erik van Manen, die daar uitstekend bij past.”
Stompwijk’92 won het eerste treffen van zekere degradant Van Nispen, maar daarna duurde het heel lang voordat de Stompwijkers potten konden breken. ,,Op zich is er niet eens heel veel veranderd sinds onze moeizame start. Wel was het zo dat we bijna altijd met 1-0 voorkwamen, maar dat we vervolgens gingen voor behoud van die stand. Nu zijn we veel meer op jacht naar een tweede treffer en dat heeft een fraaie serie opgeleverd. Daarom doen we weer volop mee om in de nacompetitie terecht te kunnen komen. Daar wacht wel eventueel een enorme klus om handhaving af te dwingen, maar laten we eerst maar minimaal een plekje klimmen. SCW is momenteel onze belangrijkste concurrent, maar bij winst zaterdag op Sporting Leiden betrekken wij hen ook in de degradatiestrijd. Nee, de nummer acht staat wel erg ver weg en rechtstreekse handhaving lijkt er niet meer in te zitten.”
Van Leeuwen woont inmiddels in Stompwijk met zijn vriendin en alles aan zijn bestaan bevalt hem. ,,We wonen een minuut of vijf van het complex af en dit is echt mijn cluppie geworden. Zoals ik het nu zie blijf ik hier wel keepen. Nick Ammerlaan, die ze er weer lekker inschiet dit seizoen, is ook zo’n jongen die hier niet weg te branden is. Ik wil graag net zo belangrijk worden voor het team. In die zin heb ik het graag druk tijdens een wedstrijd. We hebben dit seizoen, onder meer afgelopen zaterdag tegen AVV Alphen (0-4), wel eens eenvoudig gewonnen en dan is het best lastig om de focus te houden als doelman zijnde.”
De sluitpost heeft al wedstrijden gespeeld die er toe deden. ,,De duels tegen HVV en ESTO had ik niet willen missen. In 2018 promoveerden we naar de tweede klasse over de rug van die Haagse ploeg en vorig seizoen was het nog hectischer in een beslissingsduel tegen ESTO. Helaas lukte het toen niet voor ons, maar het zijn en blijven wel hoogtepunten om mee te mogen maken. Wat dat betreft verheug ik mij ook op het restant van deze competitie. Gezien de opzet met een versterkte degradatieregeling spelen we louter nog finales en daar doe je het voor. Hoewel gezelligheid en plezier bij Stompwijk’92 voorop gaan, willen we wel dolgraag op een voor ons zo hoog mogelijk niveau spelen. Degradatie zie ik eigenlijk niet zo zitten en daarom zijn we blij dat we vanuit een geslagen positie nu weer volop mee doen.”
