Ze hadden zich er zo veel van voorgesteld in Zwammerdam. Promotie naar de 3e klasse zou de kers op de taart moeten worden voor de kleine dorpsclub uit het Groene Hart. Daarvoor moest dan wel eerst Houtwijk, het prototype van een Haagse stadsclub, aan de zegekar worden gebonden. Dat dit zou gebeuren daar twijfelde geen enkele rechtgeaarde Dammenaar aan. ‘Damme’, zoals de sympathieke club in de volksmond wordt genoemd, had niet alleen een uitstekend seizoen achter de rug, waarin het kampioen SCH’44 lange tijd bij wist te benen, maar ook de nacompetitie gaf reden tot optimisme. Een week eerder nog was immers het roemruchte Te Werve al achteloos met 7-0 aan de kant gezet. In Zwammerdam was daarom alles in gereedheid gebracht om de nakende promotie in stijl te vieren.
Op het programma stonden onder andere een rondrit op de ‘platte kar’ en een feestelijke afsluiting in het clubgebouw. Uit ervaring weet ik dat de rondrit niet heel lang zou duren; Zwammerdam is immers maar een heel klein dorp; maar dat de feestelijke afsluiting heel makkelijk tot in de kleine uurtjes zou kunnen gaan duren want een feestje bouwen kunnen ze daar heel goed.
Vol enthousiasme en vertrouwen vertrokken selectie, staf, bestuur en supporters afgelopen week dan ook af naar de Kikkerpolder waar het veld van UVS/LSVV’70 het strijdtoneel van de nacompetitiefinale was. Al snel bleek ‘Damme’ uitstekend opgewassen tegen de Haagse opponent die, zoals het een echte stadsclub betaamt, het fysieke werk op het veld niet schuwde. Zij waren duidelijk de bovenliggende partij en wisten met redelijk verzorgd voetbal meerdere doelrijpe kansen te creëren. Voor de toeschouwers was het niet de vraag of Zwammerdam zou winnen, maar wanneer zij op het veld ook in de score het verschil zouden maken.
Dat verschil kwam er een klein kwartier in de tweede helft. Bij een aanval over de linkerzijde werd een knappe voorzet in twee instanties achter de uitblinkende Haagse doelman gewerkt. Vreugde en opluchting bij alles en iedereen die de groen-witten een warm hart toe dragen.
Dat was echter van korte duur. Want niet lang na deze bevrijdende treffer besloot scheidsrechter Fonseca de wedstrijd tijdelijk te staken. De man in het zwart had in de 64e minuut een speler van Houtwijk een gele kaart gegeven die onmiddellijk gevolgd werd door een rode kaart. Hij was er van overtuigd dat hij betreffende speler al eerder een gele kaart had getoond en, zoals alom bekend, twee keer geel betekende dus rood.
Houtwijk reageerde furieus op zijn beslissing. Naar hun mening zou de eerste gele kaart aan een andere speler zijn gegeven en was de scheidsrechter in de war. De verwarring was kennelijk ontstaan omdat bij verschillende spelers van Houtwijk het rugnummer afweek van het nummer op de broek. Kennelijk had de scheidsrechter bij de eerste gele kaart het van het rugnummer afwijkende broeknummer genoteerd. Bij de tweede kaart noteerde hij wel het rugnummer en………dat kwam nou net overeen met het (broek)nummer wat al in zijn boekje stond.
Een heftige discussie ontstond waarbij nagenoeg het hele Haagse team zich bij de scheidsrechter meldde. Nadat deze zijn beide (neutrale) assistenten had geconsulteerd, bij zijn besluit bleef had dit nog furieuzere reacties en zelf dreigementen vanuit het publiek tot gevolg. Deze waren van dien aard dat de scheidsrechter zich bedreigd voelde en hij besloot de wedstrijd tijdelijk te staken. Houtwijk besloot echter op dat moment ter plekke om niet meer verder te spelen en vertrok naar huis. Het hoeft geen betoog dat de ‘feestelijke stemming’ waarin spelers en supporters van ‘Damme’ zich op dat moment bevonden als sneeuw voor de zon verdween.
Hoewel een bestuurslid na afloop aangaf dat de KNVB een definitief besluit moest nemen over de afloop van de nacompetitie betoogde hij manmoedig dat het voor hem duidelijk was dat zijn club in zijn ogen ‘gewoon’ gepromoveerd was en dat zij dat ‘gewoon’ met een rondrit door het dorp en een feestavond zouden vieren. Hij vertrouwde er op dat de KNVB Zwammerdam tot winnaar van de wedstrijd zou uitroepen. Het staken van de wedstrijd was immers volledig te wijten aan de tegenstander.
Ik weet niet of en hoe men in Zwammerdam die middag de mogelijke promotie gevierd heeft, maar ik kan mij niet voorstellen dat de hele gang van zaken de feestelijke stemming niet heeft beïnvloed.
Groot was in Zwammerdam de verbazing en de verontwaardiging dat de KNVB besloot dat de wedstrijd alsnog uitgespeeld moest worden en ‘Damme’ dus (nog) niet gepromoveerd was. Maar net toen de verontwaardiging haar hoogtepunt bereikte besliste de aanklager van de KNVB weer anders door Houtwijk uit de (na)competitie te nemen. Nu was Zwammerdam dus ook formeel wel gepromoveerd.
Tenzij……….Houtwijk voor vrijdag beroep tegen de uitspraak zou aantekenen. In dat geval zou Zwammerdam dus weer (nog) niet gepromoveerd zijn. Kortom; we zijn een week verder en niets is nog zeker en geen reclame voor de KNVB derhalve.
Het zure van dit verhaal is dat alles voorkomen had kunnen worden als de controle van spelerspassen en kleding voorafgaande aan de wedstrijd zorgvuldiger was uitgevoerd. Dat had zowel in het veld, bij de KNVB en in Zwammerdam een hoop welles-nietes discussies voorkomen. In Zwammerdam wacht men intussen gespannen af of de gehoopte kers op de taart niet is veranderd in een zure appel.
