Het noodlot voor Cenny Scheffer sloeg toe in een bekerwedstrijd. Na een luchtduel verstapte de UVS spits zich en scheurde zijn enkelbanden. Scheffer wist onmiddellijk dat foute boel was. ,,Man, wat een pijn, het werd gewoon een beetje licht in mijn hoofd.”
Vervolgend: ,,Mensen die ook eens iets dergelijks hebben meegemaakt weten wat ik bedoel. Toen ik naar mijn voet keek zag ik dat die er maar raar bij bungelde. Geen vrolijk makende aanblik kan ik je zeggen. Uit de foto’s die ze in het ziekenhuis maakten bleek dat mijn enkelbanden ingescheurd waren. Het zou wel november worden voor ik weer mijn eerste minuten kon maken werd me verteld. Een klap van jewelste; het ging net zo lekker.”
Daar spreekt de jonge aanvaller een waar woord. In de oefencampagne scoorde hij aan de lopende band en er was alle reden om het seizoen met een glimlach tegemoet te zien. ,,Ik was op en top gemotiveerd. Ruim voor het seizoen was ik al voor mezelf aan het trainen om al conditie op te bouwen. Ik had een rottijd achter de rug en was vastbesloten me op het veld te laten zien. Eerlijk gezegd had ik er in mijn laatste jaar bij DoCoS en vorig jaar bij UDO een janboel van gemaakt. Ik was gewoon een ettertje dat op het verkeerde pad dreigde te gaan. Uiteindelijk had ik door dat dat niet was wat ik wilde en heb een knop omgezet.”
Privé en voetballend heeft Scheffer in een diepe put gezeten, maar hij is er uit geklommen. ,,UVS voelt nu als een warm bad. Mijn moeder werkt hier als vrijwilligster en ik heb een heel goede band met Arnold Overdijk die ik als trainer ook ken uit de jeugd. Ik voel me hier thuis. Een ernstige blessure is me altijd bespaard gebleven en dit is heel zuur. Ik denk dat ik eerder op het veld sta dan menigeen denkt.”
Half november werd eerst als moment voor zijn comeback genoemd, nu lijkt oktober haalbaar. Scheffer: ,,Mijn fysio therapeut was twee keer stomverbaasd: de eerste keer toen hij die enorme zwelling zag en de tweede keer toen een klein weekje later de zwelling vrijwel verdwenen was. Deze optimist vertelde me dat ik over zes weken weer in het veld sta; ik houd het op acht weken.” Het wachten op herstel is moeilijk en het zien van zijn voetballende teamgenoten een kwelling. ,,De tijd van herstel is niet makkelijk, maar ik ken donkerder periodes. Dit valt dan wel mee en ik kan je zeggen: ik kom terug. Het wordt hard werken voor ik weer op dat veld sta, dat realiseer ik me terdege. Ik ben op en top gemotiveerd en snak naar het moment dat ik weer tussen mijn teamgenoten in het veld sta.”
 (1).jpg)
