Terwijl zijn teamgenoten zich uitgebreid laten huldigen, bekijkt Tim van Luxemburg de feestende meute op een afstandje. De verdediger moet de gebeurtenis even verwerken.
De oud- UVS’er speelde een ‘dijk’ van een nacompetitie. Tegen TOGR had hij weliswaar zijn handen vol, maar toonde hij zich toch doorgaans de onbetwiste leider van de defensie. Zonder Rudy Kluts, Remon Prins en Jelmer Vijlbrief tekort te willen doen, want dit drietal bleef ook fier overeind. Een achterhoede die dit seizoen vaak een niet te nemen muur vormde. In het tweede duel met Gouda werden alle duels gewonnen en werd er slechts één kans weggegeven.
Van Luxemburg had allesbehalve een zware middag.
,,We hadden hun aanvallers in de zak, maar door die stand moet je toch op je hoede blijven. Verlies van concentratie kan dodelijk zijn. Zeker toen zij met een man minder kwamen te staan, waren zij in last. Het werd echt pompen wat Gouda deed, maar we raakten er niet van ondersteboven. Eigenlijk werd het nooit een echte wedstrijd, maar doordat we niet scoorden bleef het wel spannend. Het was sowieso meer spannend dan goed. In dit soort wedstrijden is goed voetbal van ondergeschikt belang.”
Terwijl jullie verdediging stond als een huis, was het verschil met hun achterste linie wel erg groot. Laat ik zeggen dat ze defensief pover waren.
,,Met alle respect gesproken maar ik had het idee dat er een paar jongens al moeite hadden met lopen, laat staan met het behandelen van een bal. Ze hadden wel veel kopsterke jongens, maar zelfs in dat facet wonnen we de nodige duels. Nee, het zag er eerlijk gezegd niet uit.”
Hoewel het geen kampioenschap is, zal het wel zo voelen. Heb je eerder voor de prijzen gespeeld?
,,Ik ben nog nooit kampioen geworden en dit is de eerste prijs die ik pak in mijn leven. Een absoluut hoogtepunt dus en een ongekend gevoel.
Onze doelstelling was een plek bij de eerste vijf. Halverwege stonden we aan kop en toen hebben we de pijlen gericht op de titel. Helaas zijn we afgehaakt, maar ook toen bleef ik het gevoel houden dat we nog nacompetitie zouden kunnen halen. Nadat we dat hadden veiliggesteld, zijn we met veel vertrouwen de extra wedstrijden gaan spelen. Op basis van de inzet en op basis van het feit dat we een hecht team hebben, kreeg het geloof gestalte. Tegen TOGR, toch een ex-hoofdklasser, waren we al beter. De basis was gelegd.”
Wat gaan jullie nu doen?
,,Feesten. Eerst bij RCL. Samen met de supporters die ons vandaag negentig minuten lang hebben toegezongen. Echt helemaal super. Dan is er geloof chinees eten en zien we het verder wel. De biertjes zullen rijkelijk vloeien.”
Is dit RCL rijp voor de eerste klasse?
,,Er komt nog wat bij en dat is een prima aanvulling op wat we hebben staan. Wij komen ook beter uit de verf tegen voetballende ploegen en die zijn er meer in de eerste dan in de tweede klasse. Wij kunnen straks prima mee in de eerste klasse. Dat komt echt wel goed.
Voor iedereen binnen de club is dit goud waard, maar ik vind het helemaal gaaf voor de jongens die noodgedwongen afscheid moeten nemen. Freek (Jonker, red.) en Joeri (van der Voort, red.) hebben zo een prachtig afscheid gekregen.”
Van Luxemburg, die zijn geluk niet op kan, wordt vervolgens luid toegezongen door de ‘harde kern’ en verdwijnt in de hossende menigte. Na een sterk seizoen een beloning die op zijn plaats is.
