Veel verenigingen bereiden zich voor om het jaar 2023 feestelijk af te sluiten. De uitnodigingen voor kerstborrels, nieuwjaarsrecepties, snerttoernooien enz. vliegen je om de oren. December wordt ook wel de ‘feestmaand’ genoemd met festiviteiten als Sinterklaas, Kerstmis en de Jaarwisseling. Helaas denkt niet iedereen er zo over. Voor diegenen die onder de armoedegrens leven en de in Nederland neergestreken vluchtelingen maar ook voor mensen in de Oekraïne, Israël en de Gazastreek is het helemaal geen feestmaand.
Vrede is voor hen ver weg en zij zitten dagelijks in onzekerheid over hun voortbestaan. De stelling dat Kerst van oudsher het feest van ‘vrede op aarde’ is waar vrienden en/of familie bij elkaar komen is voor hen verder weg dan ooit.
De kerstperiode is ook bij uitstek een periode om hier eens bij stil te staan en terug te kijken op het het achter ons liggende jaar. Wij leven in een land van vrede en welvaart waar het overgrote deel van de bevolking de kerstdagen in veiligheid en in gezelschap van familie en vrienden door kan brengen. Ondanks de politieke aardverschuiving van een paar weken geleden wordt alleen in politiek Den Haag strijd gevoerd. De kabinetsformatie zal vermoedelijk moeizaam verlopen waarbij diverse politici zich zouden moeten bezinnen wat de reden is dat men niet bereid is om de samenwerking met hen aan te gaan.
Op sportgebied betekent december een maand van hard werken. De technische commissies zijn al weken driftig bezig met de voorbereiding op het voetbalseizoen 2024/2025. Zij kijken daarbij net als diverse oefenmeesters naar het toekomstige seizoen en waar clubs zich richten hoe de selectie versterkt kan worden en of het (af)lopende contract met de trainer al dan niet verlengd moet worden, denken ook trainers na over het al dan niet verlengen van hun contract.
December is om die reden dan ook de maand waarin de trainerscarrousel flink op gang komt. Zo kreeg Hein van Heek (RCL), die zelf aangaf open te staan voor andere verenigingen, te horen dat de club het nieuwe seizoen een ander gezicht voor de groep wilde hebben. Remco Tuinenburg (Alphense Boys) kwam zelf tot de conclusie dat er geen chemie meer was met zijn spelersgroep en leverde afgelopen week zijn contract in.
Bij diverse clubs, waaronder Koudekerk (Jarno Verweij), Aarlanderveen (Sander van Dijk), Oudewater (Alex Redel), Rohda’76 (Arjan Linstra), Nieuwkoop (Boris van Es), Altior (Arjan van der Laan) en Noordwijk (Kees Zethof), gaven de oefenmeesters zelf aan dat zij aan een andere club toe waren of wegens privé omstandigheden aan het eind van het seizoen afscheid zouden nemen. De technische commissie kan bij deze clubs dus niet achterover leunen maar moet (naast hun reguliere bezigheden) keihard aan het werk om een geschikte vervanger te vinden voor zij van hun kalkoen kunnen gaan genieten.
Overigens zijn sommige van genoemde trainers inmiddels al voorzien van een contract bij een andere club of staan daar volop in de belangstelling. Als dat een overeenkomst leidt zal december voor hen dus wel een feestmaand kunnen worden.
Voor de penningmeesters is december in ieder geval geen feestmaand. In deze maand wordt de jaarrekening opgemaakt. In november en december werden wedstrijden vaak onder erbarmelijke weersomstandigheden gespeeld. Het gevolg; beduidend minder toeschouwers en dus beduidend minder baromzet. En van het laatste is de club voor een groot deel afhankelijk.
