vv Zwammerdam is de trots van het dorp : ‘Wij doen alles zelf’
De hele maand augustus staat VV Zwammerdam laatste in de rangschikking. Ieder jaar weer. Dat is nu eenmaal het lot van een club die met de letters Z-w begint. Zodra de competitie eenmaal begint, is dat snel voorbij. Zwammerdam is een unieke club in het hart van het Groene Hart.
VV Zwammerdam werd opgericht op 22 oktober 1948. De club was meteen al de trots van het dorp dat ingeklemd ligt tussen Bodegraven en Alphen aan den Rijn. Ondanks het feit dat Zwammerdam volledig langs de Oude Rijn is gesitueerd, is de dorpskern rondom een plein uitgegroeid. Dit is anders bij veel dorpen in de regio, die een lintbebouwing kennen. Tot 1964 was Zwammerdam een zelfstandige gemeente. Daarna ontstonden diverse bestuurlijke constellaties. Sinds 2014 is het onderdeel van de ‘grotere’ gemeente Alphen aan den Rijn.
Naast de VV Zwammerdam kent het dorp met 1.900 inwoners nog een bekend fenomeen: de Josti Band! Deze band werd in 1966 in Zwammerdam opgericht en is met 140 leden het grootste orkest ter wereld dat uitsluitend bestaat uit mensen met een verstandelijke beperking. Van de 1.900 inwoners wonen er 600 op zorginstelling Ipse de Bruggen.
Anno 2024 bezit VV Zwammerdam 200 (niet-) spelende leden. De club telt drie seniorenteams, drie jeugdteams en een damesteam dat in de vrijdagavond competitie uitkomt. Het eerste elftal speelt in de 3e klasse zaterdag, waar het stabiel meedraait in de middenmoot. De club is de enige voetbalclub in ‘Damme’, zoals de inwoners van Zwammerdam hun unieke dorp noemen. Als er één ding is waar de leden trots op zijn, dan is dat de zelfwerkzaamheid binnen de vereniging. Als er iets aangelegd moet worden of gerepareerd moet worden, dan slaan de leden de handen ineen. Dat de vereniging stevig verankerd is in de lokale samenleving, blijkt ook uit het feit dat meer dan 100 (kleine) sponsors een bijdrage leveren. VV Zwammerdam is één van de elf voetbalclubs in de gemeente Alphen aan den Rijn.
Jaap Peters (68) is sinds november 2011 voorzitter van VV Zwammerdam. Op zijn LinkedIn pagina zegt hij: ‘Een (voetbal-) vereniging is een vol continue bedrijf, geen project met een begin of een eind. Dat is mooi om te doen. Je draagt dagelijks bij aan het welbevinden van mensen. Voor veel mensen, zo heb ik gemerkt, is de vereniging hun tweede thuis, waar kinderen worden opgevoed, waar wij met elkaar lief en leed delen en waar respect letterlijk betekenis krijgt. ‘Meer dan een vereniging’ is de toevoeging aan het logo van VV Zwammerdam. Ik ben trots om daar een steentje aan bij te mogen dragen.’
Via de telefoon vult Jaap Peters nog verder aan:
,,Tussen de JO12 en de senioren hebben wij geen elftallen. Dat is lastig, omdat de ouders van de oudere pupillen en junioren vaak in een fase zitten waarin ze bestuursfuncties kunnen bekleden. Ik voel mij mede daarom heel verantwoordelijkheid om mij in te zetten voor onze mooie club. Uiteraard hoop ik dat wij in de tussenliggende leeftijdscategorieën meer leden gaan krijgen. Er wordt hier nieuwbouw gerealiseerd, dus wellicht gaan wij dat op termijn terugzien. Veel jongens gaan een paar jaar weg, om vervolgens in de senioren weer terug te komen. Of ze stoppen een paar jaar, om later weer aan te sluiten. Het is werkelijk uniek dat ons eerste elftal vrijwel helemaal bestaat uit jongens die hier ook in de jeugd hebben gespeeld. Die jongens groeien ook allemaal met elkaar op. Ze wonen bij elkaar in de buurt, gaan samen naar school en zien elkaar ook weer bij de voetbal. De onderlinge banden zijn heel sterk. Binnen onze vereniging is enorm veel zelfwerkzaamheid. Wij proberen in eerste instantie alles zelf op te lossen. Zo hebben wij een aantal jaren geleden ook het kunstgras gerealiseerd. De gemeente heeft daar een deel van gefinancierd, maar pas nadat wij zelf keken wat wij konden doen. Wij hebben maar één betaalde kracht binnen de club, dat is de trainer van het eerste. Naast dat ik voorzitter ben, maak ik ook de foto’s en de verslagen van het eerste elftal. Ik vind dat heerlijk om te doen. Ook hou ik de social media bij. Ik heb zelf vroeger bij PPSC in Schiedam gevoetbald. Ook met die club heb ik nog een warme band.”
Ondanks haar bescheiden omvang, heeft VV Zwammerdam twee profvoetballers voortgebracht: Lucas Woudenberg en Sabine Verheul. Beide koesteren warme herinneringen aan hun jeugdjaren op Sportpark Spoorlaan.
Verheul (34) begon op haar zesde met voetballen voor de groen-witten. Ze speelde van 2008 tot en met 2014 in de Eredivisie vrouwen. De eerste drie jaren was dat voor ADO Den Haag, waarna ze in 2011 de overstap maakte naar FC Utrecht. De centrumverdedigster kwam ook nog uit voor RCL en nam deel aan het voetbalbalproject van de Hogeschool van Amsterdam. Nog altijd is ze actief voor UVS uit Leiden. Met veel plezier kijkt ze terug op haar periode in Zwammerdam.
