Afgelopen donderdag is Arie van der Valk op 94-jarige leeftijd overleden. Arie was het oudste lid van Voorschoten’97. Hij meldde zich in 1942 aan bij de Katholieke voetbalvereniging. Ruim 81 jaar was hij onafgebroken verbonden aan SVLV en Voorschoten’97. Dat is een absoluut unicum in de 134-jarige geschiedenis van het Voorschotense voetbal. Niemand was ooit langer lid van één of meerdere voetbalclubs. Hij was voetballer, sponsor en supporter. Arie was zoveel. Naast landelijk bekende topondernemer was hij vooral familieman en Voorschotenaar. Zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen verliezen hun rots in de branding, op wie zij altijd konden bouwen.
Arie van der Valk werd op 28 december 1929 geboren in Voorschoten. Hij was het zevende kind in een gezin van twaalf. Toen hij dertien jaar oud was, werd hij lid van SVLV. Het was 1942 en volop oorlog. De Duitsers hadden het complex aan de huidige Prinses Margrietlaan geannexeerd, waardoor werd uitgeweken naar een veld achter de Gouden Leeuw. Dat betekende dat Arie de thuiswedstrijden in zijn achtertuin kon afwerken. Hij ontwikkelde zich tot een hardwerkende speler die de duels niet schuwde. Naast dat hij goed kon uitdelen, kon hij nog beter incasseren. Als spits kreeg hij veel te verduren, maar nooit kwam er een klacht uit zijn mond. Het was altijd opstaan en weer doorgaan. Arie was stijf links en begon in de voorhoede. Later zakte hij af naar het middenveld en fungeerde hij als een stofzuiger, type Neeskens.
Ondanks het feit dat Arie met zijn broer Gerrit na de oorlog de leiding kreeg over het concern, bleef hij tijd vrijmaken om te voetballen. Arie kon altijd smakelijk over zijn voetbalverleden vertellen.
‘Op het veld achter de Gouden Leeuw had Paul van Leeuwen een snoepkraam. Wij wasten ons na de wedstrijd in de sloot. Als we uit moesten spelen, gingen we lopen of fietsen. Het waren roerige tijden. Vlak voor ons hotel werd Hans Deurloo in zijn been geschoten. Wij zaten toen in de kelder. Hij was de broer van de eigenaar van Hotel Deurloo in de Voorstraat, het huidige Wapen van Voorschoten. Deurloo werd heftig bloedend afgevoerd naar Dr. van der Stoel. Hij was niet meer te redden en overleed. Mijn broer Gerrit speelde ook bij SVLV. Ik moest het vooral van mijn inzet hebben. Wij speelden geweldige derby’s tegen Rouwkoop. Theo den Hollander was dan onze tegenstander, die gooide flink de beuk erin. Als we vanaf de Veurseweg naar de Laurentiuskerk liepen langs het terrein van Rouwkoop aan de Bernhardlaan, dan was het altijd hommeles. De pastoor hield erg van voetbal. Bij de zondagse preek riep hij luid door de kerk: ‘als jullie van Rouwkoop winnen, dan kom je in de hemel.’ Nou, dan gooiden wij de beuk erin. Samen met Gerrit heb ik ook nog bij Tonegido gespeeld. Dan speelden wij op zaterdag in Voorburg en op zondag bij SVLV. Dat hebben wij zo’n vier jaar gedaan. Het was altijd haasten, want er moest natuurlijk ook gewerkt worden. Het was een mooie tijd.’
Op 3 juni 1962 schreef Arie geschiedenis. SVLV speelde een beslissende wedstrijd tegen Concordia om niet uit de 4e klasse van de KNVB te degraderen. Verlies zou terugkeer naar de Leidse afdeling betekenen. Dat was een doemscenario waar het trotse SVLV van gruwelde. De wedstrijd ging gelijk op, tot Arie de beslissende 1-2 intikte. SVLV handhaafde zich in de ‘grote’ bond en Arie ging op de schouders. Na zijn jaren als selectiespeler bleef hij nog lang doorvoetballen met zijn vrienden. Ondanks de drukte in het bedrijf en een versleten heup, hield hij het tot 1983 vol. Arie was inmiddels 53 jaar oud en vond toen dat het mooi was geweest. In het laatste seizoen, 1982-1983, speelde hij in SVLV 13 met tal van bekende Voorschotense voetballers: de gebroeders Vogelaar en v.d. Valk, Piet v.d. Geest, Ton Kraan, Theo Saunier, Arie Moerkerk, Ron George, Mart du Pré en Gé van Niekerk. Dit legendarische elftal was aardig op leeftijd, maar eindigde keurig in de middenmoot van de 5e klasse K. De laatste officiële wedstrijd die Arie speelde, vond plaats op zondag 24 april 1983. In een enerverende wedstrijd werd die dag met 4-3 van KRV 4 verloren, dat ook kampioen werd dat jaar.
Arie van der Valk was een leven lang sponsor van de voetbalclub. De naam van het bedrijf prijkte decennia lang op shirts, op reclameborden en in het clubblad. Maar ook daarbuiten steunde het concern het Voorschotense voetbal op de achtergrond. Daarmee was Arie een stille kracht die door de tijd een bijdrage leverde die zich nauwelijks laat becijferen. Arie trouwde in 1955 met Truus van Vliet, met wie hij tien kinderen kreeg. Alle mannelijke telgen speelden automatisch in het groen-rood van SVLV, alvorens ze uitvlogen om ergens in het land een hotel te bestieren. Arie van der Valk stond bekend als een harde en zakelijke ondernemer, maar was in eigen kring een warme familieman die dag en nacht klaar stond voor zijn naasten. Ondanks het feit dat het bedrijf zich na verloop van tijd tot ver in het buitenland uitstrekte, hield Arie van eenvoud. Als hij zijn oude vrienden in het dorp tegenkwam, was het alsof er niets veranderd was.
Arie was tot hoge leeftijd zeer vitaal. Toen hij 90 jaar oud was, reed hij nog probleemloos rond in zijn auto. De afgelopen jaren nam zijn gezondheid echter af. Afgelopen donderdag is hij overleden in zijn geliefde Voorschoten. In zijn voetballoopbaan won hij meerdere keren van Rouwkoop. Alleen al om die reden is zijn plaats in de hemel verzekerd. Deze week wordt hij in familiekring begraven.
Hans Douw
