Eerste klasse B (zaterdag)- Voor de ploeg van Jonathan Jonk kwam de winterstop eigenlijk ietwat ongelegen. De Adegeestbespelers waren al 4 wedstrijden op rij ongeslagen, behaalde daarin acht punten en incasseerde slechts 1 tegendoelpunt. Opponent Den Hoorn had een gelijk aantal punten, echter een iets beter doelgemiddelde dus op voorhand een spannend affiche.
Na ruim 90 minuten stond de beginstand nog steeds op het scorebord, de tegenstander uit de gelijknamige plaats ging als morele winnaar van het veld maar dit was niet helemaal de eigen verdienste. De thuisclub miste een groot aantal kansen, hield de gasten in leven en bij wat meer scherpte voor het doel was de wedstrijd al voor rust beslist geweest. De grootste kansen kwamen na de pauze, het net werd helaas niet gevonden. Positieve punten waren de organisatie, het creëren van kansen, het controleren van grote delen van de wedstrijd en het nauwelijks iets weggeven.
De breedte van de selectie, en dus uiteindelijk ook een sterke bank, bepaalt over het algemeen het succes van een ploeg. Door uiteenlopende redenen zaten onder andere Jim van der Krogt, Ronnie de Roode, Stephan van der Niet en Guy Smith in de zonovergoten dug-out. Gelijk vanaf het begin een open wedstrijd, waarbij Thom Wijnalda de score binnen tien minuten al had kunnen openen maar zijn kopbal miste precisie. Het was niet dat Den Hoorn de bus parkeerde, het ontbrak hen aan daadkracht en het gevaar moest vooral komen vanuit vrije trappen en hoekschoppen.
Kenmerkend was het eerste “gevaar” na een halfuur spelen, een schotje vanaf de linkerkant van Ian van Baalen verdween aan de rechterkant over de zijlijn. Spits Wijnalda fungeerde veelvuldig als aanspeelpunt, had na iets meer dan halfuur spelen de openingstreffer op zijn schoen maar doelman Robert Jan Kuipers kwam als winnaar uit de strijd. Vlak voor rust treuzelde Mohamed Maatoug (2003) iets te lang, met als maximale uitkomst een corner tot gevolg.
Met twee ongewijzigde teams ging de thuisploeg na rust op zoek naar de voorsprong. Kauzi Nomen kwam vlak na rust een teenlengte tekort. Nauwelijks een paar minuten later zag doelman Kuipers er niet erg sterk uit, een vrije bal stompend in plaats van klemmend, maar de inzet van aanvoerder Ronnie Verplancke ging over het doel. Verplancke was even later wederom betrokken bij een gevaarlijk moment, een combinatie tussen Wijnalda en eerdergenoemde trof net geen doel.
Na een uur spelen de grootste kans tot dan toe, een uitstekende voorzet van Maatoug ( uit 2003) bereikte Wijnalda bij de tweede paal en zijn tikkie terug kon helaas niet door Verplancke worden verzilverd. Het weer was inmiddels omgeslagen. De zon was ingeruild voor mist maar de thuisploeg ging braaf verder met het creëren van kansen. Vlak voor tijd een aanval uit het boekje, een diepe bal werd door Wijnalda verlengd naar de ingevallen Van der Krogt maar in plaats van voor eigen succes te gaan gaf hij de bal breed waar de eveneens ingevallen Jiggy van Engelen zo van schrok dat hij er geen raad mee wist. Het siert Van der Krogt niet egoïstisch te zijn maar een schot rechtdoor had een doelpunt geweest.
Het laatste wapenfeit vanuit groen-geel was een pass van Van der Krogt op de ook al ingevallen Smith, maar zijn voorzet kwam achter Wijnalda terecht. In de tegenstoot werden de bezoekers nog gevaarlijk, maar een matige voorzet van Van Baalen was illustratief voor de geboden tegenstand. De gevaarlijkste man bij de gasten dacht in de laatste minuut nog een strafschop te kunnen krijgen, maar zelfs in de mist was dit een slecht uitgevoerde schwalbe en bracht de uitstekend leidende Arthur Ebink hiermee niet aan het twijfelen. De bezoekers meer dan tevreden met een punt, de gastheer kon niet tevreden zijn met het resultaat maar wel met het vertoonde spel.
Tot deze conclusie kwam ook de na het seizoen vertrekkende trainer Jonk na afloop. ,,We vergeten onszelf vandaag te belonen, er was maar een ploeg die recht had op de overwinning en dat was Voorschoten’97. We gaan steeds beter voetballen, hebben na een onwennige start met veel tegendoelpunten inmiddels al 6 keer de nul gehouden dus daar kunnen we zeker verder meer en biedt ook houvast.”
Het vertoonde spel moet zeker vertrouwen geven voor het vervolg van de competitie en is ook nodig als de komende twee wedstrijden runner- up VELO en koploper Die Haghe wachten.
Noemenswaardig is nog het vermelden van de man van de wedstrijd. De bijna foutloos spelende Martijn Hogenboom viel deze eer ten dele en dat was niet meer dan terecht. Dat uw verslaggever toch wel enige kennis van zaken heeft blijkt wel uit het feit dat hij, zonder dat er al iemand was gekozen, direct Hogenboom aanwees als MOTM. Een interview met deze sympathieke speler treft u verder in gesproken vorm aan.
Voorschoten’97 – SV Den Hoorn 0-0 (0-0).
Opstelling Voorschoten’97 : Simonis, Hogenboom, Nomen (Smith), Reinders (Boersma), M. Maatoug (1997) (Van der Krogt), Wijnalda, Beumer, Van der Voorst, M. Maatoug (2003)(Van Engelen), Kwant, Verplancke.
Basisopstelling SV Den Hoorn : Kuipers, Nwosu, Zwartjens, Schenkels, Baggerman, Spaans, Stoel, Laguna, Van Baalen, Dos Santos, Slot.
