Zondag 7 april beklom Pepijn Hentenaar, voorzitter van FC Oegstgeest, de kansel van de Groene- of Willibrordkerk en hield daar een ‘Preek van de Leek’. Na voormalig burgemeester van Amsterdam Job Cohen en de huidige demissionaire minister van Defensie Kajsa Ollengren, vertelde Pepijn hoe hij in het leven staat, wat hij belangrijk vindt in de huidige turbulente tijd. Hentenaar vond het ‘geweldig’ hiervoor gevraagd te zijn: ‘Voor mij kwam dit verzoek op een mooi moment in mijn leven en ik ben blij dat ik met dank aan dominee Rian Veldman en een dijk van een speechschrijver iets goeds vanaf de kansel kan vertellen.’
Het is bijzonder dat een voetbalvoorzitter wordt gevraagd om zoveel bekenden in een kerk toe te spreken. ‘Het is alsof ik voorga op mijn eigen begrafenis.’
Pepijn Hentenaar: ‘Ik denk dat het laatste gedeelte van mijn preek het meest relevant is voor de volgers van LeidenAmateurVoetbal om de aandacht te geven, dat puur gaat over FC Oegstgeest.’
Pepijn Hentenaar, voorzitter FC Oegstgeest:
‘Het is zo mooi hoe onze club werkt’
‘Het is zo mooi hoe onze club werkt, als een lichaam met al die verschillende organen. Dat is hoopgevend, dat biedt ons handelingsperspectief en een waarheid die niet digitaal is maar juist fysiek. Van mens tot mens. Een paar weken geleden kwam ik op de club. Het was een zaterdagochtend en ik ben er dan meestal rond een uurtje of 7.
Een zaterdag bij FC Oegstgeest
,,Het park is dan nog helemaal stil, er zijn nog geen rennende kinderen, gehaaste ouders en de velden hebben nog rijp op het gras. Het is dan prachtig, het gevoel is haast verwachtingsvol. Als ik dan de kantine binnenloop is Frans er al. Frans is zo’n man die je elke club gunt. Hij is er altijd, hij keurt de velden, weet elke sleutel te vinden en ieder praktisch probleem op te lossen. Frans is achter in de 70 en al een leven lang verbonden aan de club. Maar hij is daar niet alleen. Want als ik zo vroeg kom binnenwandelen is ook Abel er. Abel is 10 jaar, zit in groep zeven en is het enige kind dat achter de bar mag werken. Abel is er iedere zaterdag, altijd, voor dag en dauw. Hij heeft de fijne kneepjes van Frans geleerd, is technisch zeer goed onderlegd en weet als geen ander wat er moet gebeuren om de kantine in orde te brengen voor een drukke dag op onze sportclub. En druk zal het zijn deze zaterdag. Maar liefst 46 wedstrijden zullen er gespeeld worden. Rekent u even mee: dat is 46 maal 22 voetballers en dat zijn 1012 spelers. En dan hebben we de ouders, de trainers en overig publiek niet meegerekend.”
Het wordt een drukke dag op FC Oegstgeest
..Als ik door de kantine loop richting het wedstrijdsecretariaat zijn daar Luuk en Ron al druk bezig. Twee mannen met een groot hart voor FC Oegstgeest. Ron is een hele lieve man, het type ruwe bolster, blanke pit. Hij houdt van duidelijkheid, afspraak is afspraak, en geen flauwekul. Maar niets is hem te veel. Samen met Luuk, voormalig succesvol ondernemer in ruste, hebben ze de velden gecontroleerd en de hoekvlaggen al op alle velden gezet. Ze wensen me goedemorgen en terwijl de wedstrijdschema’s worden neergelegd, bespreken we even kort de mogelijke uitdagingen van deze dag. Zijn er genoeg scheidsrechters? Komen we uit met de kleedkamers? Dat werk.”
Alles loopt op rolletjes
,,Terug in de kantine, de eerste ouder die bardienst moet draaien, komt wat onwennig binnen. De moeder vertelt me dat dit haar eerste bardienst is en dat ze graag even wil weten wat ze moet doen. Ik roep Abel van 10 erbij en hij legt haar even fijn uit wat er moet gebeuren. Croissants in de oven op 180 graden en niet vergeten een wekkertje te zetten, hoor ik hem haar rustig uitleggen. U zult begrijpen dat ik aan het genieten ben. Ik bel even met Wendy, zij is de dochter van Frans, om te checken of de barbezetting voor vandaag echt op orde is. Terwijl de telefoon overgaat tikt iemand me op mijn schouder. Wendy staat achter me, ze was al op de club. Wendy verzekert mij dat de barbezetting ruim voldoende is. Ze rolt met haar ogen, omdat ze weet dat ik me daar eigenlijk geen zorgen over hoef te maken. Wendy is de architect van ons vrijwilligersbeleid en de grote roerganger in veel commissies. Rond een uur of 10 komt Jos Witteman het terrein opgelopen. Grijs wit haar, een mooie kop, en van die kromme voetbalbenen. Hij gaat zo dadelijk de Ukken training geven, ongeveer 30 stuks. Jos is heer en meester op het veld. Heel rustig en zonder stemverheffingen zet hij een training neer, waarbij de ouders hem helpen. Een paar van die ouders hebben zelf training van Jos gehad, toen ze een jaar of 5 waren.”