Ook de spelers en scheidsrechters stonden de afgelopen weken niet bepaald te juichen, regen, hagel en wind zorgden ervoor dat hun plezier in het voetbal een geduchte knauw kreeg. Ook voor de competitieleider in Zeist is december een maand waar hij de ene na de andere truc uit de hoge hoed moet toveren om na de winterstop een eerlijk competitieverloop te garanderen. Verenigingen die niet over een kunstgrasveld beschikken zullen (in sommige gevallen zelfs meerdere) wedstrijden midweeks moeten inhalen met alle gevolgen van dien. Denk daarbij aan minder toeschouwers (dus minder kantine-inkomsten), spelers die na een werkdag de avond file in moeten om op tijd te arriveren of wedstrijden spelen onder matig tot slecht kunstlicht
Voor een aantal spelers betekent december een periode van verplichte rust. Het seizoen is al een tijdje op weg en er zijn spelers die voldoende gele of rode kaarten hebben ‘gepakt’ om hun team vanaf de tribune te mogen volgen. Voor hen zou het goed zijn om zich ook eens goed na te denken over de kaarten die zij hebben opgelopen. Sommige spelers zijn daar beter in dan andere getuige onderstaande voorvallen.
Mees Hilgers (FC Twente) hielp PSV in het zadel met een ‘aanslag’ op de enkels van Lozano, waardoor zijn team in onderdak kwam. Hilgers toonde zich na afloop schuldbewust en nam alle verantwoording voor zijn onbeholpen actie. PSV-speler Bakayoko kwam in dezelfde wedstrijd in de slotfase goed weg dat hem geen tweede gele kaart voor de neus werd gehouden. In het interview na afloop beseften zowel trainer Bosz als de speler zelf dat hij goed was weggekomen.
Of Sevilla speler Ocampos ook over zoveel zelfreflectie beschikt is mij onbekend. Feit is wel dat hij met twee gele kaarten binnen drie minuten zijn ploeg de das omdeed. De eerste kaart was wel de domste kaart die je als speler kan oplopen; hij ging volledig over de rooie toen hij geen corner kreeg, schold de assistent uit en maakte wegwerpgebaren naar de scheidsrechter. Met 10 man kon Sevilla een 2-0 voorsprong niet vasthouden en trok (weer) PSV met 2-3 aan het langste eind.
Sommige ‘zondaars’ bewezen helaas een totaal gebrek aan reflecterend vermogen te hebben. Afgelopen weekend speelde Excelsior zich vrij en onbevangen naar een 0-2 voorsprong tegen Twente toen verdediger Zagre zijn tegenstander middels een vliegende tackle op kniehoogte ongenadig onderuit schoffelde. Zagre verklaarde dat zijn actie in zijn ogen hooguit een gele kaart waard was. Hij probeerde immers de bal te spelen en raakte daarbij ‘per ongeluk’ zijn tegenstander die hij niet had gezien.
Of de reactie van Berghuis (Ajax) op de rode kaart die hij in de wedstrijd tegen Marseille opliep. Zijn actie deed mij denken aan een overtreding in de wedstrijd Alphia-Kagia die ik onlangs bijwoonde. In beide gevallen kwamen de zondaars op een ongevaarlijke plek op het middenveld met een grove tackle in op hun tegenspeler. Waar Alphia-trainer Marcel Vondeling na het zien van de televisiebeelden aantoonde goed te kunnen reflecteren en ruiterlijk toegaf dat zijn speler een terechte rode kaart had ontvangen verklaarde Berghuis met droge ogen dat hij zelfs twijfelde of zijn overtreding zelfs wel geel waard was, hij speelde immers de bal. Alsof daar het criterium is bij een overtreding. Hij vergat erbij te zeggen dat hij en passant de beide benen van zijn tegenstander op grove wijze mee schoffelde. Het was een wonder dat deze geen ernstig letsel opliep. Net zo verontrustend als de reactie van Berghuis was de reactie van zijn trainer die de rode kaart ook veel te zwaar gestraft vond.
Onlangs reageerde Berghuis nog verongelijkt dat er voornamelijk door zijn gedrag een negatieve beeldvorming over hem is ontstaan. Misschien dat hij tijdens de feestdagen eens kan nadenken hoe dat komt. Het opzichtig vragen om een gele kaart voor een tegenstander zoals hij onlangs tijdens het staartje van RKC-Ajax deed doet in ieder geval geen goed voor zijn imago.
Afgelopen weekend was het laatste (reguliere) competitieprogramma in het amateurvoetbal. Komend weekend staat nog een inhaal- en bekerprogramma gepland. Maar de meesten van ons kunnen zich voorbereiden op de komende ‘feestdagen’.
Ik wens u toe dat u fijne dagen in goede gezondheid, een een veilige jaarwisseling en een sprankelend en sportief 2024 toe.
