Dat ik als scheidsrechter niet altijd op de sympathie van iedereen kan rekenen is mij bekend. Sterker nog; ik kan daar in veel gevallen zelfs begrip voor opbrengen. Het is voor spelers, begeleiders en supporters nu eenmaal moeilijk om een wedstrijd van je club te bekijken zonder dat je daarbij een (club)gekleurde bril op hebt. Als het dan niet loopt zoals je zou wensen dan heeft scheidsrechter het al gauw gedaan.
Als scheidsrechter lukt het mij tot dusver over het algemeen goed om de de spelers ‘in toom te houden.’ De meeste ‘mondigen’ die commentaar op de leiding hebben weet ik over het algemeen met een ‘snedige opmerking’ de mond te snoeren. Iets wat meer gewaardeerd wordt dan dat er met gele of zelfs rode kaarten gewapperd wordt. Verschuilt een speler zich achter ‘emoties’ als excuus voor zijn reactie dan verwijs ik hem meestal lachend door naar een psychiater om dat probleem op te lossen.
Met het publiek ligt dat wat anders. Na vijfendertig jaar de fluit gehanteerd te hebben heb ik ondertussen alles wel gehoord; mijn moeder of mijn echtgenote die, zonder dat ik dat wist, kennelijk jarenlang een baan in de entertainmentindustrie zouden hebben; opmerkingen over mijn vermeende seksuele geaardheid of het feit dat ik ‘thuis niets te vertellen heb’. En ook de vraag of ik mijn blinden geleidehond weer eens thuis had gelaten passeerde meerdere malen de revue. Dan heb ik het nog niet eens gehad over de verschillende ziektes die men mij heeft toegewenst.
Voor de laatste doelgroep heb ik inmiddels selectieve doofheid ontwikkeld. Daarnaast mag je gerust zeggen dat mijn mentale weerbaarheid door mijn jarenlange ervaring bij de politie behoorlijk ontwikkeld is. Het weerhoudt mij er dus niet van om mijn hobby nog steeds met veel plezier uit te oefenen.
De laatste weken rommelt het in de voetbalwereld en komen spelers, clubs en supporters steeds vaker in het nieuws. De afgelopen weken is er genoeg gezegd en gezwegen over de misstanden in en rondom de Arena. Diverse voetballers staan ook voor andere feiten in de belangstelling van het Openbaar Ministerie en mogen vrezen voor strafrechtelijke vervolging.
Supportersgeweld (hooliganisme) neemt toe en misdragingen in het stadion zijn schering en inslag. Voorbeelden zijn de veldslag na NEC-Vitesse, vuurwerk perikelen bij de wedstrijden tussen FC Utrecht en Vitesse en het afsteken van een vuurwerkbom bij Vitesse-Sparta. Of bij PEC – Feyenoord waar, terwijl ik dit artikel schrijf, een idioot het nodig vindt de Feyenoord keeper te bombarderen. En dan heb ik niet eens over Nederlands nieuwste volksvermaak; torpedeer je tegenstanders bij corners of een doeltrap met bekers bier.
Op bestuurlijk gebied is ook van alles aan de hand waarbij de uitverkoop van clubs die in handen zijn van een Russische oligarch momenteel opvalt. Onder druk van de mondiale opinie en de bevroren banktegoeden trekken zij, allen kameraden van ‘hoofdman Vladimir’, de stekkers uit hun ‘speeltjes’ de clubs in grote onzekerheid achterlatend.
Naast de Russische oliebronnen mengden zich de afgelopen jaren veel ‘oliebroeders’ uit de Arabische landen om hun stempel op het Europese speelveld nog meer te vergroten. De afgelopen decennia werden er miljarden (olie) dollars gepompt in diverse Europese topclubs. Uiteraard ‘eist’ men daarvoor dan ook eens een tastbaar resultaat. Dat daarbij niets of niemand wordt geschuwd bleek afgelopen week.
Na de wedstrijd Real Madrid – Parijs Saint Germain werd er echter een grens bereikt, nee een grens overschreden. Het was emir Tamin bin Hamadal-Thani, in het dagelijks leven staatshoofd van Qatar, die er genoeg van had. Hij is tevens eigenaar van de Parijse grootmacht. Al elf jaar ziet hij met lede ogen toe dat ‘zijn PSG’ het maar niet voor elkaar krijgt de Champions League te winnen. Kosten nog moeite heeft hij gespaard en de aankopen waren niet meer te tellen. Aankopen die in de loop van hun carrière allen de status van ‘topspeler’ hadden verkregen. Maar resultaten bleven uit waardoor de ene ‘topcoach’ na de andere de afgelopen jaren de laan werd uitgestuurd.
Afgelopen week barstte de bom. Heel PSG keek verwachtingsvol naar de Nederlandse scheidsrechter Makkelie toen PSG keeper Donaruma zich van de bal liet aflopen door Real speler Benzema. De gevolgen waren desastreus. Real scoorde de gelijkmaker en vanaf dat moment was PSG volledig van het padje. Natuurlijk is er van alles te zeggen over de beslissing van Makkelie maar van een keeper die 8 miljoen per jaar verdient mag je toch verwachten dat hij de bal al veel eerder ‘weggeroeid’ had. En; was er nou zo veel aan de hand? Terwijl de bal binnen speelbereik was, zette Benzema zijn schouder er stevig in; maar er staat nergens dat dit niet is toegestaan.
Maar dat de emir de kleedkamer van de arbitrage binnendrong, daar beschuldigingen uitte, een van de assistenten de vlag uit de handen sloeg en een beveiliger met de dood bedreigde gaat alle perken te buiten. Ik ben benieuwd hoe de UEFA hier tegen op gaat treden. Een boete…? Daar zal hard om worden gelachen. Een stadionverbod lijkt me meer op zijn plaats; maar wanneer. In Europa is PSG voorlopig uitgespeeld. Dan blijft er nog maar een maatregel over; PSG voorlopig verbannen voor Europese bekerwedstrijden.
Spelers nemen veelal het (wan)gedrag uit het betaald voetbal over. Gedrag van supporters wordt steeds ongeremder en agressiever. Ik hoop dat de besturen/eigenaren van de amateurclubs waar ik in de toekomst nog naar toe mag het voorbeeld van de emir niet volgen. Mijn boodschap voor hen is: ‘alles is bespreekbaar, maar dan in de bestuurskamer’.