,,Ik ben in Alphen aan den Rijn geboren, maar aan de kant van Zwammerdam. Ik zat daar op de basisschool en wij waren sowieso op het dorp gericht. Mijn vader en mijn opa hebben beide bij VV Zwammerdam gespeeld, dus ik ging altijd al automatisch mee naar de club. Toen ik zes was mocht ik lid worden, dus ik heb mij toen meteen aangemeld. Ik speelde in gemengde teams, hoewel er niet veel meisjes waren die voetbalden. Vaak was ik het enige meisje op het veld. Ik paste altijd wel goed in het team. Ik werd ‘dat meisje van Zwammerdam’ genoemd. Al snel werd duidelijk dat ik talent had. Vanaf mijn elfde werd ik geselecteerd voor de KNVB teams, Daardoor speelde ik samen met andere talenten. Toen ik 16 was stapte ik over naar RCL. Ik had inmiddels ook mijn debuut gemaakt bij Oranje onder 15. Dat was heel bijzonder om mee te maken. De eerste interland was tegen Schotland. Mijn hele familie zat op de tribune. Dit was wel een hoogtepunt in mijn voetballoopbaan. Uiteindelijk heb ik 12 interlands gespeeld voor Nederland onder 15, 17 en 19. Zo kwam ik ook in beeld bij ADO Den Haag.”
,,Bij de jongste jeugd liepen wij allemaal door elkaar. Op een groot veld ben ik altijd verdediger geweest. Ik ben tweebenig, met een voorkeur voor rechts. Ik moet het niet van mijn snelheid hebben, maar compenseer dat door stevig de duels in te gaan. Ik ben niet altijd heel opvallend, maar scoor heel stabiel een voldoende. Jaap Stam vond ik een goede speler. Ook hij speelt achterin.”
,,Ik kijk met heel veel plezier terug op mijn tijd in Zwammerdam. Het is een kleine gemoedelijke club die voelt als een familie. Als het vroeger afgelast was, ging ik toch naar de voetbal. Mijn Opa Piet trok de lijnen op de velden. Zowel mijn vader als mijn tante speelden bij de club. Ik zat vroeger in de begeleiding van het jeugdkamp, maar door Corona is dat gestopt. Daardoor kom ik er nu ook wat minder. Ik ben inmiddels moeder van Dex, die twee jaar oud is. Mijn partner voetbalt ook nog bij Loosdrecht. Mijn zoontje gaat gewoon mee naar de wedstrijden. Die heeft regelmatig de fles gekregen in de dug-out. Ik ga door zolang ik er plezier aan beleef.”
Lucas Woudenberg (29) is de bekendste voetballer die ooit het shirt van VV Zwammerdam droeg. De blonde verdediger speelde in ons land voor Feyenoord, Excelsior, NEC, SC Heerenveen en Willem II. Daarnaast speelde hij in totaal 13 jeugdinterlands voor Nederland. Op dit moment is hij actief bij Valenciennes FC in de Franse Ligue 2. Recent bereikte hij met die club de halve finale van de Franse beker. Een hoogtepunt! Lucas is enthousiast als hij over de club praat waar hij ooit begon.
,,Ik ben geboren in het ziekenhuis in Woerden, maar opgegroeid in Zwammerdam. Nadat ik mijn zwemdiploma’s had gehaald, mocht ik op voetbal. Dat was in de F-jes. Zwammerdam is echt een dorpsclub. Al mijn vrienden spelen er. Ik kreeg in de jaren dat ik daar voetbalde training van Leo Hendriks, van mijn vader Terry en van Jan Morgenrood. Tot en met het eerste jaar van de E-pupillen heb ik bij VV Zwammerdam gespeeld. Het was wel duidelijk dat ik behoorlijk kon voetballen. Daarom speelde ik al snel met jongens die een paar jaar ouder waren. Ik werd in de E-tjes gescout door Feyenoord en ben daar toen gaan voetballen. In de F-pupillen speelden wij natuurlijk allemaal door elkaar heen. Daarna werd ik linkermiddenvelder. Zodra ik bij Feyenoord was, ben ik linksback geworden.”
,Mijn band met VV Zwammerdam is nog steeds erg sterk. Mijn broertje speelt in het eerste, daarnaast ken ik vrijwel alle jongens uit de selectie. Bij Zwammerdam spelen vooral jongens uit het dorp. Het is een hechte gemeenschap. Iedereen kent elkaar, van de jeugd tot en met de senioren. Toen ik bij Feyenoord speelde in de jeugd, ben ik training blijven geven bij VVZ. De jongens die ik toen in de groep had kom ik allemaal nog tegen op de club. Als het kan, ga ik er kijken. Nu ik in Frankrijk speel is dat natuurlijk wat lastiger, maar normaal gesproken ben ik daar regelmatig. Ik ben nog steeds gewoon één van de jongens. Mensen vragen natuurlijk hoe het gaat als ik daar rondloop, maar bij VV Zwammerdam is iedereen gelijk. Het voelt als thuiskomen als ik mijn club bezoek. Mijn vader en moeder hebben mij altijd heel erg gesteund. Mijn vader was natuurlijk trainer en coach. Zwammerdam zal altijd mijn thuis blijven.”