Wegwerp- en herbruikbare bekers
Tegen het middaguur zie ik Els aan komen lopen. Met een kordate pas en een vriendelijk gezicht komt ze op me af gestapt. Of we vanmiddag nog iets speciaals willen serveren in de bestuurskamer als de tegenstander van het eerste er is? Leverworst en kaas en misschien nog wat bruin fruit, antwoord ik haar. Els verdwijnt naar boven en gaat aan de gang.
Terwijl ons park inmiddels hartstikke vol is, zie ik in mijn ooghoek dat Luuk de DJ-set aan het bouwen is. Luuk is de 19-jarige zoon van onze vorige voorzitter Jaap; hij is scheidsrechter en onze huis-DJ. Vanavond is er namelijk ook nog feest in de kantine, Hollandse Avond. En ons clubhuis is de dag ervoor helemaal versierd door de Feestcommissie, voornamelijk gevuld met spelers van onze dames- en herenselectie. Na de wedstrijd van Heren 1 zal het feest losbarsten; er komen een paar zangers en Luuk zal de boel opzwepen met zijn beats.
Maar zover is het nog niet, eerst moet ik de NOS te woord staan. Ze komen langs om te horen hoe wij zijn overgegaan van wegwerpplastic naar volledig herbruikbare bekers.
Het is veel clubs namelijk niet gelukt deze overstap te maken en de NOS is benieuwd waarom het bij ons wel gelukt is. Ik leg de verslaggever uit dat we samen met onze vaste vrijwilligers een plan hadden gemaakt en toen gewoon gestart zijn.
Het eerste weekend dat we ermee aan de gang gingen, liep het faliekant mis. Toen hebben we de koppen bij elkaar gestoken, een nieuw plan gemaakt en dat werkte beter. Vervolgens hebben Gerard en Wim van onze Onderhoudsploeg nogal vernuftige vuilnisbakken ontworpen. Zo doende loopt het nu redelijk op rolletjes.
De verslaggever interviewt nog een aantal kinderen over de herbruikbare bekers en ’s avonds zijn we de opening van het JeugdJournaal én zitten we in het 8 Uur Journaal. Een klein dorps clubje uit Oegstgeest slaat de maat! Terwijl het 8 Uur Journaal bezig is, knalt in de kantine de muziek uit de boxen van Luuk. Een feest gemaakt door en met de leden van FC Oegstgeest.”
Gemeenschapszin
,,Niets aan dit verhaal is overdreven of mooier gemaakt dan het is. Het is misschien geen willekeurige zaterdag. Ik bedoel, we hebben niet elk weekend feest of de NOS over de vloer. En ja, tuurlijk komen er ook weleens vrijwilligers niet opdagen voor hun bardienst, maar in the end is dit wel een representatieve weergave van hoe het loopt bij onze club.
Ik ben dan zo trots op het feit dat ik voorzitter mag zijn van FC Oegstgeest, trots op hoe iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt, trots op hoe alles ogenschijnlijk zonder enige sturing verloopt. Iedereen is belangrijk en samen zijn we een geheel.
En als ik dan terug denk aan het verhaal van 1 Korinthië 12, dan geloof ik heilig dat de meeste mensen het oprecht fijn vinden om deel uit te maken van een groter geheel. Dat mensen genieten van het feit dat ze nodig zijn, een steentje kunnen bijdragen en dat ze daarmee de wereld om zich heen een beetje mooier maken.
En het allermooiste vind ik nog dat de mensen in onze vereniging het aldus beleven. 1 Korinthië 12. Misschien wel zonder dat ze het door hebben zijn ze wezenlijk onderdeel van een groter geheel. Net zoals verschillende lichaamsdelen samen één lichaam vormen, zo vormen verschillende mensen samen een gemeenschap. Deze gemeenschapszin is essentieel, vooral in tijden van onzekerheid en dreiging.
Mensen hebben de neiging om zich te richten op individuele prestaties, maar het erkennen van de kracht van verbondenheid en samenwerking is cruciaal voor het welzijn van de samenleving als geheel.Door deze inzichten toe te passen kan een individu groeien en bijdragen aan een positieve verandering in zichzelf EN daarmee in de gemeenschap. Zelfs als het straks onverhoeds nog donkerder zou worden. Dat we allemaal weten: we staan er niet alleen voor. Kijk maar om je heen, hier in deze kerk, maar zeker ook in je eigen leven. We doen het samen. Dank voor uw aandacht. FC Oegstgeest in de Gloria’
Heb je voetbalschoenen voor vluchtelingen?
‘Verbinding in ‘t Groene Kerkje’ is de kop van de column
die Jaap Visser afgelopen dinsdag in het Leidsch Dagblad
schreef. Jaap gaat daar onder meer in op het initiatief van
hemzelf en Pepijn Hentenaar: Het voor vluchtelingen mogelijk
maken te trainen en een partijtje te voetballen.
Daar zijn voetbalschoenen voor nodig. Heb je voetbalschoenenvoor deze mannen?
Ja? Laat het weten aan: redactie@ leidenamateurvoetbal.nl en ze worden – na een belletje – opgehaald.
